Το μέλλον συνεχίζεται - Ο επίμονος Έλληνας - Το έπος του απέραντου γαλάζιου

Το μέλλον συνεχίζεται μόνο με το έργο. Η ανακύκλωση παλαιών καταστάσεων είναι μια αλλαγή που δεν κάνει καμία διαφορά. Και το σημαντικό είναι να κάνεις την διαφορά. Δίχως αυτή δεν υπάρχει αλλαγή φάσης κι ούτε αλλαγή κύκλου, όταν ξέρεις ότι οι έννοιες λειτουργούν πολυκυκλικά. Αλλιώς δημιουργείται μόνο και μόνο φαύλος κύκλος. Ενώ η Ελλάδα θέλει έπος. Αν λοιπόν δεν έχεις μέσα σου το επικό πνεύμα και ύφος πώς επιτρέπεις στον εαυτό σου να διεκδικήσεις κάτι και να μας πείσεις. Στην πατρίδα μας οι σκιές της εξουσίας δεν μας εντυπωσιάζουν κι όταν μιλούν, ακούμε το θόρυβό τους και καταλαβαίνουμε πόσο κενός είναι ο λόγος τους, αφού είναι μόνο λόγια. Σε έναν τόπο όπου ξέρουμε τι σημαίνει ήρωας και ηρωισμός, δεν μπορεί κανείς να μας αλλάξει με κοινότυπα νοήματα. Δεν ανεχόμαστε κανένα κομματόσκυλο που μας εξηγεί ότι τα κόμματα είναι πιο σημαντικά από τον Ελληνισμό. Τα κόμματα δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τις τελείες και δεν ξέρουν να γράφουν νέες προτάσεις, γιατί χρειάζονται κεφαλαία. Όταν βασίζεσαι πάνω σε μια φιλοσοφική μιζέρια πώς να σταθείς όρθιος την ώρα του αγώνα. Διότι το μίζερο ύφος δεν αντέχει τους ήρωες, γιατί μιλά μόνο για τη μάζα κι όταν γράφει ένα βιβλίο δεν μπορεί να πάει πέρα από το κεφάλαιο. Γι' αυτό αναγκάζεσαι να βρίσεις τους στοχαστές της Ανθρωπότητας. Ενώ αυτοί δεν σου δίνουν καμία σημασία, αφού είσαι μόνο ένα κοινωνικό φαινόμενο, μια μόδα δίχως προσφορά αλλά με εκπτώσεις στα πάντα. Εδώ και αιώνες ο Ελληνισμός βλέπει μόνο το πνεύμα της τιμής, γι' αυτό οι ήρωες παλεύουν σαν τους Έλληνες, αφού δεν φοβούνται τη βαρβαρότητα της τεχνητής ισότητας που οδήγησε σε γενοκτονίες και μόνο.

