Από την τρομοκρατία στον ουαχαμπισμό / Ο ουαχαμπισμός, ο εχθρός της κληρονομιάς / Η αντι-εξήγηση είναι μια άρνηση της παράδοσης / Από τα δογματικά αξιώματα στα εγκλήματα

Νίκος Λυγερός - Από την τρομοκρατία στον ουαχαμπισμό

Μετάφραση από τα γαλλικά Βίκυ Τσατσαμπά 

Ενώ ακόμα θρηνούμε τους νεκρούς μας από αυτή τη βάρβαρη επίθεση, είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε ότι το πρόβλημα της τρομοκρατίας ανήκει στην ίδια προβληματική, η οποία είναι αυτή του ουαχαμπισμού που κακώς συγχέεται με τον σαλαφισμό. Πράγματι, αν μελετήσουμε τις επιθέσεις τοπικά χωρίς να κοιτάμε όλη τη σκακιέρα έχουμε την εντύπωση ότι πρόκειται μόνο για μεμονωμένα γεγονότα, ενώ από συνολική άποψη, πρόκειται για σύνολο γεγονότων που έχουν την ίδια πηγή. Διότι ακόμη και αν δίνουμε σημασία στην εκτέλεση, διότι προκαλεί άμεσες επιπτώσεις, η θεμελιώδης άποψη είναι αλλού, εφόσον, βρίσκεται σε νομοθετικό επίπεδο , αν ο όρος αυτός μπορεί να καλύψει μία κυριολεκτική ερμηνεία που αλλοτριώνει μια θρησκεία, για να την μεταμορφώσει σε θρησκεία θανάτου. Διότι εάν η τρομοκρατία μπορεί να είναι τυφλή στον τρόπο λειτουργίας της, οι εντολοδόχοι δεν είναι. Γιατί ο ουαχαμπισμός προσπαθεί να επιβληθεί δια της βίας, εφόσον θεωρεί όλα τα άλλα δόγματα ως αιρετικά ακόμα και εντός των σουνιτών. Πράγματι, απέρριψε τις τέσσερις μεγάλες τάσεις, δηλαδή του χαναφισμού, του μαλεκισμού, του σαφεϊσμού και του χαμπαλισμού. Όσο για τους σιίτες και τους σουφίτες, ο ουαχαμπισμός τους εκλαμβάνει ως άπιστους... 

Η συνέχεια εδώ: http://lygeros.org/articles?n=22127&l=gr

Νίκος Λυγερός - Ο ουαχαμπισμός, ο εχθρός της κληρονομιάς

Μετάφραση από τα γαλλικά Βίκυ Τσατσαμπά 

Η καταστροφή των ναών και των αρχαιολογικών χώρων, συχνά συνδέεται με πράξεις τυφλής βαρβαρότητας, όμως δεν είναι. Δεν υπάρχει τίποτα το τυφλό σε αυτήν την καταστροφή. Αντιθέτως, είναι δογματική και βρίσκεται στις αρχές ακόμα και του ουαχαμπισμού. Πράγματι, θεωρεί την ιστορική, αρχαιολογική και θρησκευτική κληρονομιά ως ειδωλολατρία. Επίσης απαγορεύει ρητά την επίσκεψή τους και ενθαρρύνει την καταστροφή από αυτά τα ίχνη της Ανθρωπότητας. Έτσι από τις αρχές του, ο ουαχαμπισμός κατεδάφισε τοποθεσίες στη Σαουδική Αραβία το 1806. Το 1925, αυτοί οι φανατικοί κατέστρεψαν τους τάφους της οικογένειας του Προφήτη Μωάμεθ. Στη συνέχεια, από τη στιγμή που ο ηγέτης του ουαχαμπισμού είπε ότι έπρεπε να εξαλειφθούν όλα τα ίχνη αυτού του είδους, στη Σαουδική Αραβία, τα αποτελέσματα έγιναν σαφή. Περισσότερα από 500 τεμένη και άλλα μέρη του αρχικού Ισλάμ κατεδαφίστηκαν επειδή οδηγούσαν εκτός από τον ουαχαμπισμό στον πολυθεϊσμό εφόσον είχαν γίνει ιστορικά αξιοθέατα. Έτσι στη Σαουδική Αραβία, εκτιμάται ότι το 95% των κτιρίων πάνω από χίλια χρόνια, έχουν καταστραφεί ολοσχερώς τις τελευταίες δύο δεκαετίες. Ωστόσο, αυτό ήταν μόνο η αρχή, διότι αυτές οι βάρβαρες ενέργειες που γίνονται στο Αφγανιστάν από τους ουαχαμπιστές έχουν πείσει τους ταλιμπάν να καταστρέψουν τους Βούδες του Μπαμιγιάν... 

