Ν. Λυγερός - Νέα επιτυχία της Ελληνικής ΑΟΖ

Με την επίσημη αποδοχή της αίτησης της κοινοπραξίας Exxon Mobil, Total και Ελληνικά Πετρέλαια αλλά και της αίτησης της εταιρείας Energean Oil&Gas, η ελληνική ΑΟΖ περνά σ’ ένα νέο στάδιο που περιμέναμε τόσους μήνες μετά από χρόνια αγώνων. Έτσι υλοποιείται ένα μέρος του μεγάλου οράματος. Ο νέος Υπουργός ΥΠΕΝ αρμόδιος για τις αιτήσεις κατανόησε τις προοπτικές της ελληνικής ΑΟΖ σε σχέση με τους υδρογονάνθρακες. Η Energean Oil & Gas ενδιαφέρεται για το Ιόνιο και η κοινοπραξία για τις θαλάσσιες περιοχές νοτιοδυτικά και δυτικά της Κρήτης. Αυτό σημαίνει ότι ξεπεράσαμε τις πρώτες τεχνικές δυσκολίες κι ότι τώρα έχουμε αποτελέσματα συγκεκριμένα και θετικά για να προχωρήσουμε δυναμικά. Το γεγονός ότι Energean ακολούθησε τη μεθοδολογία της κοινοπραξίας είναι πολύ ενθαρρυντικό, αφού δηλώνει ότι πρόκειται για παράδειγμα προς μίμηση και για άλλες εταιρείες. Σε κάθε περίπτωση η στρατηγική κίνηση της κοινοπραξίας Exxon Mobil, Total και Ελληνικά Πετρέλαια είναι θεαματική ως καινοτομία διότι παρόλο την κυβερνητική αδράνεια που αντιμετωπίζουμε τόσο καιρό στον τομέα για να συνεχίσει ο μεγάλος διαγωνισμός για τα 20 θαλάσσια οικόπεδα, τόλμησε να πιέσει και να ποντάρει στο γεγονός ότι ο νέος Υπουργός ΥΠΕΝ δεν έχει καμία σχέση με τους προηγούμενους. Σίγουρα πρόκειται για μια κίνηση που ξεπερνά τα όρια μιας ιδεολογίας που δεν γνωρίζει το θέμα αλλά αυτό μεγαλώνει και την αξία της αποδοχής των αιτήσεων. Έτσι και το Ιόνιο αλλά και η Κρήτη βλέπουν τώρα μια νέα πραγματικότητα που δεν μπορούσαν να φανταστούν μερικούς μήνες πριν. Το ενδιαφέρον των εταιρειών αποδεικνύει επίσης και την αξία της ίδιας της ελληνικής ΑΟΖ που δεν μπορεί να θεωρηθεί πια ως ένα όνειρο επιστημόνων αλλά ως ένα στρατηγικό όραμα που θα αλλάξει τα δεδομένα της ενέργειας της Ελλάδας.

Μ. Δανέζης - Στο Δρόμο της Συνειδητότητας

Εδώ και πολλές δεκαετίες οδηγούμαστε στην κατάρρευση του Δυτικού πολιτισμού. Όλο αυτό που βιώνουμε δεν είναι το αίτιο αλλά το αποτέλεσμα της κατάρρευσης. Πίσω από τα γεγονότα που συμβαίνουν σήμερα κρύβονται απολίτιστοι άνθρωποι, άνθρωποι που μέσα τους έχει καταρρεύσει το νόημα του πολιτισμού όπως αναπτύχθηκε τον 16ο και 17ο αιώνα. Στην ουσία το πνεύμα του πολιτισμού μπορεί να αναθεωρηθεί με μία αλλαγή στην στάση του ατόμου. Να αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι. Το υποκείμενο στον πολιτισμό είναι ο άνθρωπος. Στην ουσία το πνεύμα του πολιτισμού μπορεί να αλλάξει μόνο αν αλλάξει στάση το άτομο. 

Πολλοί μεγάλοι φιλόσοφοι μας λένε τον στόχο, δεν μας λένε τα βήματα για να φτάσουμε εκεί. 

Αν υποθέσουμε ότι είμαστε όλοι στο ίδιο στάδιο εξέλιξης, η σοφία δεν θα αποκτηθεί μόνο από την γνώση. Θα πρέπει να διαμορφώσουμε την ανθρώπινη συνείδηση. Για να καταφέρουμε να αποκτήσουμε συνείδηση χρειάζεται εκπαίδευση, και αυτή ακολουθεί κάποια βήματα. Πρώτα χρειάζεται να αποκτήσεις ατομική, κοινωνική και τέλος πλανητική συνείδηση. 

