
Και οι περισσοτεροι απο μας θα συμφωνουσαν, ειναι ομως δυσκολοτερο απο οσο ακουγεται. Υπαρχουν τοσες μασκες που απαιτουν οι αλλοι να φορεσουμε για να καλυψουμε το αληθινο μας προσωπο, ωστε ορισμενοι ανθρωποι δεν αναγνωριζουν παντα τον εαυτο τους οταν τον βλεπουν γυμνο στον καθρεφτη. Και παρα πολλοι, δεν βρισκουν πορε τον εαυτο τους για να τον αγαπησουν.
Συνδεομαστε με τον κοσμο μεσα απο χιλιαδες κρυφα νηματα που δεν τα διακρινουμε. Υπαρχουν τα νηματα των προσδοκιων των αλλων κι εκεινα που κατασκευαζουμε εμεις απο ματαιοδοξια ή φοβο. Ο κοσμος ειναι ικανος να σε περιβαλει πολυ γρηγορα με ενα μυθο που μπορει να σε καλυψει σαν διχτυ κι αν δεν εχεις αρκετη ευκινησια για να απελευθερωθεις, μπορεις να περασεις ολοκληρη τη ζωη σου εκει μεσα.
Ενας συναδελφος μου περιεγραψε καποτε καποιον κοινο γνωστο μας, σαν 'εναν πολυ υπερηφανο ανθρωπο που ειχε χασει την εκτιμηση στον εαυτο του και εξαφανιστηκε απο προσωπου γης'. Ακομη και σημερα χαμογελαω οταν σκεφτομαι ποσο καλα εξηγησε ο συναδελφος το προβλημα που δημιουργειται οταν προσπαθεις να εισαι κατι διαφορετικο απο τον εαυτο σου. Δυστυχως, παρα πολλοι κανουν το λαθος να πιστευουν πως η επαρση θα τους δωσει την εκτιμηση που αναζητουν, οταν αυτο που τους χρειαζεται πραγματικα ειναι η ταπεινοφροσυνη.
Ορισμενοι νομιζουν οτι το να αποδεχεσαι τον εαυτο σου σημαινει να εισαι υπεροπτης, για μενα ομως, αυτο φανερωνει ανασφαλεια. Οταν εισαι πραγματικα υπερηφανος, δεν χρειαζεται να παιρνεις προσποιητο υφος. Αποδεχεσαι απλως τον ευατο σου οπως ειναι και απαιτεις απο τους αλλους να κανουν το ιδιο.
Ξερω πως καποιοι πιστευουν οτι η ματαιοδοξια προσφερε πολυ περισσοτερα στον πολιτισμο απ'οσα θα προσφερει ποτε η ειλικρινεια, αλλα μου φαινεται πως ειναι καλυτερο να συμπνας τον εαυτο σου και να συμφιλιωθεις μ'αυτο που που εισαι, αντι να περασεις τη ζωη σου προσπαθωντας να ευχαριστεις το πληθος. Οταν στρεφεσαι προς τους αλλους για να σε επιδοκημασουν, αντι να επιδοκιμαζεις εσυ τον εαυτο σου, τους αναγορευειςκριτες της αξιας σου και τους παρεχεις εξουσια πανω σου, κατι που δεν θα μπορουσαν να πετυχουν αν δεν τους το εμπιστευοσουν εσυ.
Αν, λοιπον. πρεπει να αναζητησεις επιδοκιμασια, διαλεξε τιυς καταλληλους ανθρωπους, κι αν δεν σου αρεσει αυτο που ακους, παρε μια δευτερη, ακομα και τριτη γνωμη. Οταν καποιος σε θελει διαφορετικο απ' ο,τι εισαι ή αρνειται να σου επιτρεψει να εισαι ο εαυτος σου, προσπαθησε να καταλαβεις πως αυτο ειναι, πραγματικα, δικο του προβλημα και δεν υπαρχει λογος να το κανεις και δικο σου.
Οταν υποκρινεσαι πως εισαι καποιος αλλος, η αποξενωση απο τον εαυτο σου κραταει και τους αλλους μακρια. Και με τον καιρο, η αποξενωση γινεται τροπος ζωης.
Αν δεν μπορεις να εισαι ο εαυτος σου τι νοημα εχει να εισαι οποιοδηποτε αλλος; (Τ. Γουιλιαμς)
Από το βιβλίο: Οταν οι εραστες ειναι φιλοι – Μερλ Σειν
Από το βιβλίο: Οταν οι εραστες ειναι φιλοι – Μερλ Σειν
Η εξέταση της έννοιας της ανθρωπότητας σ’ ένα αυστηρά οντολογικό πλαίσιο την υποβαθμίζει. Χωρίς τη διαχρονική της φύση και το χρονικό της προσδιορισμό, φαίνεται τοπικά ισόμορφη με την κοινωνία. Αλλά η κοινωνία δεν μπορεί παρά να αποτελεί μία εκφυλισμένη προβολή της αποτελεσματικής...
Κοιτάζοντας γύρω μας, έχουμε πάντα τη βεβαιότητα ότι αυτό που βλέπουμε είναι μια πιστή αποτύπωση του πραγματικού κόσμου που μας περιβάλλει. Ο γνωστός νευροφυσιολόγος Vernon Mountcastle λέγει ότι «στην πραγματικότητα είμαστε φυλακισμένοι μέσα σε έναν εγκέφαλο και η μόνη μας επικοινωνία...
