Όταν δεν ξέρεις για τη γενοκτονία / Ανοικτή επιστολή στον υπουργό παιδείας

του Νίκου Λυγερού 

Όταν δεν ξέρεις τίποτα για την έννοια της γενοκτονίας, δεν είναι ανάγκη να παίζεις παράσταση του γνώστη. Όταν λες ότι η γενοκτονία των Ποντίων δεν είναι γενοκτονία όχι μόνο είσαι αντισυνταγματικός, αφού η Ελλάδα την έχει αναγνωρίσει επίσημα από το 1994 αλλά επίσης αποδεικνύεις ότι είτε δεν είσαι ενημερωμένος για όλες τις αναγνωρίσεις που έγιναν από ξένες χώρες είτε εσκεμμένα είσαι της άρνησης της γενοκτονίας και τότε λόγω του Νόμου για την ποινικοποίηση, μπορείς να κατηγορηθείς και να καταδικαστείς. Όταν ο Lemkin επινόησε τον όρο γενοκτονία, ο οποίος έγινε αποδεκτός από τα Ηνωμένα Έθνη με τη Χάρτα του 1948, χρησιμοποίησε ως παράδειγμα επεξήγησης τις περιπτώσεις των Ποντίων και των Αρμενίων. Δηλαδή η έννοια της γενοκτονίας με την πιο επιστημονική της προσέγγιση βασίστηκε στο παράδειγμα της γενοκτονίας των Ποντίων. Το 2006 το Ευρωκοινοβούλιο την αναγνώρισε ως έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας μαζί με το παράδειγμα των Ασσυριο-Χαλδαίων και των Αρμενίων. Η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου έχει αναγνωριστεί από την Κύπρο, την Σουηδία και την Αρμενία ως χώρες αλλά και από πολιτείες της Αμερικής και της Αυστραλίας...

Η συνέχεια εδώ... http://lygeros.org/articles?n=21976&l=gr

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ

Κύριε Υπουργέ

Όταν κάποιος έχει πλήρη άγνοια της έννοιας και του περιεχομένου της Γενοκτονίας, δεν είναι ανάγκη να παριστάνει τον παντογνώστη, ειδικά αν είναι υπουργός Παιδείας. Όταν δηλώνει ότι η Γενοκτονία των Ποντίων δεν είναι Γενοκτονία, δεν είναι μόνο αντισυνταγματικός, αφού η Ελλάδα την έχει αναγνωρίσει επίσημα από το 1994, αλλά ακόμη αποδεικνύει ότι είτε δεν είναι ενημερωμένος για όλες τις αναγνωρίσεις που έγιναν από ξένες χώρες, είτε εσκεμμένα είναι αρνητής της Γενοκτονίας και τότε λόγω του Νόμου για την ποινικοποίηση, μπορεί να κατηγορηθεί και να καταδικαστεί.

Όταν ο μέγας ανθρωπιστής Rafael Lemkin επινόησε τον όρο «Γενοκτονία», ο οποίος έγινε αποδεκτός από τα Ηνωμένα Έθνη με το σχετικό ψήφισμα του 1948, χρησιμοποίησε ως παράδειγμα τις περιπτώσεις των Ποντίων και των Αρμενίων. Δηλαδή η έννοια της Γενοκτονίας με την πιο επιστημονική της προσέγγιση βασίστηκε στο παράδειγμα της Γενοκτονίας των Ποντίων. Το 2006 το Ευρωκοινοβούλιο την αναγνώρισε ως έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας μαζί με το παράδειγμα των Ασσυρίων και των Αρμενίων. Η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου έχει αναγνωριστεί από τα κοινοβούλια της Κύπρου, της Σουηδίας και της Αρμενίας αλλά και από πολιτειακά κοινοβούλια της Αμερικής και της Αυστραλίας. Πιστεύετε πραγματικά ότι όλες αυτές οι χώρες δεν γνωρίζουν τι σημαίνει επιστημονική κατάρτιση και ότι έχουν χειραγωγηθεί από τους Πόντιους; Για να σοβαρευτούμε, επειδή έχουν γίνει και επιστημονικά συνέδρια και μάλιστα τόσο σε εθνικό, όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο, είναι απλώς απαράδεκτο να πρέπει να ακούμε πολιτικό πρόσωπο της Ελλάδας να αμφισβητεί τα αυτονόητα για τα ελληνικά δεδομένα. Και αυτές οι δηλώσεις αποτελούν ύβρεις για όλα τα θύματα της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου. Κι εμείς οι απόγονοι εκείνων που επιβίωσαν της Γενοκτονίας δεν έχουμε δικαίωμα να σιωπήσουμε απέναντι σ’ αυτή την πράξη σας, γιατί διαφορετικά γινόμαστε συνένοχοί σας.

