Θέματα φιλοσοφικά, επιστημονικά, κοινωνικά, ψυχολογικά, για τον άνθρωπο. Νευροεπιστήμες, εγκέφαλος,συνείδηση και νοημοσύνη. Νίκος Λυγερός.

Όλες οι ανθρώπινες έννοιες είναι προβολές του ανθρώπινου πνεύματος γι'αυτό σε τελική ανάλυση πολλές φορές είναι απατηλές. Δεν βλέπουμε την πραγματικότητα , την αντιλαμβανόμαστε (όπως νομίζουμε εμείς πως είναι). Ο,τι βλέπουμε είναι μια ερμηνεία της πραγματικότητας, που βασίζεται σε υποκειμενικά, ελαττωματικά ή προκατειλημμένα παραδείγματα. Αυτό έχει επιπτώσεις όχι μόνο στο πώς καταλαβαίνουμε τον κόσμο, αλλά και πώς καταλαβαίνουμε τους ανθρώπους... Όταν κάποτε ρώτησαν τον Ηράκλειτο πώς γνωρίζει όσα γνωρίζει απάντησε: «ερεύνησα τον εαυτό μου». Όμως δεν αρκεί μόνο η αυτογνωσία, χρειάζεται και η εμπάθεια... O Σωκράτης, μέσω της μεθόδου διαλόγου που είχε αναπτύξει, εκμαίευε (εξ ου και Μαιευτική Μέθοδος) από τον συνομιλητή του την αλήθεια/γνώση που είχε μέσα του αλλά δεν γνώριζε. Ο άνθρωπος δε μπορει να αναζητά αυτό που δε γνωρίζει γιατί τότε δεν ξέρει τί να αναζητήσει αλλά ούτε αυτό που γνωρίζει μπορεί να αναζητά γιατί το ξέρει ήδη. Ο άνθρωπος τίποτε νέο δε μαθαίνει, παρά μόνο παίρνει συνείδηση των όσων ήδη γνωρίζει. Η γνώση (μάθηση) είναι ανάμνηση (ενθύμιση) , υπάρχει λοιπόν η ανάμνηση μέσα μας...

