''Η επιλογή είναι στέρηση. Έτσι αυτή αντιπροσωπεύει ένα κόστος.''

Ν. Λυγερός - Το άδειο του κόσμου 

- Δάσκαλε, πώς μπορεί να είναι ο κόσμος.
- Με τα δεσμά της φυλακής.
- Μα δεν φαίνεται;
- Αυτοί που ζουν κάτω από ένα ζυγό δεν το βλέπουν.
- Μα γιατί;
- Δεν το θέλουν.
- Είναι δυνατόν;
- Νοιώθουν ασφάλεια.
- Είναι μέσα στην ασφάλεια.
- Μόνο που η ζωή θέλει ελευθερία.
- Κι όχι ασφάλεια.
- Γιατί η επιλογή είναι πάντα κόστος.
- Αλλά δεν υπάρχει επένδυση δίχως αρχικό κόστος.
- Και ποια είναι η ουσία για αυτούς;
- Δεν υπάρχει.
- Γι’ αυτό δεν ασχολείστε.
- Σωστά.
- Και για τους άλλους;
- Είμαστε πάντα εδώ.
- Γιατί επιστρέψατε.
- Ακριβώς.
- Ήταν απαίτηση της Ανθρωπότητας.
- Έχει κι αυτή;
- Πολλές.
- Νόμιζα πως…
- Θέλει και χατίρια.
- Δίχως όρια λοιπόν.
- Κανένα και ποτέ!
- Δάσκαλε!
- Ένα τέρας λείπει κι ο κόσμος είναι κενός!
- Για την Ανθρωπότητα.
- Θέλει φως παντού.
- Από τους φάρους.
- Για τον Χρόνο.

http://www.lygeros.org/articles?n=13202&l=gr

Ν. Λυγερός - ἴδε ἡ μήτηρ μου καὶ οἱ ἀδελφοί μου

Δεν είναι θέμα αρχών
αλλά μόνο αξιών
οι επιλογές μας
αλλιώς δεν ακολουθούμε
τη διδασκαλία
και δεν συνεχίζουμε
την αρχική επιλογή
που έγινε μόνο
με το κόστος της θυσίας
διότι το απαράδεκτο
μπορεί να σβήσει
μόνο με το φως της αλήθειας
και της ειλικρίνειας
του ιερού αγώνα
που δεν μας επιτρέπει
να γονατίσουμε
και να αποδεχτούμε
το αυθαίρετο
όποιο και να είναι
από όποιον και να έχει
καθιερωθεί
γιατί υπάρχει
το πρέπον
μας δεσμεύει.

http://www.lygeros.org/articles?n=12774&l=gr

Ν. Λυγερός - Η πραγματική επιλογή

Μετάφραση από τα γαλλικά: Σάνη Καπράγκου

«- Υπήρξαν εκατομμύρια αυτοκτονίες.
- Ποτέ για τούτο. Πάντα με τον φόβο.
Εκείνος που αυτοκτονεί για να σκοτώσει τον φόβο,
αμέσως, θα είναι Θεός.
- Φοβούμαι πως δεν έχει τον χρόνο.»

Η πραγματική επιλογή
είναι μόνον εκείνη που έχει κόστος.
Ειδάλλως, δεν έχει καμία σημασία
είναι μόνον μία παράκαμψη,
η οδός παραμένει πάντοτε ίδια
και η κατεύθυνση αμετάβλητη
ανάμεσα στη γένεση και στον θάνατο
σαν νά ’ταν τούτο αναπόφευκτο
παρ’ όλες τις διακλαδώσεις
του Σύμπαντος των πολλαπλών κόσμων.

