Άγχος ... Άνθρωπος ... Χρόνος ... Χώρος ...

• Η βιασύνη προκαλεί άγχος και το άγχος γήρας. (Π.Κ. 12-5-2006). 

Ο άνθρωπος έχει δυο ρολόγια: το βιολογικό ρολόι και το κοινωνικό ρολόι. Ο χρόνος μες στο χρόνο. Όταν το κοινωνικό του ρολόι λειτουργεί πιο γρήγορα από το βιολογικό, τότε δημιουργείται το άγχος. Η ταχύτητα του χρόνου μέσα στον βιολογικό χωρόχρονο του ανθρώπου προκαλεί το πρόωρο γήρας. Ο βιολογικός χωρόχρονος έχει χρονική σταθερά, την οποία βιάζουν οι κοινωνίες όσο εξελίσσονται. Οι κοινωνίες πια δεν προχωρούν, τρέχουν προκαλώντας τον βιασμό του χρόνου του ανθρώπου, ο οποίος για να προλάβει την κοινωνία αγχώνεται. Ως αποτέλεσμα αυτού, οι βιολογικές ταχύτητες του υγρού στοιχείου του σώματος του, δεν ακολουθούν τον χωρόχρονο στον οποίο ζει, αλλά τον χρόνο που του επιβάλλουν, δημιουργώντας ταχύτερη ροή. Γι’ αυτό και το άγχος προκαλεί πίεση. 

Στα διαλείμματα αυτού του άγχους, το υγρό στοιχείο μειώνει την ροή του και αυτή η αυξομείωση της ροής αφυδατώνει το δέρμα και προκαλεί την γήρανση. Η έλλειψη της δυνατότητας του εγκεφάλου να συγχρονίσει τον χρόνο μέσα στο χρόνο, δυσκολεύει τον άνθρωπο ως προς τον συγχρονισμό του με τη Συμπαντική Νόηση. Και αυτό προκαλεί μεγάλες φυσικές καταστροφές στη Γη.

Παρόλα αυτά, η Σοφία του Δημιουργού προνοεί και το δημιούργημα Αυτού, ο άνθρωπος, νοεί ότι όταν οι κοινωνίες τρέχουν, επιταχύνουν το Σύμπαν για να συγχρονιστούν με αυτό και να μην ξεφύγουν από τη Νόηση του. Γι’ αυτό οι χωροχρονικές σταθερές της Γης, παρότι εντός της Γης είναι σταθερές, εντός της νόησης του ανθρώπου είναι επιταχυνόμενες, με αποτέλεσμα ο άνθρωπος να λέγει στις μέρες μας ότι ο χρόνος κυλάει πιο γρήγορα. (Αριστοτέλειος ανάλυση 28-2-2010)

• Με την υπομονή διάγουμε μεγαλύτερες αποστάσεις χωρίς κόπο. Με την ανυπομονησία μειώνουμε την απόσταση καθώς και το χρόνο, μέσα στο περιβάλλον του άγχους. (Α.Φ., το Πνεύμα της Αληθείας 15-1-2010)

Η υπομονή συντονίζει την ψυχοπνευματική εν σώματι οντότητα με την αρμονία του Σύμπαντος. Η ανυπομονησία εμπεριέχει το άγχος, το οποίο, εκδηλούμενο μέσω της σκέψης εντός του σώματος, αποσυντονίζει την αρμονία της υπομονής.

Το αποτέλεσμα της σκέψης έχει να κάνει με τον χρόνο και τον χώρο στον οποίον ενεργεί, ενώ του νοός με τον χρόνο μηδέν. Όταν νοούμε ο χρόνος μηδενίζεται με την υπομονή κι έτσι διάγουμε την ζωή μας χωρίς κόπο, δηλαδή χωρίς σπατάλη ενέργειας, διότι ενεργούμε μέσα στους βιορυθμούς της φύσης μας, η οποία συμβαδίζει με τη Νόηση του Σύμπαντος, όπου το μηδέν και το άπειρο δημιουργούν την μονάδα. Όταν η σκέψη βρίσκεται στο περιβάλλον του άγχους σπαταλά υλική ενέργεια του χωροχρόνου της Γης, με τον περιορισμό του χώρου και του χρόνου. Δηλαδή περιορίζει την αέναο Δημιουργία εκ του μηδενός και του απείρου. 

