Θέματα φιλοσοφικά, επιστημονικά, κοινωνικά, ψυχολογικά, για τον άνθρωπο. Νευροεπιστήμες, εγκέφαλος,συνείδηση και νοημοσύνη. Νίκος Λυγερός.

Όλες οι ανθρώπινες έννοιες είναι προβολές του ανθρώπινου πνεύματος γι'αυτό σε τελική ανάλυση πολλές φορές είναι απατηλές. Δεν βλέπουμε την πραγματικότητα , την αντιλαμβανόμαστε (όπως νομίζουμε εμείς πως είναι). Ο,τι βλέπουμε είναι μια ερμηνεία της πραγματικότητας, που βασίζεται σε υποκειμενικά, ελαττωματικά ή προκατειλημμένα παραδείγματα. Αυτό έχει επιπτώσεις όχι μόνο στο πώς καταλαβαίνουμε τον κόσμο, αλλά και πώς καταλαβαίνουμε τους ανθρώπους... Όταν κάποτε ρώτησαν τον Ηράκλειτο πώς γνωρίζει όσα γνωρίζει απάντησε: «ερεύνησα τον εαυτό μου». Όμως δεν αρκεί μόνο η αυτογνωσία, χρειάζεται και η εμπάθεια... O Σωκράτης, μέσω της μεθόδου διαλόγου που είχε αναπτύξει, εκμαίευε (εξ ου και Μαιευτική Μέθοδος) από τον συνομιλητή του την αλήθεια/γνώση που είχε μέσα του αλλά δεν γνώριζε. Ο άνθρωπος δε μπορει να αναζητά αυτό που δε γνωρίζει γιατί τότε δεν ξέρει τί να αναζητήσει αλλά ούτε αυτό που γνωρίζει μπορεί να αναζητά γιατί το ξέρει ήδη. Ο άνθρωπος τίποτε νέο δε μαθαίνει, παρά μόνο παίρνει συνείδηση των όσων ήδη γνωρίζει. Η γνώση (μάθηση) είναι ανάμνηση (ενθύμιση) , υπάρχει λοιπόν η ανάμνηση μέσα μας...

Αλμπέρ Καμύ: ''Ζώ σημαίνει αφήνω τό παράλογο νά ζήσει''

Αλμπέρ Καμύ - Ζώ σημαίνει αφήνω τό παράλογο νά ζήσει
Με τό αφήνω τό παράλογο νά ζήσει, εννοεί ότι όχι μόνο δέν πρέπει νά φοβόμαστε τό παράλογο, αλλά ότι άξίζει νά έπιδιώκουμε νά ζήσουμε με αύτό. Οί ήρωες τού Camus, βιώνοντας τό παράλογο —καθώς τό παράλογο είναι αποκλειστικά βίωμα— βρίσκονται σέ κατάσταση έντασης, οδύνης αλλά ταυτοχρόνως καί σέ κατάσταση διαύγειας, άπό τήν Οποία αποσπούν δύναμη. Ή μεγαλύτερη δύναμη αύτών των ήρώων είναι ότι δέν συναλλάσσονται καθόλου μέ τον ορθολογισμό, καί κατά συνέπεια δέν επιδιώκουν νά εξηγήσουν ορθολογικά τις έπιλογές ζωής πού κάνουν. Αύτό πού γνωρίζουν καλά είναι ότι σέ κάποια οριακή στιγμή —διαφορετική γιά τον κάθε ήρωα—, καθώς περνά άπό τό μυαλό τους ή ιδέα τής αύτοκτονίας, αντιλαμβάνονται πόσο περισσότερη αξία εχει νά ζεΐς μέσα στήν έρημο τού παραλόγου, παρά νά ζεΐς στο χάος καί τή σύγχυση τού ορθολογισμού. «Σέ αύτό το ακατανόητο σύμπαν ή ανθρώπινη μοίρα παίρνει για τον καθένα τό δικό της νόημα». Τό άκόμη πιο σημαντικό διάβημα του παράλογου ήρωα είναι οτι δεν επιθυμεί να αποδώσει νόημα στις επιλογές του' και τοΰτο γιατί ή υπέρτατη ηδονή του είναι ότι άπό τή στιγμή πού εστω καί για μία φορά βίωσε τό αίσθημα του παραλόγου, ζεΐ εύτυχισμένος, γνωρίζοντας ότι αύτό πού πραγματικά χαίρεται δεν εχει άπολύτως κανένα νόημα και καμία ορθολογική βάση. Είναι φανερό οτι ή φιλοσοφία αύτή ξεκινά καί ολοκληρώνεται με μιάν αύστηρή κριτική στον ορθολογισμό, τις κατασκευές του καί τις συνέπειές του. Ποιές είναι οί, συνέπειες του ορθολογισμού γιά τον Camus; Ή αλαζονεία ένός λόγου πού θριαμβεύει στο άπόλυτο. Καί τούτο γιατί ό άπόλυτος λόγος υπερασπίζεται τον εαυτό του καί οχι τον άνθρωπο.

Πηγή: ''Στοχασμοί'' Αλμπέρ Καμύ (απόσπασμα από την εισαγωγή), Επιλογή από το έργο του, Εισαγωγή - Μετάφραση Ελένη Ποταμιανού, Στιγμή-Αθήνα 2004