Το αίτημα της ημιαυτόνομης οντότητας των Κούρδων στο Ιράκ για δημοψήφισμα υπέρ της ανεξαρτησίας της, αποτελεί μια χειροπιαστή αλλαγή φάσης στα δεδομένα της Μέσης Ανατολής. Βέβαια δεν πρόκειται για μια θεωρητική καινοτομία, αφού είναι το επακόλουθο όλης της διαδικασίας που υπάρχει εδώ και χρόνια στο Ιράκ και στη Συρία. Το πιο σημαντικό όμως, εκτός από το γεγονός ότι αυτές οι περιοχές παράγουν πετρέλαιο, είναι ότι μιλούμε και για περιοχές εκτός Ιράκ που αφορούν άμεσα το Κουρδιστάν. Το αποτέλεσμα είναι ότι η Τουρκία δέχεται νέες πιέσεις στα σύνορα της και μάλιστα από τις δύο πλευρές τους. Μ’ αυτόν τον τρόπο βλέπουμε ότι οι κινήσεις των ΗΠΑ παίζουν ένα καταλυτικό ρόλο για την απελευθέρωση του κουρδικού λαού. Είναι, λοιπόν, ένα όραμα που δεν είναι πια αφαιρετικό, αλλά μετατρέπεται σε στρατηγικό στόχο. Το όλο πλαίσιο ενεργοποιεί ταυτόχρονα και την ίδια την Συνθήκη Σεβρών, αφού αυτή είχε μια οριοθέτηση των συνόρων του Κουρδιστάν και με την Τουρκία και με τη Δυτική Αρμενία. Έτσι αρχίζουμε να βλέπουμε συνθήκες για το φαινόμενο ντόμινο στην περιοχή που θα αλλάξει τα κλασσικά δεδομένα της περιοχής, ενώ πολλοί θεωρούσαν ότι δεν πρόκειται να γίνει τίποτα, γιατί ο κουρδικό λαός θα ήταν πάντα καταπατημένος. Όμως ο κουρδικός στρατός έχει ήδη αποδείξει την αποτελεσματικότητά του ακόμα κι ενάντια στην τρομοκρατική οργάνωση Daesh. Έτσι η αναβάθμιση του είναι διπλή λόγω της εμβέλειας του στο έδαφος και της ενίσχυσης της Αμερικής ακόμα και στον οπλισμό του. Είναι, λοιπόν, όντως ένας απελευθερωτικός στρατός για το Κουρδιστάν.
Ένα από τα σύγχρονα ερωτήματα που έχουμε δεν είναι η ύπαρξη του Κουρδιστάν ή όχι διότι αυτό είναι δεδομένο ότι θα δημιουργηθεί αυτό το κράτος ακόμα κι αν προς το παρόν είναι κατεχόμενα από τέσσερα κράτη, αλλά το μέγεθός του ή μάλλον για να είμαστε ακριβείς ο χάρτης του. Βέβαια διαθέτουμε ένα επίσημο πλαίσιο με τη Συνθήκη Σεβρών και τον χάρτη του Wilson ειδικά για την οριοθέτηση των συνόρων με την Τουρκία και την Αρμενία. Όμως η πραγματικότητα του Κουρδιστάν έχει επεκταθεί νότια και νοτιοδυτικά. Κατά συνέπεια έχει σχέση με τη Κιλικία αλλά και με την Καππαδοκία. Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι όλοι όσοι ασχολούνται με τα Δικαιώματα των Αυτόχθονων λαών θα πρέπει να υπολογίσουν την ύπαρξή τους και σε αυτήν την περιοχή διότι θα απελευθερωθεί. Με αυτή την έννοια οι Αρμένιοι, οι Ασσύριοι και ακόμα και οι Έλληνες της Καππαδοκίας θα πρέπει να εξετάσουν προσεχτικά τις στρατηγικές κινήσεις που γίνονται για να μπορέσουν να αξιοποιήσουν το νέο καθεστώς αφού αυτό θα τους προφυλάξει από τους βάρβαρους της περιοχής αυτής. Διότι το συμμαχικό πλαίσιο δεν δημιουργείται την τελευταία στιγμή. Έτσι με την ανάλυση των στρατηγικών δεδομένων θα ήταν καλό να ενεργοποιηθούμε όλοι όσοι ανήκουν σε αυτήν την περιοχή και για να βοηθήσουμε τους Κούρδους για να απελευθερωθούν και να μελετήσουμε την θέση μας σε αυτό το νέο καθεστώς που θα αγγίξει περιουσίες των γενοκτονημένων, των επιζώντων και των φυσικών κληρονόμων για να γνωρίζουμε από πριν τι θα γίνει μετά την απελευθέρωση.
http://lygeros.org/articles.php?n=32857&l=gr