Όταν καταφέρεις να αποκτήσεις συνειδητότητα σε αυτά τα τρία μονοπάτια αρχίζεις να γίνεται ο Homo sapiens. Αρχίζει πραγματικά να υλοποιεί αυτό που λέμε σοφός άνθρωπος. Τότε μόνο είμαστε έτοιμοι να κάνουμε το μεγάλο βήμα προς την πλανητική συνειδητότητα. 

Για να φτάσουμε εκεί χρειαζόμαστε καινούργια εργαλεία. Την α-λήθεια (α-λήθη = να θυμηθώ πράγματα που έχω ξεχάσει). Η γνώση, είναι ένα σύνολο παρελθοντικών γεγονότων που έχουμε ξεχάσει. Ό,τι βλέπω γύρω μου είναι παρελθοντικές εικόνες. 

Η συνείδηση είναι ο χώρος που συγκεντρώνονται οι πληροφορίες, το λογισμικό του υπολογιστή μας. Η παιδεία είναι το πρόγραμμα του υπολογιστή που θα του πει πως θα χρησιμοποιήσει τις πληροφορίες. 

Η Α-λήθεια προσεγγίζεται μέσω της ανάπτυξης της Συνείδησης. Η λέξη αυτή δημιουργείται από δύο λέξεις οι οποίες εκφράζουν και το νόημά της. (Συν + Είδηση). Συν (όλοι μαζί ισότιμα) + Είδηση (κάτι που ήδη έχει συμβεί και το αγνοούσαμε). 

Η διαφορά μεταξύ Γνώσης και Συνείδησης: Η Γνώση και η Συνείδηση αναφέρονται σε παρελθοντικές ψεύτικες και πολλές φορές παραπλανητικές πληροφορίες οι οποίες δημιουργούνται μέσα στο πλαίσιο της εγκεφαλικής εικονικής πραγματικότητας. 

Η πλέον δύσκολη υπέρβαση που πρέπει να κάνει ένας άνθρωπος είναι να ξεπεράσει τον φόβο του να γνωρίσει τον εαυτό του και το πεπρωμένο του. Προστατεύουμε τον εαυτό μας και την ιδανική εικόνα του με διάφορες τεχνικές μέσω των οποίων αποφεύγουμε να συνειδητοποιήσουμε δυσάρεστες ή επικίνδυνες για μας αλήθειες. Εμείς δεν είμαστε εμείς, είμαστε η εικόνα που πουλάμε προς τα έξω.

Συνείδηση είναι ο Δρόμος προς την Αλήθεια, δεν είναι μια σταθερή και μη εξελίξιμη κατάσταση. Είναι μια εν εξελίξει διαδικασία και διαμορφώνεται όσο υπάρχει Νέα Γνώση.

Η κατανόηση των πραγματικών ψυχικών αναγκών μας, μας οδηγεί στην κατανόηση των πραγματικών υλικών αναγκών μας. Η μη εκπλήρωση των αναγκών μας δημιουργεί φόβους πλαστούς ή πραγματικούς. Ζούμε σε μια κοινωνία με 10 πραγματικές ανάγκες για να είμαστε ευτυχισμένοι και έχουμε φορτωθεί με 500 πλαστές ανάγκες.

Βήμα 1: Ατομική συνείδηση [Σωκράτης: <<Γνώθι σ΄ Ευατόν>>. Κατανόηση των εσωτερικών αναγκών μας. Κατανόηση της α-λήθειας που αναφέρεται σε εμάς τους ίδιους μέσω της θύμησης γεγονότων που μας αφορούν προσωπικά και η συσχετισλη τους με στόχο την εξαγωγή συμπερασμάτων. Αβραάμ Μάσλου (από το βιβλίο <<Ψυχολογία της ύπαρξης>>): Η πλέον δύσκολη υπέρβαση του μπορεί να κάνεις ένας άνθρωπος είναι να ξεπεράσει το φόνο να γνωρίσει τον εαυτό του, τα συναισθήματα, τις παρορμήσεις, τις αναμνήσεις, τις ικανότητες, τις δυνατότηες, το πεπρομένο του... Προστατεύουμαι τον ευατό μας και την ιδανική εικόνα του εαυτού μας με διάφορες τεχνικές μέσω των οποίων αποφεύγουμε να συνειδητοποιήσουμε δυσάρεστες ή επικίνδυνες για εμάς αλήθειες. Μονοπάτι: Η κατανόηση των πραγματικών ψυχικών αναγκών μας, οδηγεί στην κατανόηση των πραγματικών υλικών αναγκών μας. Η μη εκπλήρωση των αναγκών, πλαστών ή πραγματικών, δημιουργεί φόβους μη εκπλήρωσής τους. Όσο περισσότεροι φόβοι τόσο περισσότερο ο άνθρωπος γίνεται χειραγωγούμενος. Ελαχιστοποιώντας τις πλαστές ανάγκες μας, ελαχιστοποιούμε τους φόβους μας άρα γινόμαστε όλο και πιο ελεύθεροι. Επομένως, η κατάκτηση της Ατομικής συνείδησης σημαίνει κατάκτηση της Εσωτερικής Ελευθερίας.

