Απομαγνητοφώνηση σημαντικών αποσπασμάτων:
Η γεωστρατηγική βασίζεται σε μια απλή ιδέα: Είναι η εφαρμογή της στρατηγικής πάνω στην γεωγραφία. Βασικά στοιχεία της γεωστρατηγικής είναι ότι ασχολείται με την «γειτονιά». Στην πραγματικότητα έχει μια εμβέλεια η οποία απαιτεί ένα σχετικό μεγάλο βάθος.
Η γεωστρατηγική βασίζεται σε μια απλή ιδέα: Είναι η εφαρμογή της στρατηγικής πάνω στην γεωγραφία. Βασικά στοιχεία της γεωστρατηγικής είναι ότι ασχολείται με την «γειτονιά». Στην πραγματικότητα έχει μια εμβέλεια η οποία απαιτεί ένα σχετικό μεγάλο βάθος.
Πιστεύουμε ότι μια μικρή χώρα δεν μπορεί να έχει υψηλή στρατηγική και βέβαια ξεχνάμε σε όλο αυτό το πλαίσιο πως ο Ελληνισμός δημιούργησε την στρατηγική επειδή δεν ήταν ισχυρός. Αν ήταν ισχυρός δεν θα είχε ανάγκη από την στρατηγική, θα έκανε απλώς την επιβολή της ισχύος του. Στην πραγματικότητα ο Ελληνισμός κάθε φορά αντιμετώπιζε δυσκολίες και για να τις ξεπεράσει εφηύρε την έννοια της στρατηγικής.
Είμαστε στην Μεσόγειο. Όταν έχουμε επηρεαστεί πολύ από το τουρκικό δόγμα λέμε ότι η Μεσόγειος είναι μια κλειστή θάλασσα. Η Μεσόγειος από την αρχή δε μπορεί να είναι κλειστή, μπορείτε να την ονομάσετε αν θέλετε ημίκλειστη, πάντως κλειστή δεν γίνεται γιατί υπάρχει το Γιβραλτάρ και υπάρχει και η Κωνσταντινούπολη. Μετά το 1869 υπάρχει και το Σουέζ. Αρα έχετε τρία ανοίγματα. Είναι λοιπόν αστείο να θεωρείτε ότι κάτι είναι κλειστό ενώ έχει τρία ανοίγματα.
Η «ασθένεια» που επικρατεί τοπικά στην ανατολική Μεσόγειο είναι ότι τα πράγματα πάνε χάλια. Αυτό που είναι εντυπωσιακό είναι οτι εμείς που είμαστε μέσα λέμε «τα πράγματα πάνε χάλια» κι αυτοί που είναι απ’έξω θα ήθελαν να είναι εκεί που τα πράγματα είναι χάλια. Και τι δε θα έδιναν για να είναι εκεί. Τώρα ξέρουμε τι δίνουν, παραχωρήσεις για μπλοκ κλπ (θαλάσσια οικόπεδα).
Οι σχέσεις σχετίζονται με τον χρόνο, ενώ οι επαφές σχετίζονται με τον χώρο.
Μια στρατηγική για να έχει ένα νόημα πρέπει να ενσωματώνει την έννοια του χρόνου, γιατί είναι φτιαγμένη για να προκαλεί αλλαγές φάσεις. Μια αλλαγή φάσης είναι ακριβώς αυτό που γίνεται εφόσον υπάρξει μία κίνηση που στην πραγματικότητα είναι μία πράξη.
Ο Ελληνισμός γενικότερα είναι μια οντότητα του χρόνου. Κάποιος που είναι πιο πολύ επεκτατικός έχει μια τάση να λειτουργεί πολύ καλά γεωστρατηγικά γιατί το μόνο που έχει σημασία γι’αυτόν είναι το έδαφος. Άμα προσέξετε όλη την ιστορία του Ελληνισμού τα εδάφη έχουν αλλάξει πάρα πολύ, αλλά έχουμε ένα χαρακτηριστικό: Προσέχουμε πάντοτε τους δικούς μας, διότι είμαστε ελάχιστοι.
