παλεύει η ανάγκη
την ώρα που κοιτάζεις
μόνο την τύχη
και την ευτυχία σου
ενώ ξέρεις
κατά βάθος
ότι δεν έχουν
καμιά αξία
απλώς θέλεις
αυτό το ψέμα
για να ζήσεις
με την δικαιολογία
ότι αναζητούσες
τουλάχιστον κάτι
όσο πέθαινες
με τον πιο αργό τρόπο
που σου έδινε
η κοινωνία σου
η γαμημένη
με τα όνειρα
που δεν μπόρεσες
να υλοποιήσεις.
"Ζούμε σε μία κοινωνία όπου η απόκρυψη, η μεταμφίεση, η παραπλάνηση, η προσποίηση και το ψέμα είναι συνήθη, που δεν έχει καν νόημα να τα εντοπίζουμε. Και γι’ αυτόν το λόγο, εκ των πραγμάτων θεωρούμε ότι η αλήθεια είναι τόσο σπάνια. Σιγά-σιγά η εικονική πραγματικότητα τρώει μερίδια της πραγματικότητας και αυτό μας κάνει να αναρωτηθούμε κατά πόσο η πραγματικότητα δεν είναι παρά μία ψευδαίσθηση εφόσον το φαίνομαι είναι τόσο ανατρεπτικό μέσα στο είναι. Όπως δεν έχουμε όλοι πρόσβαση στη μεταμόρφωση, προσπαθούμε μέσω της μεταμφίεσης να επιδείξουμε τον εαυτό μας. Το πρόβλημα είναι αν το κάνουμε πραγματικά για τους άλλους, ή αν και πάλι ο σκοπός μας είναι στην τελική ανάλυση να πείσουμε τον ίδιο τον εαυτό μας." Ν. Λυγερός - Τα φαινόμενα δεν απατούν http://gerasimos-politis.blogspot.gr/2012/04/ta-fainomena-den-apatoun.html
Ν. Λυγερός - Τα ψέματα της κοινωνίας
Μαθητής: Γιατί υπάρχουν τα ψέματα;
Δάσκαλος: Διότι δίνουν περισσότερα περιθώρια.
Μαθητής: Είναι ισχυρότερα από την αλήθεια;
Δάσκαλος: Όχι αλλά είναι ευρύτερα.
Μαθητής: Πώς γίνεται αυτό;
Δάσκαλος: Η αλήθεια έχει βάθος και...
Μαθητής: Και;
Δάσκαλος: Είναι μοναδική. Ενώ το ψέμα είναι μια πολλαπλότητα.
Μαθητής: Γι’ αυτό το λόγο το επιλέγει η κοινωνία;
Δάσκαλος: Δεν μπορεί να ζήσει με την αλήθεια.
Μαθητής: Η μάζα χρειάζεται το ψέμα αλλιώς δεν αντέχει τον εαυτό της.
Δάσκαλος: Ποιος τον αντέχει;
Μαθητής: Οι άνθρωποι;
Δάσκαλος: Όχι.
Μαθητής: Οι δάσκαλοι;
Δάσκαλος: Οι δάσκαλοι δεν έχουν εαυτό!
Μαθητής: Ποιος είναι ο εαυτός τους;
Δάσκαλος: Οι άλλοι.
Μαθητής: Πώς είναι δυνατόν;
Δάσκαλος: Μέσω της ανθρωπότητας.
Μαθητής: Γι’ αυτό τους μισεί η κοινωνία;
Δάσκαλος: Στην κοινωνία δεν υπάρχουν οι άλλοι.
Μαθητής: Τότε ποιος υπάρχει;
Δάσκαλος: Οι ίδιοι, διότι πιστεύουν ότι οι άλλοι είναι η κόλαση!
Ν. Λυγερός - Νοητικά βλέμματα
Ποιος νομίζεις ότι είναι ο άλλος;
Ένας άλλος ένας;
Ή το δύο;
Κι αν δεν είναι παρά ο άλλος σου εαυτός;
Το σκέφτηκες;
Το φαντάστηκες τουλάχιστον;
Ή περιμένεις την κοινωνία;
Ποιος θα σου πει την αλήθεια;
Ο εαυτός σου ή ο άλλος;
Γιατί παραμένεις σιωπηλός;
Μήπως είσαι και εσύ ένας άλλος;
Μήπως δεν είσαι τίποτα άλλο;
Τώρα ξέρεις για μένα τουλάχιστον;
Ή ακόμα μιλάς με τον καθρέφτη;
"...Ξέρετε, ζούμε σε κοινωνίες που ζουν μέσα στα όνειρά τους. Όταν η κοινωνία δεν το καταλαβαίνει, τους φτιάχνουν και μία Ονειρούπολη. Όταν η κοινωνία ζει μέσα στην Ονειρούπολη βρίσκει ότι η κοινωνία είναι σκληρή. Όταν η κοινωνία είναι σκληρή, γίνεται θέαμα. Όταν είναι θέαμα, γίνεται ψεύτικη. Όταν γίνεται ψεύτικη, γίνεται θέατρο. Άρα εγώ αποφάσισα να αρχίσω κατ' ευθείαν με την αλήθεια του θεάτρου, που ομολογεί σε όλους ότι είναι θέατρο.Δεν είμαστε στον χώρο του ονείρου, αλλά στον χώρο του οράματος. Στην ουσία, αν το σκεφτείτε καλά, όταν σας προτείνουν να ονειρεύεστε, στην πραγματικότητα σας προτείνουν να κοιμάστε. Γιατί μόνο όταν κοιμάστε ονειρεύεστε. Άρα θα ήταν καλό όταν σας πουλάν όνειρα, να μην ξεχνάτε ότι σας πουλάν ύπνο. Και όπως ξέρετε, η λέξη έξυπνος σημαίνει αυτόν που βγαίνει από τον ύπνο. Κατά συνέπεια είναι λίγο δύσκολο να ονειρευτεί." Ν. Λυγερός - Ο άνθρωπος χωρίς όνειρα http://gerasimos-politis.blogspot.gr/2012/10/nikos-lygeros-o-anthrwpos-xwris-oneira.html