Βήμα 2: Κοινωνική συνείδηση: Κατανόηση της σχέσης μεταξύ των προσωπικών ψυχικών αναγκών μας με εκείνες μιας όλο και περισσότερο διευρυνόμενης Κοινωνίας <<Ανθρώπων>>". Αλληλεγγύη: Η προσέγγιση της Κοινωνικής Συνείδησης οδηγεί στην κατανόηση της αξίας της Κοινωνικής Αλληλεγγύης με ανώτερη έκφραση της, την Κοινωνική και Προσωπική Αγάπη.

Βήμα 3: Πλανητική συνείδηση: Η Πλανητική Συνείδηση είναι η κατανόηση της σχέσης του <<Ανθρώπου>> με το <<Πλανητικό περιβάλλον του>> (Γη) και η προστασία του ως μέσο επιβίωσης του.

Πώς παρεκτρέπεται η σκέψη - 25 Λογικές πλάνες

Πώς παρεκτρέπεται η σκέψη - 25 λογικές πλάνες που μας οδηγούν στο να πιστεύουμε σε παράξενα πράγματα 

Το αξίωμα του Χιουμ 

Ο σκεπτικισμός χρωστά πολλά στον Σκωτσέζο φιλόσοφο Ντέιβιντ Χιουμ (David Hume. 1711-1776). του οποίου το έργο Έρευνα περί της ανθρώπινης νοήσεως (An Enquiry Concerning Human Understanding) αποτελεί κλασικό έργο σκεπτικιστικής ανάλυσης. Η εργασία αυτή πρωτοδημοσιευθηκε ανώνυμα στο Λονδίνο το 1739. με τον τίτλο Πραγματεία περί της φύσεως του ανθρώπου (A Treatise of Human Nature). Όπως περιγράφει ο ίδιος ο Χιουμ. «το έργο βγήκε θνησιγενές από το πιεστήριο, χωρίς να αποσπάσει τη διάκριση να προκαλέσει έστω και έναν ψίθυρο στους ζηλωτές». Ο Χιουμ θεώρησε υπεύθυνο για την αποτυχία του έργου του το ύφος γραφής και επεξεργάστηκε πάλι το κείμενο, καταλήγοντας πρώτα στη Σύνοψη πραγματείας περί της φύσεως του ανθρώπου (An Abstract of a Treatise of Human Nature), που δημοσιεύθηκε το 1740. και κατόπιν στα Φιλοσοφικά δοκίμια περί της ανθρώπινης νοήσεως (Philosophical Essays Concerning the Human Understanding), που δημοσιεύθηκε το 1748. To έργο εξακολούθησε να μη βρίσκει ανταπόκριση και έτσι, το 1758, ο Χιουμ εξέδωσε την τελική εκδοχή. με τίτλο Έρευνα περί της ανθρώπινης νοήσεως. που ανέφερα στην αρχή. η οποία σήμερα θεωρείται ως το σπουδαιότερο φιλοσοφικό έργο του. 

Ο Χιουμ έκανε τη διάκριση μεταξύ «προύπάρχοντος σκεπτικισμού (antecedent skepticism) —π.χ. τη μέθοδο του Ντεκάρτ, η οποία αμφισβητε όλα όσα δεν στηρίζονται σε κάποιο «προϋπάρχον» αδιάψευστο κριτήριο που να δικαιώνει την αξιοπιστία τους— και «επακόλουθου σκεπτικισμού (consequent skepticism), τη μέθοδο που εφάρμοσε ο ίδιος ο Χιουμ. η οποία αναγνωρίζει τις «συνέπειες» των αισθητηριακών μας αντιλήψεων, που εν δεχομένως σφάλλουν, αλλά είναι δυνατόν να διορθωθούν δια της λογικής; «Ένας σοφός άνθρωπος φροντίζει η πεποίθησή του να είναι ευθέως ανάλο γη της τεκμηρίωσης». Δεν έχω βρει σκεπτικιστικό επίγραμμα καλύτερο απ αυτό. 

