Αυτό που έχει σημασία με τον Προμηθέα είναι το εξής, που δυστυχώς ακόμα και θεατρικά δεν το κατανοούμε, συνήθως όταν θα βάλουμε τον Προμηθέα Δεσμώτη θα τον βάλουμε με αλυσίδες. Σε μία αληθινή παράσταση που θα ήταν το πνεύμα του Προμηθέα θα έπρεπε ο Προμηθέας να μην είναι καθόλου με αλυσίδες. Ο Προμηθέας πηγαίνει μόνος του. Ο Προμηθέας ξέρει ήδη ότι θα τον καταδικάσουν για την πράξη. Γιατί ο Προμηθέας είναι δίκαιος. Ο Ελληνισμός είναι σπάνια αθώος, γιατί αθωότητα σημαίνει μερικές φορές έλλειψη νοημοσύνης. Ο Ελληνισμός επειδή αποτελεί ένα κράμα νοημοσύνης όταν λειτουργεί σωστά, ορθολογικά με το πρέπον γίνεται δίκαιος. Ο δίκαιος κατηγορείται από τις πράξεις του, δηλαδή από την τελεολογία του και όχι την οντολογία του. Ο δίκαιος δεν μπορεί να γεννηθεί δίκαιος, πρέπει να κάνει κάτι για να ονομαστεί δίκαιος. Ο Προμηθέας πριν κάνει την πράξη που έκανε δεν ήταν αυτό που ονομάζουμε Προμηθέας. Πρέπει να γίνει αυτή η πράξη. Άρα αυτό που έχει σημασία είναι ότι ο Ελληνισμός σιγά-σιγά ανακάλυψε, κάτι που είναι εντυπωσιακό, το διαχρονικό στοιχείο, την ανθεκτικότητα. Ξέρω ότι δεν υπάρχουν τα δικαιώματα, αν δεν τα διεκδικώ. Ξέρω ότι αν δεν προστατεύω τους άλλους, δεν είμαι δίκαιος. Δηλαδή προσέξτε ο δίκαιος είναι ο άλλος, δεν είναι ο ένας. Ο δίκαιος είναι αυτός που ασχολείται με τον άλλον άλλον, γιατί άμα είναι να ασχοληθεί με αυτόν απλώς προστατεύεται. Ο δίκαιος είναι αυτός που προστατεύει τους άλλους. Αυτό το στοιχείο είναι πάρα πολύ σημαντικό στην έννοια του Προμηθέα. Ο Προμηθέας όταν κλέβει την φωτιά δεν την κλέβει γι’ αυτόν και άμα το σκεφτείτε την παραδίδει αμέσως. Όταν κοιτάζουμε τώρα τις τέχνες, που μας έχει μάθει ο Προμηθέας, έχουμε μέσα και τα ναυτιλιακά, έχουμε μέσα βέβαια την τεχνολογία, γιατί ξέρετε όλα αυτά που μας μαθαίνει χρειάζονται ενέργεια. Χωρίς ενέργεια, δεν υπάρχει δράση. Άρα έχει μεγάλη σημασία όταν βλέπουμε τη νέα προσέγγιση ακόμα και στην μουσειολογία. Παλαιότερα θεωρούσαμε ότι το μουσείο είναι απλώς μία αποθήκη του παρελθόντος. Τώρα έχουμε μουσεία που είναι διαδραστικά. Γιατί; Γιατί μπαίνει το παρόν και παράγει ιστορία μέσα στον χώρο του παρελθόντος. Ο Προμηθέας αυτό που μας δείχνει είναι ότι η νοημοσύνη είναι εγκλωβισμένο μέλλον μέσα στο παρελθόν. Γιατί; Γιατί είναι αυτό που σου επιτρέπει να προβλέψεις. Όταν οι άνθρωποι δεν προβλέπουν δεν καταλαβαίνουν στην ουσία τι είναι «βλέπω». Γιατί αυτός που βλέπει, δεν έχει ανάγκη να προβλέπει. Το πρόβλημα είναι ότι βλέπει, ενώ οι πολλοί κοιτάζουν.
Σκίτσο (Ν. Λυγερός) - Prométhée enchaîné sur le mur
http://lygeros.org/articles?n=8684&l=fr
http://lygeros.org/articles?n=15692&l=gr
Η εξέταση της έννοιας της ανθρωπότητας σ’ ένα αυστηρά οντολογικό πλαίσιο την υποβαθμίζει. Χωρίς τη διαχρονική της φύση και το χρονικό της προσδιορισμό, φαίνεται τοπικά ισόμορφη με την κοινωνία. Αλλά η κοινωνία δεν μπορεί παρά να αποτελεί μία εκφυλισμένη προβολή της αποτελεσματικής...
Κοιτάζοντας γύρω μας, έχουμε πάντα τη βεβαιότητα ότι αυτό που βλέπουμε είναι μια πιστή αποτύπωση του πραγματικού κόσμου που μας περιβάλλει. Ο γνωστός νευροφυσιολόγος Vernon Mountcastle λέγει ότι «στην πραγματικότητα είμαστε φυλακισμένοι μέσα σε έναν εγκέφαλο και η μόνη μας επικοινωνία...