Στο άρθρο σας της 20-8-2014, όταν ψηφιζόταν ο νόμος 4285, μεταξύ πολλών ισχυρισμών, όχι ιδιαίτερα αξιόπιστων, υποστηρίζετε ότι «τα περί Γενοκτονίας ήταν μια απόφαση εσωτερικής πολιτικής σκοπιμότητας και όχι διεθνούς σημασίας. Γι' αυτό και το ελληνικό κράτος ποτέ δεν προέβαλε στα διεθνή φόρα θέμα αναγνώρισης της Γενοκτονίας». Χθες το βράδυ σε τηλεοπτική εκπομπή, επαναλάβατε τους ισχυρισμούς σας ότι «δεν υπήρξε Γενοκτονία των Ποντίων», αλλά «εθνοκάθαρση», ταυτιζόμενος με τις τουρκικές θέσεις.

Κύριε Υπουργέ

Ως εκπαιδευτικός που υπηρέτησε για τριάντα επτά χρόνια τη δημόσια εκπαίδευση, τα περισσότερα μάλιστα ως στέλεχός της, αρνούμαι να αποδεχθώ την επιπόλαια και επιδερμική λογική ενός Υπουργού της Παιδείας για ένα ζήτημα που αφορά όλη την ανθρωπότητα, ευτελίζοντάς το σε ζήτημα σχέσεων δύο χωρών, όπως πάντα επιδίωκαν οι εκπρόσωποι της ηττημένης ελληνικής ελίτ - κονδυλοφόροι, «επιστήμονες» και κρατικοί αξιωματούχοι - χαμένοι σε χαώδεις μεταμοντέρνες αναζητήσεις. Το ζήτημα της Γενοκτονίας δεν είναι ζήτημα δύο ή περισσότερων χωρών, αλλά αφορά όλη την ανθρωπότητα, στην οποία οφείλουν να λογοδοτούν εκείνοι που διαπράττουν τέτοιου τύπου εγκλήματα.

Είμαστε ακράδαντα πεπεισμένοι, ότι όσο περισσότερο αναγνωρίζεται απ’ τη διεθνή κοινότητα το έγκλημα, τόσο περισσότερο θα διογκώνεται για τον θύτη το κόστος και η πίεση να γίνεται πιο δημοκρατικός, πιο ειρηνικός. Για να ζητήσει συγνώμη απ’ την ανθρωπότητα για το έγκλημά του, πράγμα που συνιστά εγγύηση ότι το μέλλον της δεν θα έχει άλλες Γενοκτονίες.

Όμως, όλοι εσείς οι αρνητές της Γενοκτονίας, προσκρούετε σ’ ένα τεράστιο πρόβλημα: Την αναγνώριση της Γενοκτονίας από ένα αρμόδιο διεθνή επιστημονικό φορέα, τη Διεθνή Ένωση Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών («Internatıonal Assocıatıon of Genocıde Scholars» ) στο συνέδριό της, το 2007 στο Σαράγιεβο. Το γεγονός αυτό κονιορτοποιεί οποιαδήποτε αμφισβήτηση. Γι’ αυτό το λόγο εξαφανίστηκαν τα τελευταία χρόνια απ’ το προσκήνιο οι αρνητές της Γενοκτονίας. Τα συνέδρια που έχουν πραγματοποιηθεί, οι σημαντικές σχετικές μελέτες που έχουν δημοσιευτεί (με κορυφαία εκείνη του Καθηγητή Κ. Φωτιάδη που περιλαμβάνει 14 τόμους) και οι αλλεπάλληλες μελέτες και διατριβές που εκπονούνται ήδη από νέους ερευνητές σ’ όλο τον κόσμο, τεκμηριώνουν την ιστορική πραγματικότητα του εγκλήματος και φωτίζουν συνεχώς νέες πτυχές του.