Ακόμα σημαντικότερη είναι η αψεγάδιαστη τελική ανάλυση του Χίου σχετικά με τους ισχυρισμούς περί θαυμάτων. 'Οταν πρέπει κανείς να αντίμετωπίσει έναν «πραγματικό πιστό», του οποίου ο φαινομενικά υπερφυσικός ή παραφυσικός ισχυρισμός δεν έχει καμιά προφανή εξήγηση, ο Χίου προσφέρει έναν κανόνα που ο ίδιος θεώρησε τόσο σημαντικό, ώστε έβαλε τα ίδια του τα λόγια σε εισαγωγικά και τα χαρακτήρισε ως αξίωμα: 

Το προφανές συμπέρασμα (και αυτό είναι ένα γενικό αξίωμα που αξίζει να το προσέξουμε) έγκειται στο ότι «Καμιά μαρτυρία δεν είναι αρκετή για να επαληθεύσει ένα θαύμα, παρά μόνον αν η μαρτυρία αυτή είναι τέτοια, ώστε το να ήταν εσφαλμένη θα αποτελούσε μεγαλύτερο θαύμα από εκείνο που επιχειρεί να θεμελιώσει». 

'Οταν κάποιος μου πει πως είδε έναν νεκρό να επανέρχεται στη ζωή. αμέσως αναρωτιέμαι τι είναι πιθανότερο, ο άνθρωπος αυτός να με εξαπατά, να αυταπατάται ή να έχει πράγματι συμβεί το γεγονός που αφηγείται; Ζυγίζω το ένα θαύμα με το άλλο και. ανάλογα με ποιο από τα δύο ενδεχόμενα βρίσκω να υπερτερεί, εκφράζω την άποψή μου. απορρίπτοντας πάντοτε το μεγαλύτερο θαύμα. Αν το ενδεχόμενο να είναι ψευδής η μαρτυρία θα αποτελούσε μεγαλύτερο θαύμα από το γεγονός που εξιστορείται, τότε και μόνον τότε θα πεισθώ [(1758) 1952, σ. 491]. 

Προβλήματα της επιστημονικής σκέψης 

1. H θεωρία επηρεάζει τις παρατηρήσεις 

Σχετικά με την ανθρώπινη αναζήτηση για την κατανόηση του φυσικού κόσμου, ο νομπελίστας φυσικός Βέρνερ Χάιζενμπεργκ (Werner Heisenberg) είχε πει: «Αυτό που παρατηρούμε δεν είναι η ίδια η φύση, αλλά η φύση υπό την επίδραση των μεθόδων της έρευνάς μας». Στην κβαντική μηχανική, η αντίληψη αυτή έχει σχηματοποιηθεί ως «ερμηνεία της σχολής της Κοπεγχάγης» σχετικά με την κβαντική δράση: «μια συνάρτηση πιθανότητας δεν απεικονίζει ένα συγκεκριμένο γεγονός, αλλά περιγράφει ένα συνεχές φάσμα πιθανών γεγονότων μέχρι τη στιγμή που μια μέτρηση διαταράσσει την απομόνωση του συστήματος και συντελείται ένα μοναδικό γεγονός» (Weaver 1987, σ. 412). Η ερμηνεία της σχολής της Κοπεγχάγης καταργεί τον έναν-προς-ένα συσχετισμό μεταξύ θεωρίας και πραγματικότητας. Η θεωρία εν μέρει κατασκευάζει την πραγματικότητα. Φυσικά, η πραγματικότητα υπάρχει ανεξάρτητα από τον παρατηρητή, αλλά οι αντιλήψεις μας για την πραγματικότητα επηρεάζονται από τις θεωρίες που πλαισιώνουν την εξέτασή της από εμάς. Έτσι λοιπόν, οι φιλόσοφοι αποκαλούν την επιστήμη φορτισμένη από πλευράς θεωρίας (theory laden).

Ν. Λυγερός - Όταν η ΑΟΖ τραβά την κυβέρνηση

Όταν βλέπουμε την έννοια της ΑΟΖ να τραβά με τόση δυναμική την ίδια κυβέρνηση, γίνεται κατανοητό ότι υπάρχει όχι μόνο ιδεολογική αδράνεια αλλά και νοητική υστέρηση. Διότι τι άλλο να κάνουν η Αίγυπτος και η Κύπρος για να δείξουν ότι η ΑΟΖ αποτελεί το μονοπάτι του φωτός για την ανάκαμψη και την ανάπτυξη της χώρας αλλά και της ευρύτερης περιοχής. Αιτήσεις υπάρχουν ήδη και ειδικά για τα θαλάσσια οικόπεδα Νότια της Κρήτης από εταιρείες που ανήκουν στις μεγαλύτερες στον κόσμο κι όμως βλέπουμε τεράστιες καθυστερήσεις δίχως λόγο. Δεν υπάρχει καν πλαίσιο για φοβίες. Τώρα είναι οι ίδιοι οι σύμμαχοί μας που μας παροτρύνουν να ενεργοποιηθούμε ως χώρα για το μέλλον της περιοχής. Κι έχουμε ακόμα κυβερνητικούς που πνίγονται από την ασχετοσύνη τους και δεν μπορούν να πάρουν ορθολογικές αποφάσεις. Διότι δεν πρόκειται καν για μια πρωτοβουλία ούτε για μια καινοτομία. Όλοι οι άλλοι έχουν ήδη κάνει τα πάντα, και μάλιστα εδώ και χρόνια. Το ζητούμενο είναι απλώς να αντιγράψουμε στρατηγικές συμπεριφορές που έχουν ήδη φέρει θεαματικά αποτελέσματα. Όμως συνειδητοποιούμε όλο πιο έμπρακτα και επίσημα, ότι η κυβερνητική ανικανότητα παράγει μια αδράνεια άνευ προηγουμένου ενώ το πλαίσιο είναι ξεκάθαρο για όλους τους παίκτες της περιοχής. Δεν πειράζει την κυβέρνηση να γελοιοποιείται στο εξωτερικό. Σημασία γι’ αυτή έχει μόνο να μην πέσει επειδή οι ψηφοφόροι θα αντιληφθούν την μιζέρια μιας ιδεολογίας που δεν ξέρει τι εννοούμε με το μέλλον της πατρίδας μας...

