Εργασία και ατομικότητα

Αυτοί οι δήθεν αναγνωρισμένοι άνθρωποι , οι τιμημένοι, είναι ένας σωρός από σκουπίδια και τίποτε άλλο. Είναι όμως γεμάτοι από εκείνα ακριβώς τα σκουπίδια που Θέλει η κοινωνία . Και η κοινωνία τούς ανταμείβει, δίνοντάς τους βραβεία.

Κάθε άνθρωπος που έχει αίσθηση τής ατομικότητάς του ζει από τη δική του αγάπη για τη δουλειά του, χωρίς να νοιάζεται καθόλου για τη γνώμη των άλλων. Μάλιστα, όσο μεγαλύτερη αξία έχει η δουλειά σου, τόσο λιγότερη πιθανότητα υπάρχει να αποκτήσεις σεβασμό από αυτήν. Και αν η δουλειά σου είναι δουλειά μιας ευφυίας, τότε δεν πρόκειται να δεις κανένα σεβασμό στη ζωή σου. Θα τυραννιέσαι σε όλη σου τη ζωή και ύστερα από δυο-τρεις αιώνες, θα σου κάνουν άγαλμα και θα σέβονται τα βιβλία τής ιστορίας -επειδή παίρνει δυο-τρεις αιώνες, μέχρι να καταλάβει η κοινωνία τις ευφυΐες τού σήμερα. Το χάσμα είναι τεράστιο.

Το να είσαι σεβαστός από ηλίθιους σημαίνει να συμπεριφέρεσαι σύμφωνα με τα γούστα και τις προσδοκίες τους. Το να είσαι σεβαστός από αυτή την άρρωστη κοινωνία σημαίνει να είσαι ακόμα πιο άρρωστος απ' ό,τι είσαι.

Τότε θα σε σέβονται . Και λοιπόν; Τί κέρδισες; Θα χάσεις την ψύχή σου και δεν θα κερδίσεις τίποτα!

Οσσο