Χρόνος μηδέν για την ψυχοπνευματική οντότητα είναι ο χρόνος μετάβασης στην διάσταση της ύλης εντός σώματος. Οπότε αρχίζει να μετράται και ο χρόνος και ο χώρος. Σκοπός της μετάβασης της ψυχής σε σώμα είναι να βρεθεί πάλι στον χρόνο μηδέν για να οδηγηθεί στον χώρο άπειρον με την αποχώρηση της ενέργειας της ψυχής από το σώμα, ώστε η Δημιουργία να μην έχει τέλος. 

(Αριστοτέλειος ανάλυση 28-2-2010)

• Οι περισσότερες ασθένειες στον άνθρωπο δημιουργούνται όταν κατά την ώρα του φαγητού εισέρχεται η ενέργεια του άγχους. (ο Ων 15-1-2010)

Είναι γνωστό σε όλους ότι το ‘fast food = γρήγορο φαγητό’ είναι υπεύθυνο για την παχυσαρκία. Το γρήγορο φαγητό ανακαλύφθηκε από τον άνθρωπο, διότι του στερήθηκε ο χρόνος και ο χώρος παρασκευής φαγητού. 

Σήμερα, πολλές βιομηχανίες παραγωγής τροφίμων έχουν εφεύρει τρόπους, μέσω επιστημονικής καθοδήγησης, ώστε τα φαγητά τους να είναι ελαφριά (light), να μην εμπεριέχουν πολλά λιπαρά, σάκχαρα, να είναι πλούσια σε βιταμίνες και πολλά άλλα. Οι άνθρωποι οι οποίοι σιτίζονται με αυτά, λόγω ελλείψεως χρόνου, τρώνε με άγχος. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα, κατά την ώρα του φαγητού, η ενέργεια του άγχους να αποσυντονίζει τη λειτουργία του εγκεφάλου σε σχέση με το συγχρονισμό του μεταβολισμού του ανθρώπου για την πέψη των τροφών. Έτσι ακόμα και η ελάχιστη ποσότητα λιπαρών, σακχάρων κλπ στα ελαφριά φαγητά, πολλαπλασιάζεται, με αποτέλεσμα να μη γίνεται ωφέλιμη η τροφή αυτή για τον άνθρωπο, διότι δεν κατανέμεται εκεί που χρειάζεται το σώμα, αλλά μετατρέπεται σε λίπος και αποθηκεύεται. Ο εγκλωβισμός δε των πρόσθετων βιταμινών και των άλλων ωφέλιμων ουσιών που δεν προλαβαίνει η πέψη να αποκωδικοποιήσει, έχει ως συνέπεια να δημιουργείται τελμάτωση εντός του στομάχου. Γι’ αυτό υπάρχει δυσπεψία που οδηγεί στην παχυσαρκία και άλλες ασθένειες. Η στέρηση του χώρου και του χρόνου οδηγεί στο άγχος κι αυτό στην ακινησία – τελμάτωση. (Διδάσκαλος Σωκράτης 5-2-2010)

Όλα λοιπόν αυτά τα προϊόντα, στα οποία επενέβη ο άνθρωπος αφαιρώντας ή προσθέτοντας ουσίες, δημιουργήθηκαν για να ξεγελάσουν τον εγκέφαλο και το μεταβολισμό του ανθρώπου. Αλλά όπως αποδεικνύεται εκ του αποτελέσματος δεν το έχουν καταφέρει. Μέρος της λειτουργίας του εγκεφάλου (σκέψη) τα έφτιαξε όλα αυτά, αλλά δεν μπόρεσε να ξεγελάσει το όλον του εγκεφάλου. 

Όσοι μπήκαν σε χρονική περίοδο δίαιτας, τρώγοντας ειδικές τροφές, έχασαν μεν βάρος, αλλά μόλις βγήκαν από το χρόνο της δίαιτας το επανέκτησαν. Γι’ αυτόν το λόγο η καλύτερη δίαιτα είναι η νηστεία, δηλαδή η αποφυγή κάθε υλικής και πνευματικής τροφής που δεν είναι ωφέλιμη για την οντότητα. 

Αυτούς που ζούσαν κοντά στη φύση και παρασκεύαζαν την τροφή τους με τη σοφία του λαού και όχι με την τεχνογνωσία της επιστήμης, η οποία εισχώρησε στην παραγωγή των τροφίμων τις τελευταίες δεκαετίες, θα τους θεωρούσαμε σήμερα ως μη υγιεινά τρεφόμενους, διότι έτρωγαν παστά, καπνιστά, λιπαρά κλπ. 