Αν είμαι ό,τι έχω και αν ό,τι έχω έχει χαθεί, τότε ποιος είμαι;

Ανάλυση των 2 βασικών τρόπων ύπαρξης: του έχειν & του είναι. Προέλευση των Όρων έχω και είναι: 

Το έχω είναι μια απατηλά απλή έννοια. Κάθε άνθρωπος έχει κάτι: ένα σώμα, ρούχα, καταφύγιο - μέχρι το σημερινό άντρα ή γυναίκα που έχουν αυτοκίνητο, τηλεόραση, πλυντήριο κλπ. να ζεις χωρίς να έχεις τίποτα, είναι ουσιαστικά αδύνατο. Γιατί λοιπόν το έχειν αποτελεί πρόβλημα; Η γλωσσολογική ιστορία του ρήματος έχω αποδεικνύει ότι η λέξη αυτή είναι πραγματικά ένα πρόβλημα. Αυτοί που πιστεύουν ότι η κατοχή είναι η πιο φυσική ιδιότητα της ανθρώπινης ύπαρξης, μπορεί να εκπλαγούν αν μάθουν ότι πολλές γλώσσες δεν έχουν λέξη για το έχω. Στα εβραϊκά, για παράδειγμα, το έχω εκφράζεται έμμεσα με τη φράση jesh li («είναι για μένα»). Οι γλώσσες που εκφράζουν την κτήση μ' αυτό τον τρόπο κι όχι με το έχω κυριαρχούν. Είναι ενδιαφέρον να δούμε ότι κατά την εξέλιξη πολλών γλωσσών η φράση «είναι δικό μου» αντικαταστάθηκε αργότερα από το ρήμα έχω, αλλά, όπως αναφέρει ο Emile Benveniste, η εξέλιξη αυτή ουδέποτε συνέβηκε αντίστροφα. Το γεγονός αυτό υπονοεί ότι το ρήμα έχω εξελίχτηκε παράλληλα με την ανάπτυξη της ατομικής ιδιοκτησίας και είναι ανύπαρκτο σε κοινωνίες όπου κυριαρχεί η λειτουργική ιδιοκτησία, δηλαδή η κτήση πραγμάτων για συγκεκριμένη χρήση. Άλλες κοινωνιογλωσσολογίκες μελέτες μπορούν ν' αποδείξουν αν, και σε ποιο βαθμό, ευσταθεί αυτή ή υπόθεση. 

Η μελέτη του Benveniste ρίχνει καινούργιο φως στην έννοια του είμαι, σαν ρήματος με δική του αυτοτέλεια κι όχι σαν συνδετικού. Το είμαι στις ινδοευρωπαϊκές γλώσσες εκφράζεται με τη ρίζα es, που σημαίνει υπάρχω, υφίσταμαι μέσα στην πραγματικότητα». Η ύπαρξη και η πραγματικότητα προσδιορίζονται σαν κάτι το «αυθεντικό, το μόνιμο, το αληθινό». Το είμαι σημαίνει ετυμολογικά κάτι περισσότερο από μια δήλωση ταυτότητας ανάμεσα στο υποκείμενο και το κατηγορούμενο. Σημαίνει κάτι περισσότερο από ένα περιγραφικό όρο ενός φαινομένου. Δηλώνει την πραγματικότητα της ύπαρξης αυτού (άνθρωπου ή πράγματος) που είναι. Δηλώνει την αλήθεια και την αυθεντικότητα του/της/του. Όταν λέμε ότι κάποιος ή κάτι είναι, αναφερόμαστε στην ουσία του άνθρωπου ή του πράγματος και όχι στην εμφάνιση του/της/του. 

