Η Πνευματική Αναζήτηση

Κάτω απ’ όλες τις επιθυμίες μας βρίσκεται η αληθινή επιθυμία: η αναζήτηση της αλήθειας. Η πραγμάτωσή της μπορεί να είναι αληθινά απελευθερωτική γιατί καθιστά όλες τις άλλες επιθυμίες ανάξιες λόγου. Η απόκτηση οποιουδήποτε άλλου πράγματος γίνεται εντελώς ασήμαντη μπροστά στην ανάγκη για την ανακάλυψη της αλήθειας. Ακόμη και η παρούσα προσωπική κατάσταση – ευχάριστη ή δυσάρεστη – έχει δευτερεύουσα σημασία μπροστά στην αλήθεια. Αυτό που ενδιαφέρει είναι η Ουσία. Αυτό που ενδιαφέρει είναι η επιστροφή στον Εαυτό.

Όμως, ακόμη κι αυτή η ποιοτική αναζήτηση δεν αποτελεί και δεν δημιουργεί μια κατάσταση γαλήνης και ησυχίας μέσα μας. Η αναζήτηση της αλήθειας μπορεί να γίνει μια φωτιά που κατακαίει όλες τις άλλες επιθυμίες, αλλά ουσιαστικά πρόκειται για την ίδια πλάνη καλυμμένη κάτω από την ένδυση της πνευματικότητας. Η αναζήτηση της Ουσίας βασίζεται στην πλάνη της χωριστικότητας, στην πεποίθηση ότι δεν είμαστε ήδη η Ουσία. Και αυτό κάνει την αναζήτηση να μην σταματά ποτέ.

Όταν η συγκέντρωση της προσοχής μας παραμένει στην αναζήτηση της Ουσίας, της απελευθέρωσης ή της φώτισης, και δεν στρέφεται σ’ αυτή την ίδια την ανάγκη της αναζήτησης, τότε είναι σχεδόν σίγουρο ότι δημιουργούμε τις καλύτερες προϋποθέσεις για να είμαστε συνεχώς δυστυχισμένοι, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που γινόμαστε δυστυχισμένοι με τα πιο επιφανειακά πράγματα της ζωής. Η επιβεβαίωση αυτής της πραγματικότητας μπορεί εύκολα να δοθεί από κάθε πνευματικό αναζητητή.

Στην πραγματικότητα, μπορεί να περάσουμε πολλά χρόνια της ζωής μας έχοντας ως κεντρικό σημείο της προσωπικής μας ιστορίας την ανάγκη μας για φώτιση, απελευθέρωση κοκ. Έτσι η ιστορία μας γίνεται πολύ καλύτερη από μια καθαρά υλιστική προσέγγιση της ζωής και της καθημερινότητας μας, πολύ πιο πνευματική και ίσως και «ανώτερη» απ’ αυτή που κάναμε μέχρι πρότινος, ή που κάνουν οι άλλοι.

Μπορούμε όμως να δούμε ότι χωρίς να το καταλάβουμε όλη αυτή η πνευματική αναζήτηση δημιουργεί ένα κλείσιμο και ένα σφίξιμο του εαυτού αντί για άνοιγμα και χαλάρωση; Μπορούμε να δούμε ότι ζούμε τη ζωή με ένα συνεχές αίσθημα ανικανοποίητου, με μια καινούργια και λεπτοφυή εξάρτηση; Η γεύση της Ουσίας γίνεται αιτία για έντονη επιθυμία, ακριβώς σαν κι αυτή που έχουμε νοιώσει για τόσα άλλα πράγματα. Και η μη ικανοποίησή της γεννάει απογοήτευση και δυστυχία.

Το ερώτημα που μπαίνει στο σημείο αυτό είναι το εξής: Έχουμε τη διάθεση να πάμε βαθύτερα σ’ αυτό που βιώνουμε την παρούσα στιγμή; Μπορούμε να στρέψουμε την προσοχή μας από το αντικείμενο της επιθυμίας μας – φώτιση, ενότητα κοκ – σ’ αυτή την ίδια την ανάγκη που νοιώθουμε στο νου και στο σώμα μας; Τι είναι αυτή η ανάγκη; Πώς την νοιώθουμε; Τι έχει να μας πει αν μείνουμε μαζί της;

Η αληθινή απελευθέρωση έρχεται όταν συνειδητοποιήσουμε ότι η ανάγκη για την απόκτηση της αλήθειας είναι ίδια με την ανάγκη ικανοποίησης κάθε άλλης επιθυμίας μας. Παρότι το αντικείμενο είναι εντελώς διαφορετικής ποιοτικής τάξης, αν παραμείνουμε προσκολλημένοι πάνω του είναι σίγουρο ότι θα υποφέρουμε. Αν αντίθετα στρέψουμε την προσοχή μας σ’ αυτή την ίδια την εμπειρία της επιθυμίας και της ανάγκης που νοιώθουμε, μετακινούμαστε χωρίς προσπάθεια εκεί όπου ουσιαστικά θέλουμε τόσο πολύ με το μυαλό μας να φτάσουμε: στην αλήθεια της ύπαρξης όπως αυτή παρουσιάζεται στην παρούσα στιγμή. Μόνο αυτή η απλή κίνηση μπορεί να ανοίξει τις πόρτες της ύπαρξής μας, κι αυτές οι πόρτες είναι παρούσες κάθε στιγμή, είναι η παρούσα στιγμή.

Πηγή: open-mind.name