Θέματα φιλοσοφικά, επιστημονικά, κοινωνικά, ψυχολογικά, για τον άνθρωπο. Νευροεπιστήμες, εγκέφαλος,συνείδηση και νοημοσύνη. Νίκος Λυγερός.

Όλες οι ανθρώπινες έννοιες είναι προβολές του ανθρώπινου πνεύματος γι'αυτό σε τελική ανάλυση πολλές φορές είναι απατηλές. Δεν βλέπουμε την πραγματικότητα , την αντιλαμβανόμαστε (όπως νομίζουμε εμείς πως είναι). Ο,τι βλέπουμε είναι μια ερμηνεία της πραγματικότητας, που βασίζεται σε υποκειμενικά, ελαττωματικά ή προκατειλημμένα παραδείγματα. Αυτό έχει επιπτώσεις όχι μόνο στο πώς καταλαβαίνουμε τον κόσμο, αλλά και πώς καταλαβαίνουμε τους ανθρώπους... Όταν κάποτε ρώτησαν τον Ηράκλειτο πώς γνωρίζει όσα γνωρίζει απάντησε: «ερεύνησα τον εαυτό μου». Όμως δεν αρκεί μόνο η αυτογνωσία, χρειάζεται και η εμπάθεια... O Σωκράτης, μέσω της μεθόδου διαλόγου που είχε αναπτύξει, εκμαίευε (εξ ου και Μαιευτική Μέθοδος) από τον συνομιλητή του την αλήθεια/γνώση που είχε μέσα του αλλά δεν γνώριζε. Ο άνθρωπος δε μπορει να αναζητά αυτό που δε γνωρίζει γιατί τότε δεν ξέρει τί να αναζητήσει αλλά ούτε αυτό που γνωρίζει μπορεί να αναζητά γιατί το ξέρει ήδη. Ο άνθρωπος τίποτε νέο δε μαθαίνει, παρά μόνο παίρνει συνείδηση των όσων ήδη γνωρίζει. Η γνώση (μάθηση) είναι ανάμνηση (ενθύμιση) , υπάρχει λοιπόν η ανάμνηση μέσα μας...

Το ''κόλλημα'' των Ευρωπαίων με τον Ελληνα [Νίτσε]


Το ''κόλλημα'' των Ευρωπαίων με τον Ελληνα Νίτσε,δυτικός πολιτισμός, Ελλάδα, Ελληνισμός, Ευρωπαική ένωση, κοινωνία, Νίτσε, πολιτική
Το ''κόλλημα'' των Ευρωπαίων με τον Ελληνα
 [Νίτσε]
Πιὸ ἐπίκαιρος ἀπὸ ποτὲ εἶναι ὁ Φρειδερίκος Νίτσε, ἀναμφισβήτητα ἕνας ἀπὸ τοὺς σημαντικότερους Γερμανοὺς φιλοσόφους καὶ συγκεκριμένα ἕνας ἀπὸ τοὺς πρώτους «ὑπαρξιστὲς» φιλοσόφους. Στὸ πρῶτο του βιβλίο, μὲ τίτλο «Ἡ Γέννηση τῆς Τραγωδίας» (1872) καὶ συγκεκριμένα στὸ κεφάλαιο 15, ὁ Νίτσε κάνει μία ἰδιαίτερα μνεία στὸ ἑλληνικὸ ἔθνος ἀποδεικνύοντας ὅτι ὁ Νίτσε εἶναι πολὺ μπροστὰ ἀπὸ τὴν ἐποχή του.

Ἡ στάση ὁρισμένων κύκλων στὴν Εὐρώπη ἀπέναντί μας σὲ συνδυασμὸ μὲ τὴ δυσπιστία ποὺ ὑπάρχει γύρω ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες ἔχει προβληματίσει κατὰ καιροὺς καὶ τοὺς πιὸ αὐστηροὺς κριτές μας.