Η προκαταρκτική έρευνα της έννοιας των ρημάτων έχω και είμαι οδηγεί στα ακόλουθα συμπεράσματα: 

• (1) Όταν χρησιμοποιώ τα ρήματα είμαι ή έχω, δεν αναφέρομαι σε συγκεκριμένες ιδιότητες ενός υποκειμένου, όπως δείχνουν οι φράσεις: «έχω αυτοκίνητο» ή «είμαι λευκός» ή «είμαι ευτυχισμένος». Αναφέρομαι σε δύο βασικούς τρόπους ύπαρξης, σε δύο διαφορετικές στάσεις απέναντι στον ίδιο τον εαυτό μου και τον κόσμο, σε δύο διαφορετικά είδη χαρακτηροδομής. Η υπεροχή του ενός από τους δύο τρόπους καθορίζει την ολότητα της σκέψης, του συναισθήματος και της δράσης του άνθρωπου. 
• (2) Όταν το έχειν καθορίζει τον τρόπο ύπαρξης μου, η σχέση μου με τον υπόλοιπο κόσμο είναι κτητική. Θέλω δηλαδή να κάνω τον καθένα, το καθετί, ακόμα και τον εαυτό μου, ιδιοκτησία μου. 
• (3) Όσο άφορα το είναι σαν τρόπο ύπαρξης, εδώ πρέπει να ξεχωρίσουμε δύο κατηγορίες. Η μία είναι αντίθετη στο έχειν, όπως αναφέρει ο Du Marais, και δηλώνει ζωντάνια και αυθεντική σχέση με τον κόσμο. Η άλλη είναι αντίθετη στο φαίνεσθαι και αναφέρεται στην αληθινή φύση και την αληθινή πραγματικότητα ενός άνθρωπου ή πράγματος, σε αντίθεση με μια απατηλή εμφάνιση, όπως αναφέρθηκε πιο πάνω στην ετυμολογία του είμαι (Benveniste). 

(Απόσπασμα)

Συγγραφέας: Erich Fromm

Βιβλίο: Να Έχεις ή να Είσαι;

Κεφάλαιο: Ι - Μια Πρώτη Ματιά

Παράγραφος: Προέλευση των Όρων

Έχεις / Είσαι - Κατοχή και Κατανάλωση

Κεφάλαιο: Ι - Μια Πρώτη Ματιά

Παράγραφος: Κατοχή και Κατανάλωση

Πριν συζητήσουμε μερικά απλά παραδείγματα των δύο τρόπων ύπαρξης, με βάση το έχειν και με βάση το είναι, πρέπει ν' αναφερθούμε σε μια άλλη μορφή εκδήλωσης του έχειν: την ενσωμάτωση. Η ενσωμάτωση ενός πράγματος τρώγοντας το ή πίνοντας το αποτελεί έναν αρχαϊκό τρόπο απόκτησης του. Σε κάποια στιγμή της ανάπτυξης του, το νήπιο εκδηλώνει την τάση να βάζει στο στόμα του τα πράγματα που θέλει. Αυτός είναι ο νηπιακός τρόπος απόκτησης πραγμάτων, όταν η σωματική ανάπτυξη του παιδιού δεν του επιτρέπει ακόμα να ελέγχει διαφορετικά την ιδιοκτησία του. 

Βρίσκουμε επίσης την ίδια σχέση ενσωμάτωσης και κτήσης σε πολλές μορφές κανιβαλισμού. Για παράδειγμα: τρώγοντας κάποιον άλλο άνθρωπο, αποκτώ τη δύναμη του (έτσι ο κανιβαλισμός μπορεί να θεωρηθεί το μαγικό ισοδύναμο της απόκτησης σκλάβων, φιλοσοφία του δικού μας πολιτισμού). Τρώγοντας την καρδιά ενός γενναίου άντρα, αποκτώ το θάρρος του. Τρώγοντας ένα ιερό ζώο, αποκτώ τη θεϊκή ουσία που συμβολίζει το ζώο.

Πλαστές ανάγκες, φόβος, χειραγώγηση και ο δρόμος της συνειδητότητας

«Να ελαχιστοποιήσουμε τις πλαστές μας ανάγκες, όχι τις ανάγκες που είναι πραγματικές. Αυτό που πρυτανεύει στη συγκρότηση ενός πολιτισμού, είναι οι ανάγκες των ανθρώπων. Οι ανάγκες, η μη εκπλήρωση μάλλον των αναγκών, δημιουργεί φόβους. Όσο περισσότερους φόβους έχει ένας άνθρωπος, τόσο λιγότερο ελεύθερος και τόσο πιο εύκολα χειραγωγούμενος είναι. 