Οι έρευνες στον χώρο της εκπαίδευσης και των νευροεπιστημών έχουν καταστήσει σαφές ότι η εκπαίδευση προκειμένου να είναι αποτελεσματική , δεν πρέπει να είναι μονοδιάστατη, παθητική και γραμμική. Ο εγκέφαλος μας τροποποιείται καθημερινά τόσο ανατομικά όσο και λειτουργικά ως απάντηση...
Η θεωρία των νοητικών μοντέλων προϋποθέτει ότι οι άνθρωποι έχουν μια περιορισμένη ικανότητα λογικής σκέψης, αλλά ότι αυτή η λογική σκέψη μπορεί να εμποδίζεται από περιορισμούς της επεξεργασίας (π.χ. περιορισμένη μνήμη εργασίας, Johnson-laird 1983, 1995a,b, 1999; Johnson-laird & Byrne, 1991, 1993a, 1996)...
Γιατί δεν ψάχνουμε την ουσία; Ποιος ξέρει; Οι φίλοι μας δεν ζουν πια. Οι εχθροί μας έχουν στόχο το εφήμερο της ζωής. Για ποιο λόγο; Για την ασφάλεια της κοινωνίας; Για την ασφάλεια του συστήματος ή της αδράνειας; Γιατί τα άτομα είναι τόσο πολλά αλλά και ταυτόχρονα τόσο λίγα; Γιατί οι άνθρωποι είναι τόσο σπάνιοι; Υπάρχει λόγος;...
Σε αυτή την ενότητα θα ασχοληθούμε με τις διεργασίες οι οποίες μας επιτρέπουν να αντιμετωπίζουμε κάποιο λογικό πρόβλημα, να αναλύουμε μια σειρά παραδοχών ώστε να παράγουμε κάποιο συμπέρασμα, να αξιολογούμε τις πιθανότητες για κάποιο γεγονός κ.ο.κ. Π.χ., ξέρουμε ότι το άθροισμα των γωνιών...
H πλάνη βρίσκετε στη σκέψη (στη νοοτροπία) διότι η σκέψη επεξεργάζεται τις εντυπώσεις, τις πληροφορίες που εισέρχονται στον ψυχισμό μας μέσο των αισθήσεων. Ηράκλειτος: Πίστευε οτι ο άνθρωπος διαθέτει 2 όργανα για τη γνώση της αλήθειας. Την αίσθηση και τον λόγο. Απο αυτά, τη μεν αίσθηση η θεωρούσε απατηλή....
Τι είναι «ελευθερία της βούλησης»; Σύμφωνα με τους φιλόσοφους, είναι η ιδιότητα ή ικανότητα που έχουμε να πράττουμε με δική μας απόφαση, κάτω από τον έλεγχό μας, χωρίς εξωτερικό εξαναγκασμό. Ελευθερία της βούλησης έχω όταν επαφίεται σε εμένα να επιλέξω μεταξύ τυχόν εναλλακτικών πράξεων. Όταν η απαρχή των....
Με τους χαμαιλέοντες, τα θεμέλια έγιναν φάροι της Ανθρωπότητας. Έτσι δημιουργήθηκε ο θρύλος της νοημοσύνης, που είναι το μέλλον της Ανθρωπότητας, μέσω της εξήγησης της αυτοθυσίας του Προμηθέα που δεν περίμενε από τους Ολύμπιους να βοηθήσουν την Ανθρωπότητα, διότι έβλεπε ότι ήθελαν μόνο και μόνο σκλάβους. Γι’ αυτό έμαθε μέσω του φωτός, τόσες επιστήμες στους ανθρώπους. Διότι ήξερε ότι μόνο η ουσία μπορεί ν’ αντισταθεί στην εξουσία...
Πολλοί σας λένε, σε όλους εσάς εδώ, ότι είσαστε γραφικοί, γιατί μιλάτε για πράγματα του «κατά Λουκά» και λένε ότι πρέπει να έχεις μια ρεαλιστική προσέγγιση. Και τώρα πρέπει να σκεφτούμε ορθολογικά. Σου λένε, π.χ. -αυτό είναι το ωραίο- ακόμη και να απελευθερωθεί η Κωνσταντινούπολη...
Το μοναστήρι είχε κλείσει. Δεν περίμενε κανένα πια. Αυτό πίστευαν τουλάχιστον οι καλόγριες. Δεν είχε πει τίποτα. Κοίταξε τον ουρανό. Αυτός θα ήταν ο τρούλος της εκκλησίας. Είχε μάθει για την απαγόρευση. Κι έπρεπε να βρει τον Πέτρο. Όσο πιο γρήγορα γίνεται, σκέφτηκε. Έτσι άρχισε ένα από τα μεγαλύτερα παράδοξα...
Μια Κυριακή σαν Πασχαλιά θα ξανανθίσει ο κόσμος γιατί πιστεύει στην αυτοθυσία και το λουλούδι που γεννήθηκε όταν το φως έλαμψε για δεύτερη φορά την ώρα της ανάγκης όταν πια
κανείς δεν πίστευε στην Κυριακή την επόμενη ενώ ήρθε! 
