Ποιος αντέχει την αγάπη του φωτός / Είμαι εδώ και για σένα

Ποιος αντέχει την αγάπη του φωτός - Ν. Λυγερός 

Ποιος αντέχει την αγάπη του φωτός; 

Αυτό είναι το ερώτημα. 

Σίγουρα όχι αυτοί που συνεχώς δικαιολογούνται για τα πάντα. 

Σίγουρα όχι οι συμβιβασμένοι και οι προδότες 

διότι δεν θέλουν να έχουν ενοχές. 

Σίγουρα όχι αυτοί που προτιμούν τις σκιές για να κρυφτούν. 

Πρέπει να έχεις μεγάλη ψυχή 

για ν’ αντέξεις την αγάπη του φωτός. 

Πρέπει να θέλεις να παράγεις έργο μαζί της. 

Πρέπει να ξέρεις τι σημαίνει θυσία. 

Αλλά πώς να το δεις; 

Αλλά πώς ν’ ανακαλύψεις την ουσία; 

Αλλά πώς να θέλεις αυτό που δεν γνωρίζεις; 

Ακούς τη μουσική αλλά δεν ξέρεις τις νότες.

Ακούς τα λόγια αλλά δεν ξέρεις για τις σκέψεις.

Ακούς τον θόρυβο κι όχι τους ήχους.

Πιστεύεις ότι ακολουθείς ενώ στραβοπατάς.

Πιστεύεις ότι είσαι πιο ψηλά ενώ δεν πετάς.

Πιστεύεις ότι ξέρεις αλλά όχι την άγνοιά σου.

Δεν είναι με τα λόγια που ακούν.

Δεν είναι με τις κινήσεις που περπατάν.

Δεν είναι με τις αισθήσεις που συνεχίζουν.

Το φως θέλει αλήθεια.

Το φως θέλει αθωότητα ή δικαιοσύνη.

Το φως θέλει θυσίες.

Χωρίς υπέρβαση, δεν έχεις εξέλιξη.

Χωρίς πράξεις, δεν έχεις ζωή.

Χωρίς συμβουλές, δεν έχεις μέλλον.

Όμως ποιος θα σου πει για όλα αυτά.

Όμως ποιος θα σου εξηγήσει τη ζωή.

Όμως ποιος θα σου δείξει τον θάνατο.

Μόνο το ίδιο το φως.

Αυτή είναι η απάντηση.

http://lygeros.org/articles.php?n=35590&l=gr

Είμαι εδώ και για σένα - Ν. Λυγερός

Ποιο είναι το όφελος της καθυστέρησης για την απελευθέρωση;

Γιατί δεν θέλεις να είσαι ελεύθερος;

Σ’ έχουν χαλάσει όλα αυτά τα χρόνια σκλαβιάς;

Ακόμα και τώρα που είδες το φως

προτιμάς το σκοτάδι γιατί είναι πιο απλό.

Πώς θα ζήσεις όμως χωρίς εξέλιξη;

Πώς θα δεις την αγάπη της Ανθρωπότητας

αν δεν μπορείς ν’ ανοίξεις τα μάτια σου.

Γιατί να φοβάσαι τον ήλιο της δικαιοσύνης

αφού σ’ αρέσει ο γλάρος;

Μήπως έχεις υψοφοβία;

Θα ήταν παράξενο για γλάρο.

Έτσι δεν είναι;

Ναι, έτσι είναι.

Τότε τι περιμένεις;

Πότε θα σηκωθείς;

Δεν πόνεσαν ακόμα τα γόνατά σου;

Ή φοβάσαι πως δεν θα μπορέσεις

να σηκώσεις το ίδιο σου το βάρος;

Πιστεύεις λοιπόν

ότι έχεις βάρος;

Βαρύτητα;

Και το φως που βλέπεις

με τους ήλιους της νύχτας

δεν σε προβληματίζει;

Δεν βλέπεις ότι υπάρχει ακόμα κι εκεί,

ακόμα και τότε.

Σαν να είναι φρούτα του χειμώνα

μέσα σ’ αυτό το τόσο σκληρό μαύρο.

Γιατί λες ότι θέλεις να βοηθήσεις

για τις γενοκτονίες;

Επειδή κανένας δεν σου ζήτησε ν’ αναγνωρίσεις

τον Χρόνο που σπατάλησες άσκοπα;

Ξύπνα τώρα, είμαι εδώ και για σένα.

http://lygeros.org/articles.php?n=35591&l=gr