Ένας για όλους και όλοι για έναν

Οι παραδοσιακοί τρόποι κατανόησης της ανθρώπινης συμπεριφοράς δεν είναι επαρκείς. Μια κλασική μέθοδος που χρησιμοποιήθηκε για την κατανόηση της συλλογικής συμπεριφοράς εξετάζει τις επιλογές και τις ενέργειες των ατόμων. Για παράδειγμα, μπορούμε να δούμε τις αγορές, τις εκλογές ή τις εξεγέρσεις ως απλά παραπροϊόντα αποφάσεων των ατόμων να αγοράσουν και να πουλήσουν, να ψηφίσουν ή να εκφρά σουν την οργή τους. Το κλασικό παράδειγμα αυτής της προσέγγισης, το οποίο είναι γνωστό ως μεθοδολογικός ατομικισμός, είναι η αντίληψη του Άνταμ Σμιθ για την αγορά ως το...

Ο Προκρούστης και η θεά Δίκη (Ισότητα - Δικαιοσύνη)

Η έννοια τής ισότητας δεν εχει «άντίκρυσμα» στη Φύση. Δέν ύπάρχει κανένα είδος ζώων πού τά άτομά του νά παρουσιάζουν μεταξύ τους ίσο σωματικό μέγεθος, ισες πνευματικές δυνάμεις, ίσες φυσικές δυνάμεις, ιση διάρκεια ζωής, ιση γονιμότητα, ιση δραστηριότητα κλπ. Αντίθετα ή άνισότητα κυριαρχεί παντού στή Φύση. Διαφορά στο σώμα, στην ευφυΐα, στή δύναμη, στό χρόνο ζωής, στην Ικανότητα αναπαραγωγής, στήν δράση. Διαφορά μεταξύ ειδών, διαφορά μεταξύ άτόμων του αύτου είδους, διαφορά μεταξύ φύλων, διαφορά μεταξύ ήλικιών, διαφορά μεταξύ όμάδων, διαφορά μεταξύ μελών...

Ντεκάρτ: Λόγος περί της μεθόδου - Οι κύριοι κανόνες τής Μεθόδου

Ένα χειμώνα, ο Ντεκάρτ, απομονωμένος σ’ ένα χωριό στη Γερμανία, κι απορροφημένος από τους στοχασμούς του, σκέφτηκε πρώτα πως, όπου κι αν κοιτάξει κανείς, βλέπει πως μόνα τα έργα που έγιναν από ένα μόνο άνθρωπο — είτε πόλεις, είτε νομοθεσίες, είτε κι επιστήμες — μπορούν να ικανοποιήσουν απόλυτα το πνεύμα {§ 16). Έπρεπε λοιπόν να παρατήσει κι αυτός όλα όσα τού είχαν διδάξει ώς τότε, και που, καθώς είχαν γίνει από πολλούς, είταν συχνά αντιφατικά ή παράταιρα, για να τ’ αντικαταστήσει όλα με τις αλήθειες που θα τις παραδεχόταν μονάχο το δικό του λογικό (§...

Νίκος Λυγερός: Στο απέραντο γαλάζιο ...

Στο απέραντο γαλάζιο - σκεφτόσουν να κοιμηθείς - αλλά οι εισβολείς - δεν είχαν την ίδια γνώμη - και ανέβηκες στις επάλξεις - για να υπερασπιστείς το κάστρο - που προστάτευε την πόλη. - Το απέραντο γαλάζιο ήταν ερυθρό - καταπατημένο από τις βάρβαρες σημαίες - που θέλησαν να καταλάβουν το νησί - τότε εσύ φώναξες τους ανθρώπους σου - για να υπερασπιστούν την θέση - χωρίς να αναπαυθούν - ο πόλεμος άρχισε. Βλέποντας τα κεφάλια να πετούν - να συντρίβονται στα τούρκικα καράβια, - ο Μέγας Μαγίστρος σκέφτηκε - την πορεία μιας ζωής τους σταυρωμένους συντρόφους...

