Όλα ξεκινάνε με το άτομο. Το άτομο είναι αυτό που μιλάει πολύ. Ας το ονομάσουμε η γλωσσοκοπάνα της ψυχής. Η ψυχή έχει να πει τρία πράγματα, αλλά δεν τολμάει να τα πει έτσι, λέει τόσα πολλά που στο τέλος λες μα τι μου είπε. Άρα το άτομο είναι αυτό που δίνει τόση μεγάλη σημασία στο «εγώ» του, που όλος ο κόσμος περιστρέφεται γύρω από τα προβλήματά του. Μετά έχει νόημα ο άνθρωπος. Αρχικά είναι το «εγώ» και μετά λέμε «εμείς». Στην πραγματικότητα το «εμείς», είναι ο πληθυντικός του «εγώ». Άρα είναι ο «εγώ», «εγώ», «εγώ» και το λέμε «εμείς». Ο άνθρωπος θα γεννηθεί όταν θα καταλάβει ότι δεν είναι μόνο το «εγώ», είναι και «ο άλλος». Άρα σε αυτήν τη διαδικασία, ο άνθρωπος καταλαβαίνει ότι είναι άνθρωπος, επειδή υπάρχει συνάνθρωπος. Τώρα κοιτάξτε πώς μπλέκονται τα πράγματα. Όταν ο άνθρωπος καταλαβαίνει ότι έχει σημασία ο άλλος, μετά αναρωτιέται πώς τον βλέπει ο άλλος και μετά καταλαβαίνει ότι ο άλλος τον βλέπει ότι είναι ο άλλος άλλος. Άρα από το «εγώ», «εμείς», περνάμε στους «άλλους» και μετά καταλαβαίνουμε ότι είμαστε οι «άλλοι άλλοι». Μετά όμως το αληθινό ερώτημα είναι το εξής: «Εγώ» ή «οι άλλοι»; Θα πείτε πώς αλλάζει αυτό. Το πράγμα είναι πολύ απλό, είναι ότι αν το «εγώ» καταλάβει ότι το πιο σημαντικό είναι οι «άλλοι», τότε είναι συνάνθρωπος. Τώρα για να καταλάβετε λίγο πιο εύκολα, αν δεν είναι τόσο γνωστό σε σας, γιατί είναι πιο σημαντικοί «οι άλλοι» από το «εγώ»; Ο λόγος είναι πολύ απλός, σκεφτείτε το σε επίπεδο Ανθρωπότητας. Άμα εξαφανιστεί το «εγώ», η Ανθρωπότητα θα ζει. Αν εξαφανιστούν «οι άλλοι», η Ανθρωπότητα θα πεθάνει.
Ν. Λυγερός
http://www.lygeros.org/articles.php?n=16270&l=grA human is born when he understands that it is not only the 'ego' but it's also 'the other'
N. Lygeros
Translated from the Greek by Athena Kehagias
It all begins with the person. The person is the one that talks a lot. Let's name him the chatterbox of the soul. The soul has three things to say, but does not dare to say them likewise , he says so much that in the end you may say, what was it that he said. So the person is one that gives so much importance to his "ego", that the entire world revolves around his problems. Later the human has a meaning. First its the "I" and then we say "we". In fact the "we" is the plural of "I". So is the "I", "I", "I" and we name it "we.". A human is born when he understands that it is not only the 'I' but it's also 'the other'.So in this process, the human understands that is human, because a co human exists. Now look at how entangled things become. When a human understands that the other is of importance, he then wonders how the other sees him and then he realizes that the other sees him as the other other. So from the "I", "we", we go to the "others" and then we realize that we are the "other others". But then the real question is: "I" or "other"? You may say how is that changing. The thing is very simple, that if the "I" understands that the most important is the "others" , then he is a co human. Now so that you understand a little easier, if it' not that well known to you, why "the others" are more important than the "ego"? The reason is very simple, think about it at Humanity level .When the "ego" disappears Humanity will live. If the "others" disappear Humanity will die.
http://www.lygeros.org/articles.php?n=16270&l=en
Η εξέταση της έννοιας της ανθρωπότητας σ’ ένα αυστηρά οντολογικό πλαίσιο την υποβαθμίζει. Χωρίς τη διαχρονική της φύση και το χρονικό της προσδιορισμό, φαίνεται τοπικά ισόμορφη με την κοινωνία. Αλλά η κοινωνία δεν μπορεί παρά να αποτελεί μία εκφυλισμένη προβολή της αποτελεσματικής...
Κοιτάζοντας γύρω μας, έχουμε πάντα τη βεβαιότητα ότι αυτό που βλέπουμε είναι μια πιστή αποτύπωση του πραγματικού κόσμου που μας περιβάλλει. Ο γνωστός νευροφυσιολόγος Vernon Mountcastle λέγει ότι «στην πραγματικότητα είμαστε φυλακισμένοι μέσα σε έναν εγκέφαλο και η μόνη μας επικοινωνία...
