Τεστ ευφυίας με σχήματα IQ 137

Το τεστ IQ Domino D-48 iqtest μετρά τη γενική νοημοσύνη (παράγοντα/factor g του Spearman) αξιολογώντας τις λειτουργίες της αφαιρετικότητας και της κατανόησης των σχέσεων. Το τεστ αποτελείται από 44 ερωτήματα. Σε κάθε ερώτημα σας δίνονται μια σειρά από ντόμινο ταξινομημένα σύμφωνα με κάποιο λογικό κανόνα που πρέπει να ανακαλύψετε για να συμπληρώσετε το ντόμινο που λείπει. Η διάρκεια του τεστ είναι 25 λεπτά και το μέγιστο σκορ που μπορεί να επιτευχθεί είναι 137 iq στην κλίμακα Stanford-Binet, αποτέλεσμα που αντιστοιχεί στο 1% του πληθυσμού. Οι ερωτήσεις γίνονται προοδευτικά πιο δύσκολες. Αν για κάποιο λόγο σας δυσκολέψει κάποια ερώτηση παραπάνω, προχωρήστε στην επόμενη και την εξετάζετε στο τέλος. Ακολουθούν σύντομες πληροφορίες περί της θεωρίας της νοημοσύνης και στη συνέχεια ακολουθούν 4 λυμένα παραδείγματα και ο τρόπος με τον οποίον θα δώσετε τις απαντήσεις.

Η έννοια της νοημοσύνης έχει οριστεί με πολλούς τρόπους από τους ειδικούς και αποτελεί ίσος το πιο αμφιλεγόμενο θέμα της ψυχολογίας. Ο κυριότερος λόγος των διαφορετικών απόψεων και εκτιμήσεων είναι πολιτικοκοινωνικός όπως φαίνεται στο απόσπασμα: «Η νοημοσύνη δεν είναι μόνο ένα θέμα ακαδημαϊκό, αλλά ένα θέμα με βαθιές πολιτικές συνέπειες όσον αφορά στο αν αποκτάται με τη μάθηση και την εμπειρία ή αν είναι μια μόνιμη κατάσταση που κληρονομείται» (Πολυχρονοπούλου, 2001).

Οι σχετικές θεωρίες με τη φύση της νοημοσύνης ταξινομούνται σε δύο κατηγορίες:

α) Τις μονοπαραγοντικές. σύμφωνα με τις οποίες η νοημοσύνη απαρτίζεται από ένα παράγοντα (g) που καθορίζει όλες τις λειτουργίες της. Υποστηρίζουν την άποψη πως ο παράγοντας αυτός είναι κυρίως κληρονομικός, μετρήσιμος και επομένως η νοημοσύνη είναι μια γενική αδιαφοροποΐητη πνευματική ικανότητα, ανεξάρτητη των σχολικών ή περιβαλλοντικών γνώσεων.

β) Τις πολυπαραγοντικές θεωρίες (Guilford. 1967; Spearman. 1904: Sternberg. 1985; Tliurstone. 1938; Vemon. 1963, 1969) που θεωρούν την νοημοσύνη ως αποτέλεσμα περισσότερων παραγόντων και ο καθένας από αυτούς επηρεάζει διαφορετικές λειτουργίες (Gardner. 1983.1999; Maranon & Pueyo. 2000).

Πρώτος ο Βρετανός ψυχολόγος Spearman (1904) πρότεινε τη θεωρία των δύο παραγόντων. Ο ένας παράγοντας είναι ο γενικός (g=general). ο οποίος υπεισέρχεται σε όλα τα είδη νοητικής ενέργειας και τα άτομα τον έχουν σε διαφορετικό βαθμό. Υπάρχουν και πολλοί ειδικοί νοητικοΐ παράγοντες (si, s2 , s 3 ,...) οι οποίοι είναι διαφορετικοί για κάθε είδους νοητική ενέργεια. Όλες οι νοηπκές διεργασίες βασίζονται και σε έναν ειδικό για κάθε ένα παράγοντα (s=special) που σχετίζεται με συγκεκριμένο έργο. Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, σε κάθε δραστηριότητα, θεωρητική ή πρακτική υπεισέρχονται δύο παράγοντες: ο γενικός g και ο ειδικός s. Όσο πιο σύνθετο είναι το έργο που πρέπει το άτομο να χειριστεί τόσο σημαντικότερος είναι ο ρόλος του παράγοντα (g). Ο γενικός παράγοντας (g) είναι κληρονομικός ενώ οι ειδικοί παράγοντες (s) είναι μάλλον επίκτητοι.

Ένας άλλος θεωρητικός, o Thurstone (1938, 1947), χρησιμοποιώντας την ειδική στατιστική μέθοδο της «ανάλυσης παραγόντων», απομόνωσε εφτά (7) πρωτογενείς νοητικούς παράγοντες. Επομένως δεν υπάρχει ένας γενικός νοητικός παράγοντας αλλά επτά (primary mental abilities) πρωταρχικοί παράγοντες (γλωσσική ευχέρεια, γλωσσική κατανόηση, αριθμητική ικανότητα, αντίληψη χώρου, μηχανική μνήμη, ταχύτητα επεξεργασίας, επαγωγική σκέψη). Μια νοητική δραστηριότητα είναι αποτέλεσμα συνδυασμού πρωτογενών παραγόντων. Τόσο η θεωρία των δύο παραγόντων του Spearman όσο και η θεωρία των επτά παραγόντων του Thurstone. αποτέλεσαν τις βασικές κατευθύνσεις στην έρευνα της νοημοσύνης και πολλά τεστ νοημοσύνης έχουν' βασιστεί σε αυτές.

Ο Αμερικανός ψυχολόγος Guilford (1967) διατύπωσε μια από τις πληρέστερες πολυπαραγοντικές θεωρίες για τη νοημοσύνη. Πρότεινε ένα τρισδιάστατο θεωρητικό πρότυπο για τα δομικά στοιχεία της νοημοσύνης και κατέληξε σε ένα σχήμα με μορφή κύβου με τρεις διαστάσεις. Η πρώτη διάσταση σχετίζεται με τις διεργασίες (αξιολόγηση, αποκλΐνουσα νόηση, συγκλΐνουσα νόηση, σύλληψη, μνήμη), η δεύτερη με το περιεχόμενο (μορφολογικό. σημασιολογικό, συμβολικό, συμπεριφοράς) και η τρίτη με τα αποτελέσματα (ενότητες, τάξεις, σχέσεις, συστήματα, μετασχηματισμοί, πορίσματα) που προκύπτουν από την προσπάθεια. [Απόσπασμα από τη Διπλωματική εργασία, Μαγγίνα Ιωάννη, Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας, 2016]