
Μέσα στη νύχτατη ζοφερή τη νύχτα,την ώρα που ο πυρετόςέκανε να πονούν τα σωθικά μουπου ένοιωθα το άδειο του είναι μουπου και το πνεύμα μου είχε εκμηδενιστεί,ήρθε του Πόε το κοράκιμε τη μορφή ενός γύπανα μου χτυπήσει το παράθυροτης άδειας κάμαρας μου.Δεν άνοιγα να μπει.Έτσι μαύρο που ήτανσκορπούσε φόβογια το κακό που θα 'φερνε.Όμως η μοναξιά μου,που λαχταρούσε λίγη συντροφιάμ' ανάγκασε το φόβο ν' αποβάλω.Και τότε,τρικλίζοντας και παραζαλισμένοςαπό τον πυρετό που προκαλούσε η αρρώστιαέσπευσα το παράθυρο ν' ανοίξω.Όρμησε μέσαστην άδεια κάμαρα μου το κοράκιπου...