Θέματα φιλοσοφικά, επιστημονικά, κοινωνικά, ψυχολογικά, για τον άνθρωπο. Νευροεπιστήμες, εγκέφαλος,συνείδηση και νοημοσύνη. Νίκος Λυγερός.

Όλες οι ανθρώπινες έννοιες είναι προβολές του ανθρώπινου πνεύματος γι'αυτό σε τελική ανάλυση πολλές φορές είναι απατηλές. Δεν βλέπουμε την πραγματικότητα , την αντιλαμβανόμαστε (όπως νομίζουμε εμείς πως είναι). Ο,τι βλέπουμε είναι μια ερμηνεία της πραγματικότητας, που βασίζεται σε υποκειμενικά, ελαττωματικά ή προκατειλημμένα παραδείγματα. Αυτό έχει επιπτώσεις όχι μόνο στο πώς καταλαβαίνουμε τον κόσμο, αλλά και πώς καταλαβαίνουμε τους ανθρώπους... Όταν κάποτε ρώτησαν τον Ηράκλειτο πώς γνωρίζει όσα γνωρίζει απάντησε: «ερεύνησα τον εαυτό μου». Όμως δεν αρκεί μόνο η αυτογνωσία, χρειάζεται και η εμπάθεια... O Σωκράτης, μέσω της μεθόδου διαλόγου που είχε αναπτύξει, εκμαίευε (εξ ου και Μαιευτική Μέθοδος) από τον συνομιλητή του την αλήθεια/γνώση που είχε μέσα του αλλά δεν γνώριζε. Ο άνθρωπος δε μπορει να αναζητά αυτό που δε γνωρίζει γιατί τότε δεν ξέρει τί να αναζητήσει αλλά ούτε αυτό που γνωρίζει μπορεί να αναζητά γιατί το ξέρει ήδη. Ο άνθρωπος τίποτε νέο δε μαθαίνει, παρά μόνο παίρνει συνείδηση των όσων ήδη γνωρίζει. Η γνώση (μάθηση) είναι ανάμνηση (ενθύμιση) , υπάρχει λοιπόν η ανάμνηση μέσα μας...

Ν. Λυγερός - Φτάνει πια τόση απραξία

Νίκος Λυγερός - Φτάνει πια τόση απραξία.
Οι εξελίξεις στην Κύπρο με την ενέργεια και τη στρατηγική αναδεικνύουν ακόμα περισσότερο την απραξία και την ανικανότητα που υπάρχει στην πολιτική της Ελλάδας. Τόσο στην κυβέρνηση όσο και στην αντιπολίτευση, κανείς δεν κάνει χρήση αυτών των δεδομένων για να βοηθήσει την πατρίδα μας: οι μεν τα αγνοούν λες και δεν υπάρχουν και οι δε δεν ασκούν πίεση λες και περιμένουν. Η Ελλάδα χρειάζεται ανάκαμψη και μόνο η ΑΟΖ της έχει τη δυνατότητα να της το προσφέρει. Τώρα έχουμε πολλούς ψηφοφόρους που έχουν ενοχές, άλλοι που βρίσκονται σε αμηχανία κι άλλοι που δεν βλέπουν πότε θα τελειώσει η όλη διαδικασία της κρίσης. Διότι οι πρώτοι πίστεψαν στο κενό, οι δεύτεροι σε απαράδεκτη συμμαχία κι οι τελευταίοι έχουν έλλειψη οράματος. Ενώ αυτό είναι δίπλα μας τόσο καιρό αφού ο νόμος περί υδρογονανθράκων υπάρχει από το 1995 κι ανανεώθηκε το 2011. Από τότε δεν βλέπουμε κανένα χειροπιαστό αποτέλεσμα εκτός από τον μεγάλο διαγωνισμό για τις αδειοδοτήσεις το 2014, ο οποίος δέχτηκε όλες τις δυνατές επιθέσεις του κενού δογματισμού και ακόμα δεν έχει παράγει κάποιο έργο λόγω της μυθικής γραφειοκρατίας που κυριαρχεί στην πολιτική. Όμως με το παράδειγμα της Κύπρου και τις δυναμικές εξελίξεις, δεν υπάρχει πια δικαιολογία για αυτή την απαράδεκτη καθυστέρηση από την πλευρά της εξουσίας...