Χωρίς τίτλο

Η σημασία του πεπρωμένου ... Ό,τι και να κάνεις δεν μπορείς ν' αλλάξεις αυτά που θέλησα  και που θέλω ακόμα.Είσαι σαν το τραγούδι  που ζει μόνο και μόνοότι δεν το ξεχνάο λεβέντης που τ' αγάπησεκαι θέλει να το μοιραστείμε τους πολεμιστές τουακόμα και λίγο πριντη μεγάλη μάχη. Η νέα επιστροφή ... Κοιτάς την Ανάσταση  χωρίς να συνειδητοποιείς ότι πρόκειται για νέα επιστροφή σαν το μονοπάτινα ήταν τελικά ανοικτόγια τους άλλουςγια όλους εκείνουςπου δεν είχαν ποτέεπιστρέψει από τον θάνατογια να καταλάβουνότι η ζωή συνεχίζεταιγια...

Η Οδός της Ταπείνωσης και της Συγχώρεση | Ο δρόμος και το παράδειγμα Του

Ή ύπερηφάνεια, όπως καί η επιθυμία γιά τά δημιουργήματα, Διασπά τήν Πρωταρχική Αρμονία, τήν Πρωταρχική Απλότητα. Κάνει διακρίσεις στή φύση, Υποτιμώντας ορισμένα πλάσματα. Όλα τά φυσικά τά μεταχειρίζεται παρά φύση, Ώστε νά καταστρέφει μέ αυτή τήν κακή χρήση τήν ώραιότητα τής φύσεως. Όπως αυτός πού έχει έπιθυμία γιά τά δημιουργήματα είναι σκλάβος τών αισθήσεων, Τό ίδιο καί αυτός πού έχει κενοδοξία. Γιατί ο άνθρωπος τής έπιθυμίας έλκύεται από τούς άλλους μέ τ' αυτιά καί τά μάτια του, Ενώ ο άνθρωπος τής κενοδοξίας προσπαθεί νά έλκύσει πάνω του τ' αυτιά...

Νίκος Λυγερός: Οι φάσεις των Δικαίων ...

Όταν είσαι Δίκαιος στην αρχή νομίζεις ότι έχει καθορισθεί ο ρόλος σου και αυτό είναι όλο. Όμως η Ανθρωπότητα θέλει περισσότερες θυσίες για να ζήσει και πρέπει μετά να περάσεις από τις φάσεις που δημιουργούν νέες ζωές και αφήνουν τις άλλες για να υπάρξει εξέλιξη. Διότι το ξύπνημα δεν είναι αρκετό. Για να ολοκληρωθεί η διαδικασία δεν υπάρχει πια πρέπει, όλα βασίζονται πια στο πρέπον. Δεν επιδιώκουμε μια πληρότητα αλλά μια τελειότητα, έτσι ώστε να μην είναι απαραίτητη η επιστροφή αλλά να είναι επιλογή Δασκάλου. Αλλιώς θα υπήρχε ένας αλγόριθμος μετατροπής,...

Η Οδός της τέλειας αγάπης

«Όποιος κατέχει τήν ανώτατη αρετή», ειπε ό Αρχαίος Σοφός,«Είναι σάν τό νερό πού μένει στά χαμηλά μέρη.Τό μέρος πού διαμένει είναι σάν τό χώμα, πιό χαμηλά άπ'δλους.Ή προσφορά του είναι εγκάρδια,Ή καρδιά του είναι άβυθομέτρητη.» 5 Ή ταπεινή ψυχή είναι σάν τό νερό,Σάν τό νερό πού μαλακώνει τό χώμα της καρδιάς,Τό μέρος πού διαμένει.Μέ τήν ταπεινότητα πού δείχνει άπέναντι στούς άλλους,Ή σκληρότητα καί ή πώρωση διώχνονται άπό μέσα της, 10 Απομακρύνονται σάν ένας βαρύς βράχος.Ένα καινούργιο θέαμα άνοίγεται στό βλέμμα του νοΰ:Αντικρύζει τίς πληγές πού αύλακώνουν...

