Ν. Λυγερός - Νέος κύκλος για την Κύπρο / Οι κυπριακές εξελίξεις και η ΑΟΖ
Η άφιξη της πλατφόρμας γεώτρησης West Capella στο θαλάσσιο οικόπεδο 11 της κυπριακής ΑΟΖ δεν είναι μόνο η αρχή μιας διαδικασίας στον τομέα των υδρογονανθράκων αλλά η αρχή της ιστορίας ενός νέου κύκλου για την Κύπρο. Δεν είναι μόνο το ανάλογο από την γεώτρηση του κοιτάσματος Αφροδίτη το 2011 που αποτελούσε μια αλλαγή φάσης για την Κύπρο. Επίσης δεν θα έχουμε τις ίδιες καθυστερήσεις λόγω αδράνειας κυβερνητικών αποφάσεων που έχουν βάλει σε κίνδυνο την όλη αξιοποίηση της κυπριακής ΑΟΖ. Διότι τώρα με όλες τις αξιόλογες και τεράστιες πετρελαϊκές εταιρίες που έχουν ενδιαφερθεί δεν υπάρχει πια πολιτικός της Κύπρου που θα μπορούσε να υποστηρίξει την κυπριακή μιζέρια. Η Total και η Eni δεν έφυγαν και αντιθέτως ενίσχυσαν τη θέση τους. Η Kogas ακολουθεί. Η Noble, η Delek, η Avner συνεχίζουν κανονικά. Και η Exxon Mobil με την Qatar Petroleum έχουν έρθει να υποστηρίξουν την όλη προσπάθεια. Αυτό σημαίνει πρακτικά για την Κύπρο ότι το θέμα του σταθμού υγροποίησης του φυσικού αερίου είναι και πάλι στην επικαιρότητα και μάλιστα δυναμικά.
Όντως τα αναμενόμενα αποθέματα όχι μόνο δεν δικαιολογούν να συνεχίζουμε να τροφοδοτούμε μέσω αγωγού σταθμού υγροποίησης φυσικού αερίου. Διότι είναι πολύ μεγαλύτερα και κατά συνέπεια ειδικά αν έχουμε σημαντικά αποτελέσματα με τον Ονησιφόρο, τότε θα δούμε μια τεράστια αλλαγή διότι ο σταθμός υγροποίησης θα ακολουθήσει την πορεία εφικτότητας του αγωγού φυσικού αερίου East Med. Με άλλα λόγια, η γεώτρηση στο νέο κοίτασμα δεν είναι ένα απομονωμένο γεγονός από τη γενική στρατηγική. Αντιθέτως, η Κύπρος εισχωρεί σε μια νέα περίοδο που αφορά στο Ισραήλ, την Κύπρο, την Ελλάδα, την Ιταλία και γενικότερα την Ευρωπαϊκή Ένωση μέσω της εστίασης στην Ανατολική Μεσόγειο. Δεν παίζει πια μόνη της και αποκτά με αυτόν τον τρόπο συμμαχίες στρατηγικής αξίας αλλά και ένα νέο πεδίο δράσης για την απελευθέρωσή της. Διότι η γεωπολιτική της αξία αλλάζει όλα τα δεδομένα που αυτό λειτουργεί καταλυτικά για το όλο πλαίσιο της ευρωπαϊκής πορείας στον τομέα της ενέργειας. Έτσι το κυπριακό δεν είναι πια ένα περιθωριακό πρόβλημα όπου αφορά μόνο την Κύπρο...
Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου BlogThis! Κοινοποίηση στο X Μοιραστείτε το στο Facebook
Σε χρειάζομαι επειδή σ’ αγαπώ ή Σ’ αγαπώ επειδή σε χρειάζομαι;
«Είναι η αγάπη τέχνη; Αν είναι, χρειάζεται γνώση και προσπάθεια. Ή μήπως η αγάπη είναι ένα ευχάριστο συναίσθημα που κατά σύμπτωση το γνωρίζει κανείς, το «συναντά» αν είναι τυχερός; Αναμφισβήτητα η πλειοψηφία των ανθρώπων πιστεύουν στη δεύτερη αντίληψη.