Κύριε Υπουργέ

Προσπαθείτε να δικαιολογήσετε την άποψή σας γράφοντας ότι «το ελληνικό κράτος δεν προέβαλε στα διεθνή φόρα το θέμα της αναγνώρισης της Γενοκτονίας». Φαντάζομαι ότι σας ξέφυγε, ότι αυτό ειδικά το κράτος, στην πραγματικότητα έχει τις ίδιες απόψεις με σας. Ότι πρόκειται για ένα κράτος που φαίνεται να διακατέχεται απ’ το Σύνδρομο της Στοκχόλμης. Για παράδειγμα, το 1952, ταυτιζόμενο με το τουρκικό κράτος, απαίτησε απ’ το Υπουργείο Εξωτερικών της Αυστρίας ν’ απαγορεύσει την πρόσβαση στα αρχεία της Βιέννης στο νέο τότε ερευνητή Πολυχρόνη Ενεπεκίδη, μετέπειτα Καθηγητή Ιστορίας και βασικό ερευνητή της Γενοκτονίας. Το ίδιο αυτό κράτος δυο φορές, το 1999 και το 2003, απαίτησε απ’ το Κοινοβούλιο της Δημοκρατίας της Αρμενίας, στο οποίο έγινε σχετική εισήγηση, ν’ αρνηθεί την αναγνώριση της Γενοκτονίας του ποντιακού ελληνισμού, για να μην… ενοχληθεί η Τουρκία. Μα αν οποιαδήποτε πράξη μας προσδιορίζεται απ’ την ενόχληση ή μη της Τουρκίας ή οποιουδήποτε άλλου, τότε είναι πιο φωτεινό ότι καταργούμε την ίδια την ανεξαρτησία μας. Μήπως αυτή η λογική δεν ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό γι’ αυτά που συμβαίνουν στη χώρα μας;

Κύριε Υπουργέ

Η εμμονή σας ότι δεν υπήρξε Γενοκτονία, αλλά εθνοκάθαρση, είναι όχι μόνο εθνικά απαράδεκτη κι επικίνδυνη, γιατί δίνει σήμα στην απέναντι πλευρά του Αιγαίου ότι η σημερινή κυβέρνηση βρίσκεται κοντά στις θέσεις της, αλλά ακόμη δείχνει ότι δεν μελετήσατε στοιχειωδώς τη σύμβαση του ΟΗΕ του 1948 «για την καταστολή και πρόληψη του εγκλήματος Γενοκτονίας». Αν το κάνατε, θα γνωρίζατε, ότι, ακόμη κι αν αγνοούσατε τις χιλιάδες των τεκμηρίων, τις εκατοντάδες χιλιάδες των θυμάτων, τις εκκλήσεις των κορυφαίων Ελλήνων διανοουμένων το 1921 (Παλαμά, Καζαντζάκη, Σικελιανού, Ξενόπουλου, Δροσίνη και όλων των υπόλοιπων), θα γνωρίζατε ότι και μόνο το γεγονός ότι η αρμόδια Επιτροπή της Κοινωνίας των Εθνών (Κ.Τ.Ε.) βρήκε 2.300 παιδιά σε ιδρύματα και σπίτια μουσουλμανικά κατά την κρίσιμη εκείνη περίοδο (1921). Και μόνο αυτό το γεγονός, συνιστά Γενοκτονία, σύμφωνα με το άρθρο 2, παράγρ. Ε΄ της σύμβασης. Για να καταλάβετε τις συνέπειες της άποψής σας, ο όρος «εθνοκάθαρση» δεν βρίσκεται στο πλαίσιο του Διεθνούς Δικαίου και συνεπώς είναι ανώδυνος για το θύτη, σε αντίθεση με τον όρο «Γενοκτονία», που παράγει αποτελέσματα σε βάρος του. Με άλλα λόγια, συνειδητά ή μη, με τη διατύπωση των απόψεών σας εξυπηρετείτε το θύτη και κατά συνέπεια καταπατάτε το θύμα.

Εμείς οι Δίκαιοι, κύριε Υπουργέ, θα συνεχίσουμε τον αγώνα αυτό, σε αντίθεση με σας που τον υπονομεύετε. Γιατί εμείς πιστεύουμε ότι αυτός είναι ο σημαντικότερος αγώνας σ’ αυτό τον πλανήτη. Δεν αφορά μια κοινωνική τάξη ή έστω ένα λαό, αλλά ολόκληρη την ανθρωπότητα. Είναι αγώνας για την ειρήνη και το θεμελιώδες δικαίωμα στη ζωή. Δικαιούμαστε να αναμένουμε να τοποθετηθούν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, που έχουν διαφορετική άποψη από σας. Πάνω απ’ όλους όμως, αναμένουμε τον ίδιο τον Πρωθυπουργό να πάρει θέση, ξεκαθαρίζοντας το τοπίο.

Aθήνα 3-11-2015

ΔΡ ΠΑΥΛΙΔΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ

Πρόεδρος Πανελληνίου Συνδέσμου Ποντίων Εκπαιδευτικών

Πρόεδρος Δικτύου Αναγνώρισης Γενοκτονιών