Η Σύμβαση των Στενών ενσωματώθηκε το 1923 στη Συνθήκη της Λωζάννης. Αποτελεί ένα αυτόνομο κομμάτι της Συνθήκης. Αυτό σημαίνει ότι δεν ερμηνεύεται ως μέρος της, με την έννοια ότι η τροποποίησή του δεν έχει επιπτώσεις στη Συνθήκη. Αυτό το πλαίσιο είναι κλασικό σε τέτοιου τύπου έγγραφα. Η απόδειξη αυτής της λειτουργίας είναι η Σύμβαση Montreux του 1936 (βλέπε opus 5672). Η υπογραφή στις 20 Ιουλίου 1936 της Σύμβασης Montreux έχει ως σκοπό την αντικατάσταση της Σύμβασης των Στενών που υπογράφτηκε στις 24 Ιουλίου 1923. Αυτή η αντικατάσταση είναι ολική, διότι δεν αναφέρεται σε ειδικά άρθρα, όπως έγινε στη Συνθήκη Ζυρίχης – Λονδίνου 1959 σε σχέση με τα άρθρα 20 και 21 της Συνθήκης της Λωζάννης. Η ολική αντικατάσταση σημαίνει ότι η Σύμβαση των Στενών δεν έχει πια καμία ισχύ. Αυτό το σημείο είναι σημαντικό, διότι λειτουργεί πλέον ως εκκαθάριση του πλαισίου. Άλλο σημαντικό στοιχείο είναι ότι αυτή η Σύμβαση έγινε μεταξύ των επόμενων κρατών: Βουλγαρία, Γαλλία, Γιουγκοσλαβία, Ελλάδα, Ηνωμένο Βασίλειο, Ιαπωνία, Ρουμανία, Σοβιετική Ένωση και Τουρκία. Με άλλα λόγια, δεν είναι μια απλή διμερής σχέση αλλά μια πραγματική διεθνής Σύμβαση. Το ενδιαφέρον αυτής της Σύμβασης είναι ο ολικός της χαρακτήρας που στην ουσία επιτρέπει την ακύρωση της αποστρατικοποίησης της Σύμβασης των Στενών. Ακόμα πιο ενδιαφέρον είναι ότι η Σύμβαση Montreux έχει ημερομηνία λήξης μία εικοσαετία. Με αυτόν τον τρόπο μόνο το πρώτο άρθρο της Σύμβασης παραμένει διαχρονικό.
«Les Hautes Parties contractantes reconnaissent et affirment le principe de la liberté de passage et de navigation par mer dans les Détroits.»
Διότι η πρώτη παράγραφος δεν συμπληρώνεται πια με τη δεύτερη παράγραφο:
«L`usage de la dite liberté est dorénavant réglé par les dispositions de la présente Convention.»...
Η συνέχεια εδώ... http://www.lygeros.org/5703-gr.html
Νίκος Λυγερός - Περίεργα Άρθρα
Η Συνθήκη της Λωζάννης είχε πολλά περίεργα άρθρα. Ο Ιανουάριος και ο Ιούλιος είχαν παίξει διαφορετικούς ρόλους. Την ώρα που όλοι κοίταζαν τι γινόταν στη Θράκη, είχαν συμφωνηθεί παράλληλα δύο άρθρα που αφορούσαν την Κύπρο. Την ώρα που το σκέφτηκε ο μαθητής άκουσε τις λέξεις των άρθρων 20 και 21. Αλλά αυτό που τον ταρακούνησε ήταν ότι οι φωνές της ανάγνωσης είχαν κυπριακή προφορά.
Άρθρο 20:
«Η Τουρκία δηλοί ότι αναγνωρίζει την προσάρτησιν της Κύπρου ανακηρυχθείσαν υπό της Βρεττανικής Κυβερνήσεως την 5ην Νοεμβρίου 1914».
Άρθρο 21:
«Οι Τούρκοι, οι εγκατεστημένοι εν τη νήσω Κύπρω κατά την 5ην Νοεμβρίου 1914, θα αποκτήσωσιν, εφ’ οις όροις προβλέπει ο εγχώριος νόμος, την βρεττανικήν ιθαγένειαν, αποβάλλοντες ως εκ τούτου την τουρκικήν.
Θα δύνανται, εν τούτοις, επί δύο έτη από της ενάρξεως της ισχύος της παρούσης Συνθήκης, να ασκήσωσι δικαίωμα επιλογής υπέρ της τουρκικής ιθαγενείας˙ εν τοιαύτη περιπτώσει, δέον να εγκαταλείψωσι την Κύπρον εντός δώδεκα μηνών, αφ’ ης ημέρας ασκήσωσι το δικαίωμα της επιλογής.
Ωσαύτως αποβάλλουσι την τουρκικήν ιθαγένειαν, οι Τούρκοι υπήκοοι, οι εγκατεστημένοι εν τη νήσω Κύπρω κατά την έναρξιν της ισχύος της παρούσης Συνθήκης, οίτινες κατά την εποχήν αυτήν έχουσιν αποκτήσει ή πρόκειται να αποκτήσωσι την βρεττανικήν ιθαγένειαν, συνεπεία αιτήσεως υποβληθείσης κατά τας διατάξεις της εγχωρίου νομοθεσίας....
Η συνέχεια εδώ... http://www.lygeros.org/articles?n=14878&l=gr
Νίκος Λυγερός