Μην ξεχνάμε όμως τη διαφορά που έχει το σπιτικό φαγητό και το χειροποίητο προϊόν, που όλοι οι άνθρωποι παραδέχονται ως το πιο υγιεινό, όταν φτιάχνεται με αγάπη και μεράκι. Η διαφορά έγκειται στην περιεκτικότητα της ανθρώπινης ενέργειας η οποία εξουδετερώνει το άγχος.

• Το άγχος είναι ο φόβος του να ζω. (Ιεράρχης Χρυσόστομος 3-8-2010)
• Ο άνθρωπος ζει μια ζωή όλο άγχος για να πάψει να αγχώνεται. (Διδάσκαλος Σωκράτης 5-2-2010)

Ο άνθρωπος ξεκινά τη ζωή του με το άγχος να τελειώσει το Δημοτικό, να τελειώσει το Γυμνάσιο, να τελειώσει το Λύκειο, να τελειώσει το Πανεπιστήμιο για να πάψει να αγχώνεται. Να βρει δουλειά και να πάρει αυτοκίνητο για να πάψει να αγχώνεται. Να παντρευτεί και να πάρει σπίτι για να πάψει να αγχώνεται. Να κάνει παιδί και να το μεγαλώσει για να πάψει να αγχώνεται. Να το στείλει στο Δημοτικό, να το στείλει στο Γυμνάσιο, να το στείλει στο Λύκειο και στο Πανεπιστήμιο για να πάψει να αγχώνεται. Να του βρει δουλειά και να του πάρει αυτοκίνητο για να πάψει να αγχώνεται. Να του φτιάξει σπίτι και να το παντρέψει για να πάψει να αγχώνεται. Να κάνει εγγόνι, να βγει στη σύνταξη για να ζήσει τη ζωή του χωρίς άγχος. 

Τότε το συσσωρευμένο άγχος εκδηλώνεται με ασθένειες, οι οποίες τον στέλνουν στο γιατρό, για να ξαναρχίσει ν’ αγχώνεται για το τι φάρμακα θα πάρει, για το κάθε πότε και πως θα τα παίρνει, παρότι γνωρίζει ότι θα τα παίρνει για όλη του τη ζωή. Τελικά παύει να αγχώνεται μόνο όταν πεθάνει. 

Το δέσιμο του ανθρώπου με την ύλη έχει σαν αλυσίδα του το άγχος. (Διδάσκαλος Σωκράτης 5-2-2010)

Ένα ερώτημα γεννιέται στις σημερινές κοινωνίες. Γιατί ο άνθρωπος πρέπει να ζει με άγχος; 

Μήπως, λέγω, μήπως το άγχος είναι τροφή μιας πονηρής αόρατης δύναμης που κατευθύνει και καθοδηγεί την ανθρωπότητα στο περιβάλλον της τροφής της; 

Κόψτε την τροφή από τον Πονηρό ίνα πάθει ασιτία. Εσείς είστε οι τροφοδότες του. (Άγιος Νεκτάριος)

• Το λάθος και το άγχος είναι τα φάλτσα της ζωής. (Διδάσκαλος Σωκράτης 31-1-2010)

Η παρτιτούρα είναι το Έργο της οντότητας εν τη Γη, το όργανο είναι το σώμα και ο οργανοπαίχτης το πνεύμα. Ο αναγνώστης της αρμονίας της μουσικής είναι ο νους και ο γνώστης της αρμονίας της μουσικής είναι η ψυχή. 

Ο άνθρωπος είναι μια μουσική αρμονία στο Σύμπαν και σαν τέτοια πρέπει να ζήσει στη Γη. Μια μουσική αρμονία είναι βασισμένη στον χώρο του πενταγράμμου με τις νότες και στον χρόνο του μέτρου. Έτσι το λάθος στη νότα και ο μη συγχρονισμός δημιουργούν φάλτσο στην αρμονία. Εάν θέλουμε να ζήσουμε μια αρμονική ζωή πρέπει να διορθώνουμε τα λάθη και να κρατάμε το μέτρο στο χρόνο. (νότες = πράξεις , χρόνος χωρίς μέτρο = άγχος)

Πηγή