Η συνέχεια εδώ: http://lygeros.org/articles?n=22128&l=gr

Νίκος Λυγερός - Η αντι-εξήγηση είναι μια άρνηση της παράδοσης

Μετάφραση από τα γαλλικά Βίκυ Τσατσαμπά 

Αντίθετα με ό,τι σκέφτονται κάποιοι μία κυριολεκτική ερμηνεία δεν μπορεί να συνιστά κίνημα παραδοσιακό. Στην πραγματικότητα, έχουμε ένα οξύμωρο σε αυτή την έκφραση και είναι γι 'αυτό το λόγο είναι που αυτή η προσέγγιση είναι αντινομική. Η όλη ουαχαμπιστική διαδικασία δεν αντιπροσωπεύει μία παράδοση όπως ο σαλαφισμός με τον οποίο εσφαλμένα συγχέεται, αλλά μια άρνηση της μουσουλμανικής παράδοσης. Πράγματι, ο ουαχαμπισμός θεωρεί κάθε ερμηνεία ως ασεβή, και ως εκ τούτου διαγράφει αιώνες θεολογικών έργων πάνω στο Κοράνι, λες κι όλες αυτές οι μελέτες δεν είχαν κανένα νόημα για μουσουλμανική θρησκεία. Ακόμη χειρότερα, αυτή η παράδοση στο σύνολό της είναι κατακριτέα και καταδικαστέα. Αλλά πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι μέσω αυτού, αυτή η διαγραφή της συλλογικής μνήμης, ακόμη και αν αυτή παραμένει σε πρώτη φάση στο θρησκευτικό πλαίσιο, συνιστά ένα προπαρασκευαστικό έργο της γενοκτονίας της μνήμης που μπορεί να οδηγήσει στην πράξη σε μια κυριολεκτική γενοκτονία, όπου βλέπουμε να δημιουργείται κατηγοροποίηση, συμβολισμός, αποκτήνωση, οργάνωση, πόλωση, προετοιμασία, εξόντωση και, τέλος, άρνηση που αντιπροσωπεύουν τα οκτώ στάδια της κατασκευής μιας γενοκτονίας...   

Η συνέχεια εδώ: http://www.lygeros.org/articles?n=22277&l=gr

Νίκος Λυγερός - Από τα δογματικά αξιώματα στα εγκλήματα

Μετάφραση από τα γαλλικά Βίκυ Τσατσαμπά

Ένα από τα βασικά σημεία που πρέπει να συνειδητοποιήσουμε στο πλαίσιο της μελέτης της ουαχαμπιστικής συμπεριφοράς, είναι η μετατροπή ενός δεδομένου όπως το θρησκευτικό σε πράξη ενάντια των ανθρώπων. Πράγματι, το υπόστρωμα είναι σχετικά απλό, εφόσον de facto κυριολεκτικά καμία πολυσημία ή μεταφορά δεν επιτρέπεται. Αυτό οδηγεί φυσικά σε μια μορφή απαράδεκτη της θυσίας, όπως οι επιθέσεις αυτοκτονίας. Αυτό έχει σχέση με την άρνηση κάθε επέμβασης της έννοιας του αγίου. Έτσι, η λατρεία των αγίων είναι απλώς απαγορευμένη. Η θέση αυτή οδηγεί στην καταστροφή των ιερών χώρων και αυτή θεωρείται ως πράξη πίστης. Επιπλέον, καθώς βασίζεται στην αποκήρυξη των τεσσάρων σχολών της σουνιτικής νομολογίας, ξεκινά από την αρχή ότι ο καθένας μπορεί να ερμηνεύσει χωρίς κανένα μεσάζοντα ειδικά αν είναι πολυμαθής, το ιερό κείμενο και τους νόμους του Κορανιού. Από αυτό το σύνολο, όλοι εκείνοι που δεν πιστεύουν στα δογματικά αξιώματα θεωρούνται άπιστοι στην καλύτερη των περιπτώσεων και στη χειρότερη περίπτωση ως αποστάτες. Η άμεση συνέπεια αυτής της άποψης είναι πολύ σαφής. Εναντίον τους όλα γίνονται νόμιμα. Έτσι οι λεηλασίες, οι βιασμοί, οι δολοφονίες, οι μαζικές δολοφονίες και οι τρομοκρατικές ενέργειες δεν θεωρούνται ως εγκλήματα που μετράνε. Ομοίως, όσον αφορά τις κυρώσεις, στις συμβατικές ποινές βρίσκονται: οι μαστιγώσεις, οι ακρωτηριασμοί, οι λιθοβολισμοί και ο θάνατος με αποκεφαλισμό...

Η συνέχεια εδώ: http://www.lygeros.org/articles?n=22278&l=gr


Νίκος Λυγερός