http://www.lygeros.org/articles?n=6294&l=gr

Ν. Λυγερός - Φανταστική συζήτηση

- Δεν έχετε σταματήσει να γράφετε.
- Είναι αλήθεια.
- Σε έναν απίστευτο αριθμό θεμάτων.
- Δεν γράφω για θέματα αλλά για ανθρώπους.
- Θα μπορούσαμε μάλιστα να δηλώσουμε για ελεύθερους ανθρώπους.
- Είναι το παράδοξο.
- Αλλά επίσης η παρεξήγηση.
- Αυτό φαίνεται αναπόφευκτο.
- Για ποιο λόγο;
- Είναι μέσα στη φύση του παράλογου.
- Και αυτό δεν σας ενοχλεί;
- Η γνώση αυτού του παράλογου είναι που οδηγεί στην ελευθερία της σκέψης.
- Αλλά αυτή η ελευθερία δεν πληρώνεται ακριβά;
- Η επιλογή είναι στέρηση. Έτσι αυτή αντιπροσωπεύει ένα κόστος.
- Και αυτό το κόστος είναι ανεκτό;
- Για τους ελεύθερους ανθρώπους, είναι όντως.
- Και για τους άλλους;
- Αντιπροσωπεύει μια κοινωνική απαγόρευση.
- Απαγόρευση, είπατε;
- Ακριβώς. Είναι μάλιστα κατ' αυτό τον τρόπο που επιβάλλει σε όλα άτομα την υπεροχή της μέσα στο παρόν.
- Μέσα στο παρόν;
- Δεν μπορεί να το κάνει μέσα στο παρελθόν και το μέλλον.
- Για ποιο λόγο;
- Επειδή εκεί επεμβαίνει ο χρόνος.
- Που σημαίνει;
- Ο χρόνος, είναι ο τόπος της αντίστασης.
- Έτσι η κοινωνία εκεί τρώει τα μούτρα της.
- Δεν θα μπορούσα να το πω καλύτερα.
- Έτσι η γραφή σας έχει στόχο να ανήκει στο χρόνο.
- Είναι η μόνη ανησυχία μου.
- Γιατί;
- Επειδή ο χρόνος και η ανθρωπότητα είναι οι στυλοβάτες μας ως άνθρωποι.

http://www.lygeros.org/articles?n=10325&l=gr

Ν. Λυγερός - Το κόστος της επιλογής

Κοιτάζουμε όλοι τις επιλογές
και κανείς δεν βλέπει το κόστος.
Ξεχνάμε ότι κάθε επιλογή
είναι και μία απόρριψη.
Ξεχνάμε ότι κάθε μνήμη
είναι επιλεγμένη λήθη.
Η αξία της επιλογής είναι το κόστος της.
Δίχως κόστος δεν υπάρχει αξία.
Δίχως κόστος δεν υπάρχει επιλογή.

Ν. Λυγερός: Γενικές αξίες και γενικόλογες αρχές

Όταν ακούμε, «ο καθένας λέει την αλήθεια του», «δεν υπάρχει μία αλήθεια», «κάθε άποψη σεβαστή», έχουμε να κάνουμε με γενικόλογες αρχές, που εκδίδει η κοινωνία για να ακολουθήσει το δόγμα της ρητορικής. Όταν όμως το αποδεχόμαστε, είμαστε θύμα του δόγματος και στη συνέχεια συνεργός αυτού του ανόητου θεσμού που καταδίκασε τον Σωκράτη. Έτσι αν κάθε άποψη είναι σεβαστή, τότε αυτό ισχύει και για την άποψη του άσχετου. Κατά συνέπεια, να μην έχουμε πρόβλημα, ακόμα κι όταν δεν μας συμφέρει, αφού στην ουσία όλα είναι επιτρεπτά. Βλέπουμε ότι με αυτές τις γενικόλογες αρχές μπορούμε γρήγορα να καταλήξουμε σε καταστροφικά παραδείγματα, όσον αφορά στις επιπτώσεις τους. Το ίδιο συμβαίνει βέβαια όχι μόνο στη φιλοσοφία αλλά και στα μαθηματικά και τις επιστήμες. Πριν μερικά χρόνια έλεγαν ότι οι θέσεις του μεθανίου σε μοριακό επίπεδο εξηγούνται με κλασικό τρόπο και μόνο το 2006 ανακαλύφθηκε το γεγονός ότι η μοναδική και ουσιαστική επιρροή προέρχεται από την κβαντομηχανική. Ένα άλλο παράδειγμα, ακόμα πιο απλό, είναι οι θέσεις των τεσσάρων ατόμων υδρογόνου στο μόριο του μεθανίου. Όλοι λένε ότι βρίσκονται στο κέντρο των εδρών τετραέδρου, γιατί όλοι βέβαια ξεχνούν ότι το τετράεδρο είναι το μόνο από τα πλατωνικά σχήματα που είναι αυτοδυϊκό. Όσον αφορά στις πολύτιμες πέτρες, όλοι λένε ότι το ζαφείρι και το ρουμπίνι είναι διαφορετικά, ενώ επί της ουσίας είναι ακριβώς η ίδια πέτρα. Το θέμα λοιπόν είναι η αξία των πληροφοριών που μεταδίδουμε και κατά πόσο είμαστε γνώστες ότι υπάρχουν πραγματικά ή απλώς τις έχουμε ακούσει από κάποιον δίχως να τις διασταυρώσουμε με τη δική μας μελέτη. Με άλλα λόγια, γιατί να μην ακολουθούμε μια προσέγγιση που είχε ο Αρχιμήδης και στη συνέχεια ο Leonardo Da Vinci; Μερικές φορές η απάντηση είναι απλή και έχει σχέση με την εξειδίκευση που δεν γνωρίζει ολιστικά νοητικά σχήματα.