Οι Έλληνες ποτέ δεν πεθαίνουν

Νίκος Λυγερός--Οι Έλληνες ποτέ δεν πεθαίνουν

- Δεν ήρθαν !
- Δεν θα έρθουν.
- Πώς το ξέρεις ;
- Δεν μπορεί να το ξέρει.
- Άρα θα έρθουν ;
- Όχι !
- Ποια είναι η διαφορά.
- Δεν υπάρχει διαφορά.
- Αυτός που ξέρει…
- Κι αυτός που ξέρει ;
- Απλώς είναι γεγονός.
- Δεν υπάρχει λόγος λοιπόν ;
- Δεν υπάρχει δικαιολογία.
- Είχαν το δικαίωμα ;
- Δεν το είχαν.
- Το πήραν όμως.
- Και τώρα ;
- Δεν είναι ανάγκη να περιμένουμε.
- Μα δεν είναι άδικο ;
- Είναι.
- Και δεν πειράζει ;
- Μόνο για λίγο.
- Για λίγο ;
- Όσο ζήσουμε.
- Θα πεθάνουμε μέσα στην αδικία ;
- Όχι !
- Θα δικαιωθούμε ;
- Όχι !
- Μα τότε ;
- Δεν θα πεθάνουμε !
- Για ποιό λόγο ;
- Οι Έλληνες ποτέ δεν πεθαίνουν.
- Κι όμως η ιστορία μας είναι γεμάτη νεκρούς.
- Δεν πεθαίνουν !
- Πώς είναι δυνατόν ;
- Είναι !
- Πώς είσαι σίγουρος ;
- Διότι θυσιάζονται !
- Αυτό εννοούσες ;
- Ακριβώς !
- Και γιατί θυσιάζονται ;
- Για να ζήσουν οι άλλοι.
- Οι άλλοι άλλοι.
- Ο Ελληνισμός δεν κοιτάζει μόνο τον εαυτό του.
- Βλέπει τους άλλους.
- Έτσι υπάρχει.
- Συνεχώς.
- Πάντα.
- Εφήμεροι Έλληνες για την αθανασία.
- Αθάνατοι Έλληνες για τη μνήμη.
- Κι εμείς ;
- Δεν θα πεθάνουμε !
- Ακόμα κι αν δεν έρθουν.
- Επειδή δεν θα έρθουν.
- Θα θυσιαστούμε.
- Για τους άλλους.
- Για τη συνέχεια.
- Για το μέλλον !
- Ενώ δεν είχαμε παρόν.
- Κοίτα τη ζωή σου.
- Τώρα ;
- Μετά θα είναι αργά.
- Αργά ;
- Δεν υπάρχει χρόνος πια.
- Υπήρχε πριν.
- Όχι.
- Γιατί ;
- Δεν ήξερες ότι περνούσε.
- Και τώρα ;
- Ξέρεις ότι χάνεται.
- Πού ;
- Στο μέλλον.
- Δίχως εμάς.
- Ούτε αυτός θα έρθει.
- Σωστά.
- Και τώρα τι κάνουμε ;
- Την αλλαγή!
- Ποια αλλαγή ;
- Αυτή που είναι μη αναστρέψιμη.
- Ποια ;
- Η θυσία.
- Για ποιον ;
- Κανέναν !
- Για ποιους ;
- Όλους.
- Ποιους ;
- Τους Έλληνες.
- Μα είμαστε τόσο λίγοι !
- Πρέπει να γίνουμε σπάνιοι.
- Πώς ;
- Με τους εχθρούς μας.
- Αυτοί θα έρθουν.
- Πάντα έρχονται.
- Αυτή τη φορά θα είμαστε εδώ.
- Είναι η πρώτη φορά που το αποφασίζουμε.
- Δεν θα φύγουμε ;
- Δεν θα δραπετεύσουμε ;
- Όχι !
- Όχι ;
- Θ’ αντισταθούμε !
- Εδώ ;
- Ναι !
- Σ’ αυτό το σπίτι ;
- Δεν έχουμε άλλο.
- Θα γίνει σύμβολο.
- Με τον αγώνα μας.
- Με την αντίστασή μας.
- Με τη θυσία μας.
- Ποιος θέλει να φύγει ;
- Κανένας !
- Είμαστε μόνοι αλλά μαζί !
- Οι λίγοι θα γίνουν σπάνιοι.
- Και ποιος θα το μάθει ;
- Κανένας…
- Αφού θα πεθάνουμε εδώ.
- Και η μάχη μας ;
- Δεν θα πεθάνουμε.
- Η μάχη είναι διαφορετική.
- Πρέπει να κάνουμε την υπέρβαση.
- Ποια υπέρβαση ;
- Αυτή που αλλάζει τα πάντα.
- Τίποτα δεν θα είναι ίδιο μετά.
- Μετά ;
- Δεν υπάρχει μετά για μας.
- Δεν κατάλαβες ακόμα.
- Εμείς γράφουμε τη μοίρα μας.
- Κανένας άλλος.
- Κι οι εχθροί μας ;
- Το μελάνι μας.
- Για να γράψουμε την ιστορία.
- Εδώ η μοίρα μας μπορεί να γίνει ιστορία.
- Έτσι ζουν οι Έλληνες.
- Έτσι πεθαίνουν με τη θυσία.
- Αλλιώς η ζωή τους δεν θα είχε νόημα.
- Πώς θα αμυνθούμε ;
- Με τη βοήθεια του χρόνου.
- Μα έλεγες πως…
- Όντως.
- Και τώρα ;
- Τώρα τα πράγματα άλλαξαν.
- Κι ο χρόνος είναι μαζί μας.
- Γιατί ;
- Επειδή επιλέξαμε.
- Τι ;
- Να γράψουμε την ιστορία.
- Έτσι ζει η πατρίδα μας.
- Με το έργο μας.
- Μόνο με αυτό.
- Μόνο αυτό θα μείνει για τους άλλους.
- Ως θυσία.
- Ως προσφορά.
- Ως παράδειγμα για τους δικούς μας.

Πηγή--Νίκος Λυγερός