Οι έρευνες στον χώρο της εκπαίδευσης και των νευροεπιστημών έχουν καταστήσει σαφές ότι η εκπαίδευση προκειμένου να είναι αποτελεσματική , δεν πρέπει να είναι μονοδιάστατη, παθητική και γραμμική. Ο εγκέφαλος μας τροποποιείται καθημερινά τόσο ανατομικά όσο και λειτουργικά ως απάντηση...
Η θεωρία των νοητικών μοντέλων προϋποθέτει ότι οι άνθρωποι έχουν μια περιορισμένη ικανότητα λογικής σκέψης, αλλά ότι αυτή η λογική σκέψη μπορεί να εμποδίζεται από περιορισμούς της επεξεργασίας (π.χ. περιορισμένη μνήμη εργασίας, Johnson-laird 1983, 1995a,b, 1999; Johnson-laird & Byrne, 1991, 1993a, 1996)...
Γιατί δεν ψάχνουμε την ουσία; Ποιος ξέρει; Οι φίλοι μας δεν ζουν πια. Οι εχθροί μας έχουν στόχο το εφήμερο της ζωής. Για ποιο λόγο; Για την ασφάλεια της κοινωνίας; Για την ασφάλεια του συστήματος ή της αδράνειας; Γιατί τα άτομα είναι τόσο πολλά αλλά και ταυτόχρονα τόσο λίγα; Γιατί οι άνθρωποι είναι τόσο σπάνιοι; Υπάρχει λόγος;...
Σε αυτή την ενότητα θα ασχοληθούμε με τις διεργασίες οι οποίες μας επιτρέπουν να αντιμετωπίζουμε κάποιο λογικό πρόβλημα, να αναλύουμε μια σειρά παραδοχών ώστε να παράγουμε κάποιο συμπέρασμα, να αξιολογούμε τις πιθανότητες για κάποιο γεγονός κ.ο.κ. Π.χ., ξέρουμε ότι το άθροισμα των γωνιών...
H πλάνη βρίσκετε στη σκέψη (στη νοοτροπία) διότι η σκέψη επεξεργάζεται τις εντυπώσεις, τις πληροφορίες που εισέρχονται στον ψυχισμό μας μέσο των αισθήσεων. Ηράκλειτος: Πίστευε οτι ο άνθρωπος διαθέτει 2 όργανα για τη γνώση της αλήθειας. Την αίσθηση και τον λόγο. Απο αυτά, τη μεν αίσθηση η θεωρούσε απατηλή....
Τι είναι «ελευθερία της βούλησης»; Σύμφωνα με τους φιλόσοφους, είναι η ιδιότητα ή ικανότητα που έχουμε να πράττουμε με δική μας απόφαση, κάτω από τον έλεγχό μας, χωρίς εξωτερικό εξαναγκασμό. Ελευθερία της βούλησης έχω όταν επαφίεται σε εμένα να επιλέξω μεταξύ τυχόν εναλλακτικών πράξεων. Όταν η απαρχή των....
Με τους χαμαιλέοντες, τα θεμέλια έγιναν φάροι της Ανθρωπότητας. Έτσι δημιουργήθηκε ο θρύλος της νοημοσύνης, που είναι το μέλλον της Ανθρωπότητας, μέσω της εξήγησης της αυτοθυσίας του Προμηθέα που δεν περίμενε από τους Ολύμπιους να βοηθήσουν την Ανθρωπότητα, διότι έβλεπε ότι ήθελαν μόνο και μόνο σκλάβους. Γι’ αυτό έμαθε μέσω του φωτός, τόσες επιστήμες στους ανθρώπους. Διότι ήξερε ότι μόνο η ουσία μπορεί ν’ αντισταθεί στην εξουσία...
Πολλοί σας λένε, σε όλους εσάς εδώ, ότι είσαστε γραφικοί, γιατί μιλάτε για πράγματα του «κατά Λουκά» και λένε ότι πρέπει να έχεις μια ρεαλιστική προσέγγιση. Και τώρα πρέπει να σκεφτούμε ορθολογικά. Σου λένε, π.χ. -αυτό είναι το ωραίο- ακόμη και να απελευθερωθεί η Κωνσταντινούπολη...
Το μοναστήρι είχε κλείσει. Δεν περίμενε κανένα πια. Αυτό πίστευαν τουλάχιστον οι καλόγριες. Δεν είχε πει τίποτα. Κοίταξε τον ουρανό. Αυτός θα ήταν ο τρούλος της εκκλησίας. Είχε μάθει για την απαγόρευση. Κι έπρεπε να βρει τον Πέτρο. Όσο πιο γρήγορα γίνεται, σκέφτηκε. Έτσι άρχισε ένα από τα μεγαλύτερα παράδοξα...
Μια Κυριακή σαν Πασχαλιά θα ξανανθίσει ο κόσμος γιατί πιστεύει στην αυτοθυσία και το λουλούδι που γεννήθηκε όταν το φως έλαμψε για δεύτερη φορά την ώρα της ανάγκης όταν πια
κανείς δεν πίστευε στην Κυριακή την επόμενη ενώ ήρθε! 