Γιατί δεν μπορούμε να χαρούμε ;

Με τη θλίψη και τον πόνο που επικρατεί στις ψυχές των συνανθρώπων μας, μόνο ένα παραμυθι θα μπορούσε να μας χαλαρώσει λίγο, ώστε να σκεφθούμε πως δεν χάνουμε τελικά και πολλά πράγματα.. Να ξανασκεφθούμε το Γραφικό... ¨Τί Θα Μπορούσε Ο Άνθρωπος Να Δώσει Σε Αντάλλαγμα Της Ψυχης Του¨....Ας έρθουμε στο παραμύθι μας...Ζούσε κάποτε, τα παλιά χρόνια.. ένας βασιλιάς θλιμμένος που παραδόξως,είχε έναν υπηρέτη χαρούμενο και αισιόδοξο. Κάθε πρωί, αυτός ο υπηρέτης, ξυπνούσε τον βασιλιά πηγαίνοντας του το πρόγευμα, τραγουδούσε χαρούμενα στιχάκια, και του έκανε...

Η Οδός της κατάσβεσης της Επιθυμίας

Τί σημαίνει νά πέφτουμε σέ έπαρση;Όταν προσκολλώμαστε στό σώμα καί στά αντικείμενα των αισθήσεων,Βυθιζόμαστε στόν πόθο γιά τόν έαυτό μας:Ερωτευόμαστε τόν έαυτό μας.Αύτό σημαίνει νά πέφτουμε σέ έπαρση.    5Όταν μεριμνάμε περισσότερο γιά τό πρόσκαιρο σώμα παρά γιά τήν αιώνια Όδό,Χάνουμε τή φυσική μας απλότητα καί ειρήνη Γινόμαστε αφύσικοι, ταρασσόμαστε,Ενοχλούμαστε, θολώνουμε από έπιθυμία,Φοβόμαστε μήπως χάσουμε τά αντικείμενα τών έπιθυμιών μας,    10Φοβόμαστε μήπως δέν έπιτύχουμε τούς φιλόδοξους στόχους μας. Φοβόμαστε τήν πείνα,...

Ακολουθώντας την οδό της αλήθειας - Η οδός του πόνου

Ό Αρχαίος Σοφός, πού ακολουθούσε τήν Όδό, είπε: «Ή Όδός είναι σάν άδειο δοχείο άπ'δπου μπορείς νά αντλήσεις χωρίς ποτέ νά χρειάζεται γέμισμα. Είναι σάν βαθιά λίμνη πού ποτέ δέν στερεύει.» Καί η Όδός, δταν ένσαρκώθηκε, είπε στή γυναίκα στό πηγάδι: «Όποιος πιεί άπό τό νερό πού θά τού δώσω έγώ δέν θά διψάσει ποτέ, Αλλά τό νερό πού θά τού δώσω θά γίνει μέσα του μιά πηγή πού θ' άναβλύζει νερό ζωης αιώνιας». Πρίν μπορέσετε νά πιείτε άπό τήν ήρεμη λίμνη Τήν κρυμμένη κάτω άπό τό έδαφος της θλίψης, Πρέπει νά γίνετε σάν τή λίμνη, Νά γίνετε σάν τό νερό, πού κυλάει...

Ο «Αγοραστικός Χαρακτήρας» καί ή «Κυβερνητική Θρησκεία»

Τό πιό σημαντικό γεγονός γιά την κατανόηση τόσο τού χαρακτήρα όσο καί της μυστικής θρησκείας τής σύγχρονης ανθρώπινης κοινωνίας, είναι ή αλλαγή τού κοινωνικού χαρακτήρα πού έγινε από μιά παλιότερη εποχή τού καπιταλισμού ως τό δεύτερο μισό τού εικοστού αιώνα. Ό αύταρχικός-μονομανής-άποθησαυριστικός χαρακτήρας,πού είχε αρχίσει ν’ αναπτύσσεται τό δέκατο έκτο αιώνα καί πού συνέχισε ν’ άποτελεϊ τήν κυρίαρχη χαρακτηροδομή τουλάχιστο των μεσαίων τάξεων μέχρι τό τέλος τού δέκατου ένατου αιώνα, συνδυάστηκε σιγά σιγά ή άντικαταστάθηκε μέ τόν αγοραστικό χαρακτήρα....