Γι' αυτό, αυτό το σύστημα το οποίο θέλουμε να αλλάξουμε ειρηνικά, μας δημιουργεί συνεχώς πλαστές ανάγκες, όλο και μεγαλύτερες ανάγκες. Όσο γιγαντώνονται οι ανάγκες μας, γιγαντώνονται και οι φόβοι της μη εκπλήρωσης αυτών των αναγκών. Κι όσο αυξάνονται οι φόβοι μας τόσο λιγότερο ελεύθεροι και πιο εύκολα χειραγωγούμενοι είμαστε. 

Τι κάνουμε πρώτα. Αποποιούμαστε τις πλαστές ανάγκες μας, αυτές οι οποίες δεν μας κάνουν περισσότερο ευτυχισμένους, αλλά απλώς τις έχουμε συνηθίσει. Έχοντας λιγότερες ανάγκες, έχουμε λιγότερους φόβους και, συνεπώς, γινόμαστε περισσότερο ελεύθεροι και λιγότερο χειραγωγούμενοι. Η πνευματικότητα, έχει ως σκοπό να αποκαλύπτει ποιες από τις ανάγκες του ανθρώπου είναι αναγκαίες και ποιες είναι πλαστές. 

Μέσω του δρόμου της συνειδητότητας ζητάς την αλήθεια. Η λέξη αλήθεια όμως αποτελείται από δύο συνθετικά το στερητικό α και την λέξη λήθη. Δηλαδή αναζητάμε μέσω αυτού του δρόμου όχι νέα γνώση, αλλά να θυμηθούμε κάτι που γνωρίζαμε και έχουμε ξεχάσει. 

Ν. Λυγερός - Τα νέα δεδομένα των ΑΟΖ στην Ανατολική Μεσόγειο

Τα νέα δεδομένα στην ΑΟΖ της Αιγύπτου, του Ισραήλ, της Κύπρου αλλά και της Ελλάδας, ακόμα κι αν αυτή δεν έχει θεσπίσει ακόμα, έχουν αλλάξει την όλη προσέγγιση μας για την Ανατολική Μεσόγειο. Αυτή δεν εμφανίζεται πια ως ένα μέρος της Μεσογείου και μόνο, αλλά ως ένας ενεργειακός πόλος έλξης. Έτσι ακόμα και αυτοί που προωθούν τα θέματα της ΑΟΖ τόσα χρόνια δεν είχαν υπολογίσει αυτές τις εξελίξεις. Είχαν μείνει εγκλωβισμένοι σε μια κομματική προσέγγιση που δεν οδηγούσε πουθενά όπως το απέδειξε και η ιστορία. Στην πραγματικότητα η ΑΟΖ έγινε δυναμική μόνο με την εισαγωγή της στρατηγικής και της ενέργειας. Σ' αυτό το πλαίσιο άλλαξε και το ίδιο το όραμα. Διότι από ένα θέμα που βρισκόταν τόσα χρόνια στο περιθώριο λόγω απώλειας στρατηγικής των πολιτικών και των ειδικών, και έδινε την εντύπωση ότι είναι καθαρά τεχνικό, είναι πλέον τώρα ένα κυρίαρχο θέμα που αφορά τους λαούς και μάλιστα με μεγάλο ενδιαφέρον λόγω συμφερόντων που έχουν κοινά στοιχεία. Οι ανακαλύψεις των κοιτασμάτων Ταμάρ, Λεβιάθαν και Αφροδίτη είχαν προετοιμάσει το έδαφος. Αλλά αυτή του κοιτάσματος Ζορ ήρθε να ανατρέψει όλα τα κλασσικά δεδομένα και να αναδείξει νέου τύπου κοιτασμάτων που έχουν γεωλογικές δομές που βασίζονται σε καρστικό ασβεστόλιθο. Αυτή η αλλαγή φάσης προκάλεσε μια νέα δυναμική που αποδεικνύεται και με τον τρίτο γύρο αδειοδότησης της Κύπρου που αφορούσε τα θαλάσσια οικόπεδα 6,8,10 με τις εταιρείες Eni, Total, Exxon Mobil και Qatar Petroleum, αλλά και την επίσημη αίτηση της κοινοπραξίας Ελληνικών Πετρελαίων, Total και Exxon Mobil Νότια της Κρήτης. Έτσι η ΑΟΖ έχει αναβαθμιστεί ενεργειακά και στρατηγικά.