«Οἱ Ἕλληνες εἶναι τεμπέληδες καὶ φοροφυγάδες» εἶναι μερικὰ μόνο ἀπὸ τὰ κοσμητικὰ σχόλια ποὺ ἀκούγονται διεθνῶς τοὺς τελευταίους μῆνες κάνοντας πολλοὺς νὰ ἀναρωτιοῦνται γιατί τόσο μένος γύρω ἀπὸ ἕνα λαὸ μὲ μία λαμπρὴ ἱστορία καὶ ἕνα ἀξιοζήλευτο πολιτισμό.

Ὁ φιλόσοφος Φρειδερίκος Νίτσε δίνει μία ξεχωριστὴ ἀπάντηση… Διαβάστε τὸ χαρακτηριστικὸ ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο: «Ἀποδεδειγμένα σὲ κάθε περίοδο τῆς ἐξέλιξής του ὁ δυτικοευρωπαϊκὸς πολιτισμὸς προσπάθησε νὰ ἀπελευθερώσει τὸν ἑαυτό του ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες. Ἡ προσπάθεια αὐτὴ εἶναι διαποτισμένη μὲ βαθύτατη δυσαρέσκεια, διότι ὁτιδήποτε κι ἂν δημιουργοῦσαν, φαινομενικὰ πρωτότυπο καὶ ἄξιο θαυμασμοῦ, ἔχανε χρῶμα καὶ ζωὴ στὴ σύγκρισή του μὲ τὸ ἑλληνικὸ μοντέλο, συρρικνωνότανε, κατέληγε νὰ μοιάζει μὲ φθηνὸ ἀντίγραφο, μὲ καρικατούρα. Ἔτσι ξανὰ καὶ ξανὰ μία ὀργὴ ποτισμένη μὲ μίσος ξεσπάει ἐναντίον τῶν Ἑλλήνων, ἐναντίον αὐτοῦ του μικροῦ καὶ ἀλαζονικοῦ ἔθνους, ποὺ εἶχε τὸ νεῦρο νὰ ὀνομάσει βαρβαρικὰ ὅτι δὲν εἶχε δημιουργηθεῖ στὸ ἔδαφός του…

Κανένας ἀπὸ τοὺς ἐπανεμφανιζόμενους ἐχθρούς τους δὲν εἶχε τὴν τύχη νὰ ἀνακαλύψει τὸ κώνειο, μὲ τὸ ὁποῖο θὰ μπορούσαμε μία γιὰ πάντα νὰ ἀπαλλαγοῦμε ἀπ’ αὐτούς. Ὅλα τὰ δηλητήρια τοῦ φθόνου, τῆς ὕβρεως, τοῦ μίσους ἔχουν ἀποδειχθεῖ ἀνεπαρκῆ νὰ διαταράξουν τὴν ὑπέροχη...ὀμορφιά τους.

Ἔτσι, οἱ ἄνθρωποι συνεχίζουν νὰ νιώθουν ντροπὴ καὶ φόβο ἀπέναντι στοὺς Ἕλληνες. Βέβαια, ποῦ καὶ ποῦ, κάποιος ἐμφανίζεται ποὺ ἀναγνωρίζει ἀκέραιη τὴν ἀλήθεια, τὴν ἀλήθεια ποὺ διδάσκει ὅτι οἱ Ἕλληνες εἶναι οἱ ἡνίοχοι κάθε ἐπερχόμενου πολιτισμοῦ καὶ σχεδὸν πάντα τόσο τὰ ἅρματα ὅσο καὶ τὰ ἄλογα τῶν ἐπερχόμενων πολιτισμῶν εἶναι πολὺ χαμηλῆς ποιότητας σὲ σχέση μὲ τοὺς ἡνίοχους, οἱ ὁποῖοι τελικὰ ἀθλοῦνται ὁδηγώντας τὸ ἅρμα στὴν ἄβυσσο, τὴν ὁποία αὐτοὶ ξεπερνοῦν μὲ ἀχίλλειο πήδημα» 




Πηγή: http://olympia.gr