Αυτή η αντίληψη – ότι τίποτε δεν είναι πιο εύκολο από το ν' αγαπάς – εξακολουθεί να είναι η πιο διαδεδομένη παρά την αφθονία των αποδείξεων για το αντίθετο. Σχεδόν καμία προσπάθεια, κανένα έργο δεν αρχίζει με τόσο μεγάλες ελπίδες και προσδοκίες όπως αρχίζει η αγάπη, κι ωστόσο τίποτε δεν αποτυχαίνει τόσο συχνά όσο αυτή. Αν αυτό συνέβαινε με οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα, οι άνθρωποι θα ήταν περισσότερο πρόθυμοι να εξετάσουν τους λόγους της αποτυχίας αυτής και να μάθουν πώς θα μπορούσαν να ενεργήσουν καλύτερα. Ή θα εγκατέλειπαν τη δραστηριότητα αυτή. Και αφού, στην περίπτωση της αγάπης, αυτό είναι αδύνατο, μόνο ένας δρόμος υπάρχει για το ξεπέρασμα της αποτυχίας: να εξετάσουμε τους λόγους της αποτυχίας αυτής και να προχωρήσουμε στην έρευνα της έννοιας της αγάπης.
Το πρώτο βήμα είναι να καταλάβουμε ότι η αγάπη είναι μια τέχνη, ακριβώς όπως μια τέχνη είναι και η ίδια η ζωή. Αν θέλουμε να μάθουμε πώς ν' αγαπάμε, πρέπει να προχωρήσουμε με τον ίδιο τρόπο που προχωρούμε όταν θέλουμε να μάθουμε μια οποιαδήποτε άλλη τέχνη, π.χ. μουσική, ζωγραφική, ξυλουργική ή την επιστήμη της ιατρικής και της μηχανικής.
Ποια είναι τα απαραίτητα στάδια στην εκμάθηση μιας οποιασδήποτε τέχνης;
Η διαδικασία της εκμάθησης μιας τέχνης μπορεί να διαιρεθεί σε δυο μέρη: Το πρώτο είναι η εκμάθηση της θεωρίας και το δεύτερο η εκμάθηση της πρακτικής. Αν θέλω να μάθω την επιστήμη της ιατρικής, πρέπει πρώτ' απ' όλα να μάθω τα βασικά στοιχεία για το ανθρώπινο σώμα και για τις διάφορες αρρώστιες. Αλλά κι όταν αποκτήσω όλη αυτή τη γνώση, πάλι δε θα είμαι ικανός στην τέχνη της ιατρικής. Μόνο έπειτα από μακριά πρακτική εξάσκηση θα είμαι κύριος της τέχνης, μόνο όταν η θεωρητική γνώση και η πείρα της πρακτικής θα έχουν συγχωνευτεί σ' ένα πράγμα – στη διαίσθησή μου, που αποτελεί την ουσία της κατοχής μιας τέχνης. Αλλ' εκτός από τη γνώση της θεωρίας και της πρακτικής, ένας τρίτος παράγοντας είναι αναγκαίος για την κατάκτηση κάθε τέχνης – η υπέρτατη σημασία που δίνουμε στην τέχνη αυτή. Τίποτ' άλλο στον κόσμο δεν πρέπει να είναι πιο σημαντικό από την τέχνη που μας ενδιαφέρει. Αυτό ισχύει για τη μουσική, την ιατρική, την ξυλουργική – και για την αγάπη. Κι ίσως εδώ να βρίσκεται η απάντηση στο ερώτημα: γιατί οι άνθρωποι του πολιτισμού μας προσπαθούν τόσο σπάνια να μάθουν αυτή την τέχνη στο πείσμα των ολοφάνερων αποτυχιών τους; Παρόλο που η λαχτάρα γι' αγάπη είναι τόσο βαθιά ριζωμένη, σχεδόν όλα τ' άλλα φαίνονται να είναι πιο σημαντικά από την αγάπη: επιτυχία, γόητρο, χρήματα, δύναμη. Όλη μας σχεδόν η ενεργητικότητα χρησιμοποιείται για να μάθουμε πώς να πετύχουμε σ' αυτούς τους σκοπούς. Και σχεδόν καθόλου για να μάθουμε την τέχνη της αγάπης.