Ν. Λυγερός: Γεωστρατηγική σκηνή στο Κουρδιστάν / Ο Χάρτης του Κουρδιστάν

Το αίτημα της ημιαυτόνομης οντότητας των Κούρδων στο Ιράκ για δημοψήφισμα υπέρ της ανεξαρτησίας της, αποτελεί μια χειροπιαστή αλλαγή φάσης στα δεδομένα της Μέσης Ανατολής. Βέβαια δεν πρόκειται για μια θεωρητική καινοτομία, αφού είναι το επακόλουθο όλης της διαδικασίας που υπάρχει εδώ και χρόνια στο Ιράκ και στη Συρία. Το πιο σημαντικό όμως, εκτός από το γεγονός ότι αυτές οι περιοχές παράγουν πετρέλαιο, είναι ότι μιλούμε και για περιοχές εκτός Ιράκ που αφορούν άμεσα το Κουρδιστάν. Το αποτέλεσμα είναι ότι η Τουρκία δέχεται νέες πιέσεις στα σύνορα της και μάλιστα από τις δύο πλευρές τους. Μ’ αυτόν τον τρόπο βλέπουμε ότι οι κινήσεις των ΗΠΑ παίζουν ένα καταλυτικό ρόλο για την απελευθέρωση του κουρδικού λαού. Είναι, λοιπόν, ένα όραμα που δεν είναι πια αφαιρετικό, αλλά μετατρέπεται σε στρατηγικό στόχο. Το όλο πλαίσιο ενεργοποιεί ταυτόχρονα και την ίδια την Συνθήκη Σεβρών, αφού αυτή είχε μια οριοθέτηση των συνόρων του Κουρδιστάν και με την Τουρκία και με τη Δυτική Αρμενία. Έτσι αρχίζουμε να βλέπουμε συνθήκες για το φαινόμενο ντόμινο στην περιοχή που θα αλλάξει τα κλασσικά δεδομένα της περιοχής, ενώ πολλοί θεωρούσαν ότι δεν πρόκειται να γίνει τίποτα, γιατί ο κουρδικό λαός θα ήταν πάντα καταπατημένος. Όμως ο κουρδικός στρατός έχει ήδη αποδείξει την αποτελεσματικότητά του ακόμα κι ενάντια στην τρομοκρατική οργάνωση Daesh. Έτσι η αναβάθμιση του είναι διπλή λόγω της εμβέλειας του στο έδαφος και της ενίσχυσης της Αμερικής ακόμα και στον οπλισμό του. Είναι, λοιπόν, όντως ένας απελευθερωτικός στρατός για το Κουρδιστάν.

Ν. Λυγερός: Όταν παλεύει ο Πόντος, παλεύει και η Ανθρωπότητα

Νίκος Λυγερός: "Όταν παλεύει ο Πόντος, παλεύει και η Ανθρωπότητα". Πλατεία Ελευθερίας Δράμας. Πέμπτη 18 Μαΐου 2017. 

<<Νοµίζω ότι είστε έτοιµοι. Θα αρχίσω απλά για να µην σας ξαφνιάσω µε το τέλος. Ο Πόντος αν είναι αγώνας που βοηθάει την Ανθρωπότητα είναι επειδή είναι δίκαιος. Δεν πρόκειται µόνο για τον Πόντο µε το ποντιακό στοιχείο, πρόκειται για τους Έλληνες του Πόντου και αυτοί οι Έλληνες είναι αυτοί που δείχνουν το παράδειγµα στην Ελλάδα κι όχι µόνο. Αυτό που πρέπει να συνειδητοποιήσουµε είναι ότι κάθε φορά που κάνουµε ένα βήµα µπροστά, προς το θέµα της αναγνώρισης, κάθε φορά είναι ένα βήµα και για την ίδια την Ανθρωπότητα. Πολλοί από εσάς µιλάτε για τον Πόντο σαν να ήταν µια χαµένη πατρίδα, ακόµα και τώρα. Έχει ενδιαφέρον, γιατί δεν ακούτε τους Πόντιους. Οι Πόντιοι τραγουδούν για µένα µόνο ένα τραγούδι, κανένα άλλο, και αφορά την Κωνσταντινούπολη. Και γι’ αυτό ο αετός του Πόντου κοιτάζει την Κωνσταντινούπολη. Άρα όταν νοµίζετε ότι ο Πόντος είναι µόνο και µόνο το σύνθηµα ή ένα µοιρολόι, είναι ότι ξεχάσατε τον στόχο. Ο στόχος είναι ότι τα κατεχόµενα πρέπει να απελευθερώνονται όσο και να είναι η διάρκεια αυτής της απελευθέρωσης. Ο Πόντος είναι κατεχόµενο, η Θράκη είναι κατεχόµενο µε την Κωνσταντινούπολη. Μπορεί να σας ξαφνιάζει, ειδικά αν είστε ραγιάδες, αλλά να θυµάστε ότι οι Ισπανοί έκαναν 600 χρόνια ν’ απελευθερωθούν κι έχουν περάσει µόνο 2 αιώνες από τότε που έχουµε κάνει την επανάσταση.