Νίκος Λυγερός: To χρώμα του Vincent ...

Οι κοινωνίες της μιζέριας δεν αντέχουν το χρώμα των αθλίων. Αυτό το φαινόμενο δεν είναι πρόσφατο. Το απέδειξε ο Victor Hugo και το έζησε ο Vincent van Gogh. Τα άτομα είναι πολλά κι οι άνθρωποι σπάνιοι. Η διαφορετικότητά τους ενοχλεί τους μίζερους. Ο Vincent van Gogh ζωγράφιζε τους ανθρώπους για να μην ξεχαστούν, όχι από την ανθρωπότητα και το χρόνο αλλά από το πέρασμα των κοινωνιών. Και γι’ αυτόν δεν υπήρχε άλλος τρόπος από το λάδι. Το μοναδικό υλικό, ικανό να σηκώσει το χρώμα της ανθρωπιάς. Ο Vincent van Gogh δημιούργησε ένα νέο δικό του κόσμο, ο οποίος δεν ζει μόνο για την τέχνη, αλλά για τη φύση και τον άνθρωπο. Οι νέες μελέτες με το υπόβαθρο του χρόνου και της ανθρωπότητας, που βρίσκονται στην αλληλογραφία του Vincent με τον Théo, προσπαθούν να δείξουν και ν’ αναδείξουν τη θυσία του χρώματος, για να σηκώσει το βάρος του φωτός. Είναι μία de facto απόδειξη ότι ο Vincent van Gogh ζει ακόμα. Η ύπαρξη του Vincent van Gogh αντιπροσωπεύει τον επαναστατημένο άνθρωπο του Albert Camus και συμπληρώνει το τρίπτυχο περί αγάπης που δεν πρόλαβε να γράψει.

Το έργο του Vincent van Gogh αναδικνύει το χαρίσμα της ανθρωπότητας και του χρόνου όταν αντιστέκεται στη φυλακή της κοινωνίας. Ένας Κινέζος φιλόσοφος έγραψε ότι για να κατανοήσεις πραγματικά την έννοια της ελευθερίας πρέπει να πας φυλακή. Η στέρηση της έννοιας αναδεικνύει το βάθος της.

Πηγή