Θα θεωρήσουμε λοιπόν αξιόλογα και θα μάθουμε μόνο εκείνα τα πράγματα που μπορούν να μας φέρουν χρήματα ή γόητρο; Και η αγάπη που πλουτίζει «μόνο» την ψυχή, αλλά δε φέρνει κανένα άλλο κέρδος, όπως το εννοούν σήμερα, είναι μια πολυτέλεια για την οποία δεν έχουμε το δικαίωμα να ξοδέψουμε αρκετή ενεργητικότητα;
Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου BlogThis! Κοινοποίηση στο X Μοιραστείτε το στο Facebook
Ν. Λυγερός - Η Τουρκία φοβίζει μόνο όσους φοβούνται
Έχουμε συνηθίσει λόγω ραγιαδισμού να δίνουμε μεγάλη σημασία στις κινήσεις της Τουρκίας ακόμα κι όταν αυτές είναι ανορθόδοξες και άσκοπες. Έχουμε επίσης τους ειδικούς του φόβου που μας εξηγούν κάθε τόσο και λιγάκι ότι όποια κίνηση και να κάνουμε θα έχουμε επιπτώσεις και μάλιστα αρνητικές με την Τουρκία. Όμως όσοι έχουν γνώσεις και θυμούνται την ιστορία, ξέρουν ότι τα τωρινά σενάρια είναι απλώς οι επαναλήψεις γεγονότων που είχαμε ήδη το 2011 με τη γεώτρηση της Noble στο θαλάσσιο οικόπεδο 12 και στη συνέχεια με τη γεώτρηση της Eni στο θαλάσσιο οικόπεδο 9. Η Τουρκία και στις δύο περιπτώσεις είχε δηλώσει ότι θα σταθεί εμπόδιο στην όλη διαδικασία και τελικά καμία από αυτές δεν καθυστέρησε ούτε στιγμή στο πρόγραμμά της. Έτσι και τώρα που έχουμε και τη συμμαχία της Total με την Eni, κανένας από τους Ευρωπαίους δεν φοβάται τους λεονταρισμούς μιας χώρας που δεν ξέρει τι σημαίνει δημοκρατία, διότι πολύ απλά δεν την θεωρούν ούτε αξιόπιστο σύμμαχο ούτε αξιόλογο εχθρό. Η Τουρκία έχει όλο και περισσότερα προβλήματα με το κουρδικό το οποίο έχει ενισχυθεί και από τον αποτελεσματικό αγώνα των Κούρδων ενάντια στην τρομοκρατική οργάνωση άρα δεν έχει ανάγκη ν' ανοίξει ένα νέο μέτωπο ειδικά τώρα που γενικά η Ευρωπαϊκή Ένωση εκφράζεται όλο και πιο ανοιχτά εναντίον της αυταρχικής κυβέρνησής της. Επίσης το γεγονός ότι βρίσκεται και η Exxon Mobil στο θαλάσσιο οικόπεδο 10, δημιουργεί μια γεωπολιτική σκακιέρα μεγάλης σημασίας. Κατά συνέπεια, όσο η Κύπρος συνεχίζει τη δυναμική της πορεία με την κυπριακή ΑΟΖ, οι άλλοι παίκτες ξέρουν πρώτα πάνω σε ποιον να ποντάρουν για τα δικά τους συμφέροντα. Και κανένας δεν φοβάται την Τουρκία. Πρέπει λοιπόν και οι δικοί μας πολιτικοί να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα και να αντιληφθούν ότι δεν υπάρχει κανένα όφελος να κρατούν μια στάση ουδετερότητας μεταξύ του θύτη και του θύματος. Η κυπριακή ΑΟΖ είναι ένα εργαλείο του Δικαίου της Θάλασσας που βοηθάει την απελευθέρωση του νησιού από μια βαρβαρότητα που το καταπατά από το 1974...
Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου BlogThis! Κοινοποίηση στο X Μοιραστείτε το στο Facebook
Ν. Λυγερός - Το ενεργειακό της κυπριακής ΑΟΖ
Μετά από τα πολλά που ακούσαμε για την τεχνητή επίλυση του Κυπριακού που θα γινόταν επί της ουσίας μονομερώς, ενώ ο συνομιλητής ήταν κάθετα εναντίον, φάνηκε επιτέλους επίσημα η αλήθεια και είδαμε ότι τελικά δεν υπήρχε καμία σοβαρή στρατηγική. Άλλωστε από την αρχή είχε συμφωνηθεί ότι σε καμιά φάση των διαπραγματεύσεων δεν θα υπήρχε ανάμειξη με το ενεργειακό. Παράλληλα συνεχίστηκε ακάθεκτα όλη η διαδικασία του τρίτου γύρου αδειοδότησης και βέβαια η συνέχεια της πορείας του δεύτερου. Έτσι οι εξελίξεις μέσω της κυπριακής ΑΟΖ δεν επηρεάστηκαν από τις αποκαλύψεις της πραγματικότητας των διαπραγματεύσεων. Πράγμα που σημαίνει ότι στον ενεργειακό τομέα η Κύπρος δεν σπατάλησε καθόλου χρόνο, επειδή δεν καθυστέρησε ούτε το West Capella που θα κάνει τη γεώτρηση του για την Total και βέβαια την Eni στο θαλάσσιο οικόπεδο 11 της κυπριακής ΑΟΖ. Έτσι, παρόλο που βλέπουμε ότι η Τουρκία παραμένει αδιάλλακτη, η πορεία του κυπριακού συνεχίζεται λόγω των δραστηριοτήτων της κυπριακής ΑΟΖ, που αποδεικνύεται ότι είναι το κυρίαρχο εργαλείο της Κύπρου. Επίσης, λόγω της παρουσίας τεράστιων πετρελαϊκών εταιρειών στην κυπριακή ΑΟΖ, η γεωπολιτική σκακιέρα έχει αλλάξει και η Κύπρος μπορεί και παίζει μαζί με παίκτες που δεν ασχολούνται με λεπτομέρειες τοπικιστικού χαρακτήρα. Έτσι η Κύπρος, εκτός από το ευρωπαϊκό πλαίσιο που είναι αναμενόμενα θετικό προς αυτήν, έχει και την συμπαράσταση πετρελαϊκών εταιρειών, όπως είναι η Eni, η Kogas, η Noble, η Delek, η Total, και η Exxon Mobil δίχως να ξεχάσουμε την Qatar Petroleum. Και αυτές δραστηριοποιούνται στα θαλάσσια οικόπεδα 2, 3, 8, 9, 10, 11 και 12. Δηλαδή η Κύπρος έχει βάλει ισχυρούς παίκτες πάνω στην σκακιέρα που δημιούργησε το 2004 με την απόρριψη του Σχεδίου Ανάν και την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, διότι αμέσως μετά ανακήρυξε την κυπριακή ΑΟΖ και άρχισε την πορεία της με τις τρεις συμφωνίες οριοθέτησης με την Αίγυπτο, τη Λιβύη και το Ισραήλ. Έτσι η Τουρκία έρχεται πολύ αργά να παίξει έναν ανούσιο ρόλο, διότι το παράθυρο ενεργειακής παρέμβασης έχει κλείσει εδώ και καιρό. Έτσι το ενεργειακό είναι το στοιχείο της κυπριακής ΑΟΖ, που αποτελεί την αιχμή του δόρατος της επίλυσης του κυπριακού μέσω απελευθέρωσης της περιοχής από τους βάρβαρους της εισβολής...
Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου BlogThis! Κοινοποίηση στο X Μοιραστείτε το στο Facebook