Θέματα φιλοσοφικά, επιστημονικά, κοινωνικά, ψυχολογικά, για τον άνθρωπο. Νευροεπιστήμες, εγκέφαλος,συνείδηση και νοημοσύνη. Νίκος Λυγερός.

Όλες οι ανθρώπινες έννοιες είναι προβολές του ανθρώπινου πνεύματος γι'αυτό σε τελική ανάλυση πολλές φορές είναι απατηλές. Δεν βλέπουμε την πραγματικότητα , την αντιλαμβανόμαστε (όπως νομίζουμε εμείς πως είναι). Ο,τι βλέπουμε είναι μια ερμηνεία της πραγματικότητας, που βασίζεται σε υποκειμενικά, ελαττωματικά ή προκατειλημμένα παραδείγματα. Αυτό έχει επιπτώσεις όχι μόνο στο πώς καταλαβαίνουμε τον κόσμο, αλλά και πώς καταλαβαίνουμε τους ανθρώπους... Όταν κάποτε ρώτησαν τον Ηράκλειτο πώς γνωρίζει όσα γνωρίζει απάντησε: «ερεύνησα τον εαυτό μου». Όμως δεν αρκεί μόνο η αυτογνωσία, χρειάζεται και η εμπάθεια... O Σωκράτης, μέσω της μεθόδου διαλόγου που είχε αναπτύξει, εκμαίευε (εξ ου και Μαιευτική Μέθοδος) από τον συνομιλητή του την αλήθεια/γνώση που είχε μέσα του αλλά δεν γνώριζε. Ο άνθρωπος δε μπορει να αναζητά αυτό που δε γνωρίζει γιατί τότε δεν ξέρει τί να αναζητήσει αλλά ούτε αυτό που γνωρίζει μπορεί να αναζητά γιατί το ξέρει ήδη. Ο άνθρωπος τίποτε νέο δε μαθαίνει, παρά μόνο παίρνει συνείδηση των όσων ήδη γνωρίζει. Η γνώση (μάθηση) είναι ανάμνηση (ενθύμιση) , υπάρχει λοιπόν η ανάμνηση μέσα μας...

Ελληνική σονάτα

Νίκος Λυγερός--Ελληνική σονάτα

Σ’ ένα δωμάτιο μ’ ένα πιάνο.

Αγαθή: Τι έχεις;
Άγγελος: Σκέφτομαι.
Αγαθή: Αυτό το βλέπω. Χρόνος. Τι σκέφτεσαι;
Άγγελος: Τη συνάντηση με το μέλλον.
Αγαθή: Πάλι;
Άγγελος: Ήξερε για μας…
Αγαθή: Τι έκανε λέει;
Άγγελος: Πρόσεξε το δώρο σου…
Αγαθή: Χαμογελώντας. Χαίρομαι.
Άγγελος: Πρόσεξε και τα δάκτυλα…
Αγαθή: Τα δάκτυλα; Μήπως είναι…
Άγγελος: Είδε ότι έπαιζα πιάνο.
Αγαθή: Μόνο από τα δάκτυλα;
Άγγελος: Και κατάλαβε ότι ετοίμαζα τη σονάτα…
Αγαθή: Ε, άι στο καλό.
Άγγελος: Κι εμένα με ξάφνιασε.
Αγαθή: Θα ξαναβρεθείτε;
Άγγελος: Δεν ξέρω. Χρόνος. Μπορεί…
Αγαθή: Μπορεί;
Άγγελος: Θα ΄ρθει ν’ ακούσει τη συναυλία.
Αγαθή: Ωραία. Χρόνος. Είναι μουσικός;
Άγγελος: Μπορεί… δεν είμαι σίγουρος.
Αγαθή: Πώς τον λένε;
Άγγελος: Δεν τον ρώτησα.
Αγαθή: Μα, τι είπατε τόση ώρα;
Άγγελος: Την ουσία.
Αγαθή: Άγγελε, πολύ μου τα μασάς.
Άγγελος: Τι άλλο να σου πω;
Αγαθή: Καλά δεν κατάλαβες ότι είναι ανώμαλος ο άνθρωπος;
Άγγελος: Ανώμαλος; Σιωπή. Τι σημαίνει για σένα;
Αγαθή: Έχει προβλήματα.
Άγγελος: Αυτό είναι το μόνο σίγουρο….
Αγαθή: Είδες!
Άγγελος: Ναι, για πρώτη φορά στη ζωή μου, είδα.
Αγαθή: Τι είδες;
Άγγελος: Την ανθρώπινη πραγματικότητα.
Αγαθή: Τι αστεία που τα λες!
Άγγελος: Δεν τα κατανοώ όλα και μάλλον τα εκφυλίζω.
Αγαθή: Έπαιξες σήμερα;
Άγγελος: Θα παίξω τώρα…
Αγαθή: Καλώς. Θα πάω στην αγορά. Θες να σου πάρω κάτι;
Άγγελος: Τους δίκαιους…
Αγαθή: Τους δίκαιους; Τι θες να πεις;
Άγγελος: Τους δίκαιους του Καμύ.
Αγαθή: Πάλι βιβλία;
Άγγελος: Πάρε καφέ τότε.
Αγαθή: Δεν μας έμεινε;
Άγγελος: Θέλω να έχουμε…
Αγαθή: Για ποιο λόγο; Περιμένουμε κάποιον; Χρόνος. Α, κατάλαβα, μπορεί να ΄ρθει ο ανώμαλος.
Άγγελος: Ναι, μπορεί.
Αγαθή: Καλά, θα σου πάρω και το βιβλίο για να μη λες.
Άγγελος: Δεν είπα τίποτα.
Αγαθή: Το ξέρω.

Του δίνει ένα φιλί και βγαίνει. Ο Άγγελος αρχίζει να παίζει το Allegro non troppo.