Η Ελλάδα και η Κύπρος δυσκολεύονται να διαχειριστούν τα λιμάνια τους, αλλά οι Έλληνες - και οι δυό μαζί - έχουν τον πρώτο εμπορικό στόλο στον κόσμο. Είναι απόλυτα φυσιολογικό έτσι δεν είναι;
Είναι μια ιδιότητα που έχει ο Ελληνισμός: Είναι ικανός να χτίσει έναν ολόκληρο πολιτισμό πάνω στα καράβια, δηλαδή πάνω σ’ένα δυναμικό κι όχι σε ένα στατικό πλαίσιο. Αυτό έχει τεράστια σημασία σε επίπεδο διαχρονικό για έναν απλό λόγο: Άμα θες να έχεις διάρκεια πάνω στην ξηρά είναι εύκολο ακόμα κι αν είσαι κόπανος. Ενώ άμα θέλεις να ‘χεις διάρκεια πάνω στην θάλασσα είναι δύσκολο ακόμα κι αν είσαι έξυπνος. Διότι έχει ένα πρόβλημα η θάλλασα, κουνιέται συνεχώς. Τι να κάνουμε. Όσοι θεωρούνε ότι αυτό είναι πρόβλημα, να θυμούνται ότι είναι αυτό που μας προστατεύει. Αν θέλετε πραγματικά να καταραστείτε τον Ελληνισμό, βάλτε τον μόνο σε ξηρά. Θα το πω ακόμα πιο ωμά. Όταν μερικοί από μας θεωρούν ότι είναι καλό να υπάρχει μια πραγματική ένωση, φανταστείτε τώρα η Ελλάδα και η Κύπρος να είναι ενωμένες με την ξηρά, να μην υπάρχουν νησιά στο Αιγαίο, να είναι όλα ξηρά και να είναι ενωμένο το πλαίσιο, και να πείτε «εντάξει, θα’ναι πολύ ωραίο, θα ‘χαμε μια τεράστια χώρα». Να θυμάστε πάντοτε το παράδειγμα της Αρμενίας. Η Αρμενία ήταν η χώρα των τριών θαλασσών και τώρα έχει μια χώρα που δεν ακουμπάει σε κανένα σημείο την θάλασσα, κι ήταν μόνο χώρα ξηράς. Άρα, όσοι πιστεύουν ότι τα πράγματα είναι χάλια και δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα για να τα αλλάξουμε, μπορώ να σας πω ότι ευτυχώς που δεν μπορούμε να αλλάξουμε την θάλασσα, γιατί είναι και μερικοί από μας που μπορεί και να την είχαν παγώσει.
Το δυναμικό στοιχείο της θάλασσας είναι η καλύτερη ασπίδα που έχει ο Ελληνισμός. Το δυναμικό στοιχείο της θάλασσας είναι η καλύτερη αιχμή του δόρατος που έχει ο Ελληνισμός. Γιατί; Διότι όταν ο άλλος δεν ξέρει σε προστατεύει, όταν εσύ ξέρεις μπορείς να αμυνθείς. Βλέπετε ότι ακολουθούμε και το σύστημα της Σαλαμίνας. Μ’ενοχλεί να ακούω συνεχώς «πρέπει να κρατήσουμε τις Θερμοπύλες». Κάθε φορά που κάποιος σας το λέει να κοιτάτε το ρολόϊ σας, και να ρωτάτε: Για πόση ώρα; Γιατί αυτοί που δεν το θυμούνται, οι Θερμοπύλες δεν τελειώνουν ακριβώς όπως νομίζουμε. Είναι θέμα χρόνου η νίκη στις Θερμοπύλες κι όχι χώρου. Άρα είναι ένα χρονικό διάστημα, πεπερασμένο, το οποίο ξέρουμε ότι θα πρέπει να αντισταθούμε ως εκεί, για να προλάβουμε κάτι άλλο. Αλλά άμα θεωρείτε ότι είναι βασικό κάνετε λάθος. Ενώ στη Σαλαμίνα, ενώ νομίζουμε ότι όλο το πρόβλημά μας είναι θέμα ξηράς, ενώ πηγαίνουμε να δούμε ακόμη και το μαντείο να μας εξηγήσει ότι πρέπει να προστατευτούμε με το ξύλο, ευτυχώς -όπως θα’λεγε ο Νεοκλής- υπάρχει ο Θεμιστοκλής ο οποίος λέει «εγώ κατάλαβα αυτό που δεν καταλαβαίνετε, στην πραγματικότητα μιλάει για καράβια». Αυτή την περίοδο κάνουμε σχεδόν το ανάλογο, λέμε αυτό που δεν καταλαβαίνετε, είναι η ΑΟΖ. Άρα η ΑΟΖ μοιάζει περισσότερο με τα καράβια της Σαλαμίνας παρά με τους Σπαρτιάτες στις Θερμοπύλες. Αν αυτό σας ενοχλεί γιατί δεν φαίνεται τόσο εντυπωσιακό, να σκεφτείτε ότι πάνω στα καράβια είχε και ανθρώπους που ήταν μαχητές. Ο συνδυασμός των δύο σας φέρνει σιγά-σιγά στην έννοια της θαλασσοκρατίας, κλασσική, που ξέρουμε από τον Θεμιστοκλή, αλλά εμείς θα θέλαμε να ενισχύσουμε την έννοια της θαλασσοστρατηγικής. Δηλαδή, όπως έχουμε την γεωστρατηγική, γιατί να μην έχουμε την θαλασσοστρατηγική. Απλώς η θαλασσοστρατηγική πρέπει να παίζει δομικά πάνω στην τοποστρατηγική, δηλαδή στις σχέσεις.
Έχει ενδιαφέρον άμα το σκεφτείτε πώς λειτούργησε ο Ελληνισμός. Το πρώτο πράγμα που κάνει κάποιος που ζει σ’ένα νησί είναι να πάει αλλού. Το δεύτερο πράγμα που κάνει είναι να επιστρέψει. Είναι μερικοί που λεν «θα ήθελα στη ζωή μου να κάνω τον γύρο του κόσμου» και ξεχνάμε ότι αυτό σημαίνει ότι θα επιστρέψουν. Ξέρετε γιατί επιστρέφουν; Γιατί πρέπει να πουν σε κάποιον ότι το έκαναν. Μα αν δεν το ξέρει κανένας, και φύγετε για τον γύρο, και στέλνετε κάρτες και δεν τις διαβάζει κανένας, στο τέλος τι κάνατε, πήγατε;