Η πηγη του φοβου βρισκεται στο μελλον, και οποιος απελευθερωνεται απο το μελλον δεν εχει να φοβηθει τιποτα

Ο ανθρωπος που σκυβει πανω στη μοτοσυκλετα του δεν μπορει να συγκεντρωθει παρα μονο στην παρουσα στιγμη της πτησης του. Γαντζωνεται πανω σ'ενα κλασμα χρονου αποκομμενο και απο το παρελθον και απο το μελλον. Αποσπαται απο τη συνεχεια του χρονου, ειναι εκτος χρονου - με αλλα λογια, βρισκεται σε κατασταση εκστασης. Σ'αυτη την κατασταση, δεν ξερει τιποτα για τη γυναικα του, τιποτα για τα παιδια του, τιποτα για τις σκοτουρες του, και ως εκ τουτου δεν φοβαται - διοτι: η πηγη του φοβου βρισκεται στο μελλον, και οποιος απελευθερωνεται απο το μελλον δεν εχει να φοβηθει τιποτα.

Η ταχυτητα ειναι μορφη εκστασης που την εκανε δωρο στον ανθρωπο η τεχνολογικη επανασταση. Σε αντιθεση με τον μοτοσικλετιστη, ο δρομεας ειναι παντοτε παρων στο σωμα του, αφου ειναι αναγκασμενος να σκεφτεται ασταματητα τις φουσκαλες του, το λαχανιασμα του οταν τεχει. Αισθανεται το βαρος του, την ηλικια του, εχοντας οσο ποτε αλλοτε συνειδηση του εαυτου του και του χρονου της ζωης του.

Ολα αλλαζουν οταν ο ανθρωπος εκχωρει την ικανοτητα του για ταχυτητα σε μια μηχανη. Απο εκεινη τη στιγμη το σωμα του βρισκεται εκτος παιχνιδιου και παραδιδεται σε μια ταχυτητα που ειναι ασωματη, αυλη, ταχυτητα αμιγης, ταχυτητα καθαυτην, ταχυτητα εκσταση.

Πηγή: Μίλαν Κούντερα, Η βραδύτητα, Μετάφραση Σεραφείμ Βελέντζας, Εστία