Οι έρευνες στον χώρο της εκπαίδευσης και των νευροεπιστημών έχουν καταστήσει σαφές ότι η εκπαίδευση προκειμένου να είναι αποτελεσματική , δεν πρέπει να είναι μονοδιάστατη, παθητική και γραμμική. Ο εγκέφαλος μας τροποποιείται καθημερινά τόσο ανατομικά όσο και λειτουργικά ως απάντηση...
Η θεωρία των νοητικών μοντέλων προϋποθέτει ότι οι άνθρωποι έχουν μια περιορισμένη ικανότητα λογικής σκέψης, αλλά ότι αυτή η λογική σκέψη μπορεί να εμποδίζεται από περιορισμούς της επεξεργασίας (π.χ. περιορισμένη μνήμη εργασίας, Johnson-laird 1983, 1995a,b, 1999; Johnson-laird & Byrne, 1991, 1993a, 1996)...
Γιατί δεν ψάχνουμε την ουσία; Ποιος ξέρει; Οι φίλοι μας δεν ζουν πια. Οι εχθροί μας έχουν στόχο το εφήμερο της ζωής. Για ποιο λόγο; Για την ασφάλεια της κοινωνίας; Για την ασφάλεια του συστήματος ή της αδράνειας; Γιατί τα άτομα είναι τόσο πολλά αλλά και ταυτόχρονα τόσο λίγα; Γιατί οι άνθρωποι είναι τόσο σπάνιοι; Υπάρχει λόγος;...
Σε αυτή την ενότητα θα ασχοληθούμε με τις διεργασίες οι οποίες μας επιτρέπουν να αντιμετωπίζουμε κάποιο λογικό πρόβλημα, να αναλύουμε μια σειρά παραδοχών ώστε να παράγουμε κάποιο συμπέρασμα, να αξιολογούμε τις πιθανότητες για κάποιο γεγονός κ.ο.κ. Π.χ., ξέρουμε ότι το άθροισμα των γωνιών...
H πλάνη βρίσκετε στη σκέψη (στη νοοτροπία) διότι η σκέψη επεξεργάζεται τις εντυπώσεις, τις πληροφορίες που εισέρχονται στον ψυχισμό μας μέσο των αισθήσεων. Ηράκλειτος: Πίστευε οτι ο άνθρωπος διαθέτει 2 όργανα για τη γνώση της αλήθειας. Την αίσθηση και τον λόγο. Απο αυτά, τη μεν αίσθηση η θεωρούσε απατηλή....
Τι είναι «ελευθερία της βούλησης»; Σύμφωνα με τους φιλόσοφους, είναι η ιδιότητα ή ικανότητα που έχουμε να πράττουμε με δική μας απόφαση, κάτω από τον έλεγχό μας, χωρίς εξωτερικό εξαναγκασμό. Ελευθερία της βούλησης έχω όταν επαφίεται σε εμένα να επιλέξω μεταξύ τυχόν εναλλακτικών πράξεων. Όταν η απαρχή των....
Με τους χαμαιλέοντες, τα θεμέλια έγιναν φάροι της Ανθρωπότητας. Έτσι δημιουργήθηκε ο θρύλος της νοημοσύνης, που είναι το μέλλον της Ανθρωπότητας, μέσω της εξήγησης της αυτοθυσίας του Προμηθέα που δεν περίμενε από τους Ολύμπιους να βοηθήσουν την Ανθρωπότητα, διότι έβλεπε ότι ήθελαν μόνο και μόνο σκλάβους. Γι’ αυτό έμαθε μέσω του φωτός, τόσες επιστήμες στους ανθρώπους. Διότι ήξερε ότι μόνο η ουσία μπορεί ν’ αντισταθεί στην εξουσία...
Πολλοί σας λένε, σε όλους εσάς εδώ, ότι είσαστε γραφικοί, γιατί μιλάτε για πράγματα του «κατά Λουκά» και λένε ότι πρέπει να έχεις μια ρεαλιστική προσέγγιση. Και τώρα πρέπει να σκεφτούμε ορθολογικά. Σου λένε, π.χ. -αυτό είναι το ωραίο- ακόμη και να απελευθερωθεί η Κωνσταντινούπολη...
Το μοναστήρι είχε κλείσει. Δεν περίμενε κανένα πια. Αυτό πίστευαν τουλάχιστον οι καλόγριες. Δεν είχε πει τίποτα. Κοίταξε τον ουρανό. Αυτός θα ήταν ο τρούλος της εκκλησίας. Είχε μάθει για την απαγόρευση. Κι έπρεπε να βρει τον Πέτρο. Όσο πιο γρήγορα γίνεται, σκέφτηκε. Έτσι άρχισε ένα από τα μεγαλύτερα παράδοξα...
Μια Κυριακή σαν Πασχαλιά θα ξανανθίσει ο κόσμος γιατί πιστεύει στην αυτοθυσία και το λουλούδι που γεννήθηκε όταν το φως έλαμψε για δεύτερη φορά την ώρα της ανάγκης όταν πια
κανείς δεν πίστευε στην Κυριακή την επόμενη ενώ ήρθε!