http://lygeros.org/articles?n=18450&l=gr

Νίκος Λυγερός - Ο επίμονος Έλληνας

Ο επίμονος Έλληνας είναι αυτός που δεν το βάζει κάτω, όποια και να είναι η κατάσταση, γιατί ξέρει ότι οι δικοί του ήταν ήρωες που ποτέ δεν θα γονάτιζαν μπροστά στα προβλήματα και τις πιέσεις που προκαλούσαν οι κατακτητές. Αυτός ο Έλληνας δεν κοιτάζει ποτέ αν το ποτήρι είναι μισογεμάτο ή μισοάδειο, απλώς το γεμίζει επί τόπου με τη διάθεση του μαχητή που δεν εγκαταλείπει τον αγώνα. Γιατί εμείς δεν εγκαταλείπουμε ποτέ κάποιον δικό μας. Κι αν χρειαστεί να θυσιαστούμε γι’ αυτόν θα το κάνουμε δίχως δεύτερη σκέψη, γιατί η ζωή μας είναι οι δικοί μας. Γι’ αυτόν το λόγο ο Ελληνισμός δεν τα παράτησε ποτέ, όποιος και να ήταν ο εχθρός, όσο ισχυρός και να ήταν. Κι ο επίμονος Έλληνας αντιλαμβάνεται ότι ανήκει σε αυτό το συνεχές. Δίχως να έχει δεσμά και αλυσίδες, αλλά μόνο με δεσμούς και χορδές. Γιατί το θεμέλιο της σκέψης του είναι η ελευθερία και δεν δίνει σε κανέναν το δικαίωμα να του την αρπάξει. Γιατί έχει αποφασίσει να είναι ελεύθερος ή νεκρός χωρίς καμιά ενδιάμεση λύση ή συμβιβασμό. Η συνέχεια του αγώνα είναι αυτή που τροφοδοτεί τη μαχητικότητά του. Έτσι είναι πάντα έτοιμος λόγω αγωγής να δώσει τη μάχη της ελευθερίας. Κι όταν ακούει για ήρωες της καθημερινότητας ή κάθε άλλη κουταμάρα τέτοιου τύπου από τους γνώστες της επικοινωνιολογίας που προσπαθούν να μας πείσουν ότι η προσποίηση της πράξης είναι το ίδιο με την πράξη, σε αυτούς ο επίμονος Έλληνας με το χαρακτηριστικό του ύφος τούς λέει να πάνε να γαμηθούν. Γιατί δεν μπορεί ν’ ακούει ανούσια, κοινωνικά, ταξικά, παραταξιακά, κομματικά συνθήματα. Αυτός είναι ντόμπρος και σταράτος, γιατί ξέρει ότι μόνο με τις πράξεις του, όταν πεθάνει, οι δικοί του θα φωνάξουν: Άξιος! Στο ενδιάμεσο αλλά και μετά δεν πρόκειται ν’ αφήσει να καταπιέσουν την πατρίδα του, γι’ αυτό δεν έχει ποτέ μακριά του τη φωτιά και το τσεκούρι του Κολοκοτρώνη, αφού ξέρει για τη χρονοστρατηγική.

http://lygeros.org/articles?n=18485&l=gr

Νίκος Λυγερός - Το έπος του απέραντου γαλάζιου

Το έπος του απέραντου γαλάζιου δεν είναι ένα μυθιστόρημα ή ένα έργο επιστημονικής φαντασίας, αλλά η ιστορία της ελληνικής ΑΟΖ. Ένα από τα σπουδαία της περιόδου που διανύουμε δεν είναι απαραίτητα αυτό που νομίζουμε, διότι μετά από μερικές μέρες μπορεί και να μην έχει πια καμιά σημασία, γιατί είναι θέμα εφημερίδων κι όχι βιβλίων ούτε ιστορίας. Γι’ αυτόν το λόγο έχει νοητικό ενδιαφέρον να υπολογίσουμε τι θα λένε στο μέλλον για αυτή την περίοδο. Και το πιο απίστευτο είναι ότι δεν θα μιλούν βέβαια για πολιτική. Στην ουσία, ακόμα και η επόμενη κοινωνία θα λέει ότι τότε έγινε η ΑΟΖ, επειδή το επέλεξε ο ελληνικός λαός. Διότι αυτό είναι το πραγματικό διακύβευμα. Αν η προετοιμασία που κάναμε είναι η αρχή του έπους που αναζητά η πατρίδα μας κι αν η παρτίδα έχει αρχίσει πάνω στη σκακιέρα της γεωπολιτικής. Γιατί μερικοί από τους δικούς μας δεν το έχουν κατανοήσει ακόμα. Ενώ θα έπρεπε να αντιληφθούν ότι είναι σπάνιες οι εποχές που δημιουργούν ένα έπος και μάλιστα εθνικό. Γιατί όταν ξέρεις ότι συμβάλλεις στον αγώνα του με το έργο σου, σου δίνει μια τεράστια δύναμη και σου επιτρέπει να ξεπερνάς κι εσύ αδιανόητα εμπόδια για να υλοποιηθεί ένας στόχος που αποτελεί όραμα για τον λαό μας. Το ερώτημα που πρέπει να θέσει στον εαυτό του ο καθένας μας είναι το εξής: κατά πόσο συνέβαλα στη δημιουργία αυτού του έπους θα λέω στους δικούς μου μετά από χρόνια. Διότι το έπος και να ανήκει σε μια εποχή, αφήνει μια απήχηση διαχρονική. Και τώρα που μπήκαμε στην περίοδο που συμπίπτει με τα 200 χρόνια της Εθνικής Επανάστασης, το έπος του απέραντου γαλάζιου είναι η συνέχεια της για τον Ελληνισμό που θέλει την απελευθέρωση.

http://lygeros.org/articles?n=18453&l=gr